Graag gedaan, het is ook fijn om dingen met elkaar te kunnen uitwisselen. Vraagje: wordt er bewust bij jou naar de hartslag gekeken? Is dit vanwege hartproblemen of andere redenen? En vonden ze die 4% daling op de fysio veel of op de revalidatie? Ik had zelf bijv. ook al zoiets bij verschil fysio/revalidatie. Bij de revalidatie werd 't ook wel eens in de gaten gehouden en ik zakte na inspanning meestal met iets van 5% maar dat was geen probleem, zolang 't boven de 90 blijft was prima (na inspanning dan he, niet in rust). En als ik fitness merk ik dat hun sneller schrikken van bep. waardes / uitkomsten metingen. Misschien omdat ze 't bij de revalidatie meer gewend zijn?
Dat ze bij de revalidatie meer gewend zijn denk ik zeker. M'n fysio vind een saturatie van 97 al laag terwijl ik bij de revalidatie wel eens met een saturatie van 89 van de ergometer afkwam en daar schrokken ze ook niet heel erg van. Die 4% is dus bij m'n fysio maar hij had het er wel over dat als je 5% daalt je moet stoppen, dat dat een of andere richtlijn is, niet iets wat hij alleen hanteert.
Ik heb (voor zover ik weet) geen hartproblemen maar doe vanuit mezelf vaak teveel, omdat ik dan het risico loop dat ik juist m'n condite afbreek ipv opbouw is het bij mij belangrijk om m'n hartslag in de gaten te houden. Dat was het advies van m'n fysio van de revalidatie toen ik vijf weken na m'n revalidatie alweer achteruit ging.
Ah vandaar, slimme oplossing. Ik hoop dat je 't op die manier op peil kunt houden. En datzelfde heb ik dus ook, dat ze bep. waardes / metingen af vinden wijken, terwijl dat bij de revalidatie geen punt was. Ik geef dan ook aan dat ik 't wel gewend ben / voor mij normaal is / wel vaker heb / etc. Dan is 't opzich ook niet zo'n punt en begrijpen zij dat ook. Ik denk dat ze bij de fitness ook veel uitgaan van de 'echte gezonde' waardes en dat ze daarom iets wat buiten 't allerbeste of normale valt als afwijkend zien, terwijl het dan meer 'iets buiten meest ideaal' is maar niet schrikbarend. :)
@ Daantje, wat jammer dat het niet beter gaat. En wat een extreem hoge hartslag, bij dat stukje lopen op ruim 8 km per uur. Dat is toch vreemd, want een minuut is helemaal niet zo lang. Loop je efficiënt genoeg (kan de fysio beoordelen)?
Heb je toevallig hardloopschoenen? En is het een idee om het zelf een keer buiten te proberen? Frissere lucht, en dan hetzelfde schema, helemaal in het tempo dat jij het langste volhoudt.
Als je hartslag bij hardlopen te hoog is en bij wandelen op 5km per uur te laag, dan zou je misschien kunnen wandelen op 6 km per uur.
@daantje, ik zou stoppen met hardlopen denk ik in jou een situatie. Het kost je zoveel energie, wat je beter kunt gebruiken een sport wat beter gaat. En verder ben ik t erg met evi eens.
Gister heb ik een stukje gefietst, en vanmorgrn 4 km hardgelopen.... haha, t ging niet hard :s)
Na 5 dagen niet sporten i.v.m. ziekte, heb ik vandaag het sporten weer opgepakt. Ik was bang dat ik een enorme achterstand had opgelopen op mezelf, maar dat schijnt mee te vallen. Vanmorgen heb ik hardgelopen en ik heb het relatief rustig aan gedaan. Desondanks kon ik tijdens de intervaltraining het grootste deel van de dames in elk geval voorblijven.
Gisteren heb ik van de longarts nieuwe medicatie voorgeschreven gekregen. Ik ben wat sceptisch t.o. medicatie en heb het ook niet zo op evt. bijwerkingen, dus moet het allemaal nog zien. Zowel Fostair als Alvesco heb ik ingenomen, de Ventolin die de longarts voor het sporten geadviseerd had, heb ik nog even laten staan. Ik begrijp het niet goed, ik krijg een preek dat ik niet te hard moet trainen en rustig moet opbouwen, deze preek gaat het ene oor in en het andere uit. Tegelijkertijd adviseert zij mij om Ventolin voor het sporten in te nemen. Daarmee stimuleert zij mij toch juist om die grenzen op te zoeken? Nu heb ik vanmorgen hardgelopen, 1 km warming-up en vervolgens 10x 300 meter, zonder dat ik ernstig in ademnood kwam, gewoon omdat ik mij ingehouden heb. Ik was wel iets benauwd, maar na een kleine week hoesten zal mijn ademhaling denk ik ook wel iets beter kunnen.
Voor de eerste keer weer sporten ben ik niet ontevreden. Nu nog helemaal fit worden en conditie verder opbouwen.
Ik begrijp het niet goed, ik krijg een preek dat ik niet te hard moet trainen en rustig moet opbouwen, deze preek gaat het ene oor in en het andere uit. Tegelijkertijd adviseert zij mij om Ventolin voor het sporten in te nemen. Daarmee stimuleert zij mij toch juist om die grenzen op te zoeken?
nee dat is volgens mij niet zo. astmapatienten worden vaak benauwd bij inspanning en dat gegeven belemmert de inspanning, dus ook de conditie-opbouw. Met vooraf Ventolin nemen, haal je die astma-reactie eventjes weg. En kan je beter aan je conditie werken. Natuurlijk is het daarbij altijd zaak om goed op je grenzen te letten, en daar dus niet al te drastisch overheen te gaan. Neem je geen Ventolin vooraf, dan liggen die grenzen zo dichtbij, dat je niet aan je conditie-opbouw werkt.
Kan zijn dat ik het mis heb, dan wil ik het graag horen, bij mij werkt het in ieder geval zo.
nee dat is volgens mij niet zo. astmapatienten worden vaak benauwd bij inspanning en dat gegeven belemmert de inspanning, dus ook de conditie-opbouw. Met vooraf Ventolin nemen, haal je die astma-reactie eventjes weg. En kan je beter aan je conditie werken. Natuurlijk is het daarbij altijd zaak om goed op je grenzen te letten, en daar dus niet al te drastisch overheen te gaan. Neem je geen Ventolin vooraf, dan liggen die grenzen zo dichtbij, dat je niet aan je conditie-opbouw werkt.
Kan zijn dat ik het mis heb, dan wil ik het graag horen, bij mij werkt het in ieder geval zo.
Klopt hoor Elly. Ik zou dezelfde reactie hebben gegeven. :Y
@ Abo: Ook bij jou dus een 'soort van' herkenning. Onze eigen LA'en nemen 't toch iets ruimer, en ik moet zeggen dat ik met hun advies/richtlijnen mee ga. Niet alleen omdat zij longarts zijn en daarbij jou ook goed kennen, maar ook omdat ik denk dat mensen die met een heleboel aandoeningen, of al is 't maar lichte afwijkingen, ed, in aanraking komen, iets minder gespecialiseerd zijn op elk vlak, en daardoor dus meer van algemene richtlijnen uitaan ipv de richtlijnen wanneer je bijv. astma hebt.
Vanmorgen werd mijn inspanning niet echt belemmerd door de benauwdheid, maar ik had me ook voorgenomen om een rustig tempo aan te houden. Als ik harder train, en dus meer conditie wil opbouwen, dan kom ik meer in de problemen met de benauwdheid. Mijn grenzen liggen denk ik niet zo dichtbij als bij sommige anderen met astma. Dit was voor mij meer 'conditie niet verliezen' dan 'conditie opbouwen'.
@ Evi: Grappig dat je stelt dat de fysio andere waardes hanteert dan de revalidatie-arts, en er een andere interpretatie aan geeft. Ik heb gelukkig nog nooit met revalidatie-artsen te maken gehad. Maar wel met een longarts en het valt mij op dat de longarts bepaalde uitslagen 'goed' noemt, terwijl ik dan zelf denk 'dat is toch echt minder dan normaal, dus niet goed'. Zelf vind ik het wel prettig om normale gemiddelde mensen als uitgangspunt te hebben. Dat is voor mij nog steeds mijn referentie. Ik begrijp dat je natuurlijk anders kijkt als je in een revalidatietraject hebt gezeten.
@ Evi: Mijn 1e reactie toen de longarts de test 'goed' noemde, was: 'O, dan heb ik dus geen medicijnen nodig'. 'Jawel, want je hebt astma, dat hebben we al aangetoond.' De longarts is natuurlijk meer gespecialiseerd op astma en daarom heb ik daar ook voor gekozen. Maar aan de andere kant ziet een longarts ook veel patiënten die erg veel klachten hebben en dan ben ik relatief 'goed'. Toch zie ik liever een vergelijking met mensen zonder een beperking. Ik heb mijzelf nl. de doelstelling opgelegd dat ik 10 km binnen 1 uur wil kunnen lopen, wat zonder astma denk ik toch best een reële doelstelling kan zijn. En dan moet ik mezelf ook meten met normale personen die geen astma hebben. Ik denk dat ik een deel van die mensen voorbij kan lopen, maar weet ook niet wanneer en in hoeverre mijn astma mij een halt gaat toeroepen. Ik heb zelfs ook nog nooit meer dan 4 km achter elkaar gelopen. Ik ga er wel voor trainen en dan hoop ik dat mijn doelstelling voor mij haalbaar is.
Graag gedaan, het is ook fijn om dingen met elkaar te kunnen uitwisselen.
Vraagje: wordt er bewust bij jou naar de hartslag gekeken? Is dit vanwege hartproblemen of andere redenen?
En vonden ze die 4% daling op de fysio veel of op de revalidatie? Ik had zelf bijv. ook al zoiets bij verschil fysio/revalidatie. Bij de revalidatie werd 't ook wel eens in de gaten gehouden en ik zakte na inspanning meestal met iets van 5% maar dat was geen probleem, zolang 't boven de 90 blijft was prima (na inspanning dan he, niet in rust). En als ik fitness merk ik dat hun sneller schrikken van bep. waardes / uitkomsten metingen. Misschien omdat ze 't bij de revalidatie meer gewend zijn?
Dat ze bij de revalidatie meer gewend zijn denk ik zeker. M'n fysio vind een saturatie van 97 al laag terwijl ik bij de revalidatie wel eens met een saturatie van 89 van de ergometer afkwam en daar schrokken ze ook niet heel erg van. Die 4% is dus bij m'n fysio maar hij had het er wel over dat als je 5% daalt je moet stoppen, dat dat een of andere richtlijn is, niet iets wat hij alleen hanteert.
Ik heb (voor zover ik weet) geen hartproblemen maar doe vanuit mezelf vaak teveel, omdat ik dan het risico loop dat ik juist m'n condite afbreek ipv opbouw is het bij mij belangrijk om m'n hartslag in de gaten te houden. Dat was het advies van m'n fysio van de revalidatie toen ik vijf weken na m'n revalidatie alweer achteruit ging.
Ah vandaar, slimme oplossing. Ik hoop dat je 't op die manier op peil kunt houden.
En datzelfde heb ik dus ook, dat ze bep. waardes / metingen af vinden wijken, terwijl dat bij de revalidatie geen punt was. Ik geef dan ook aan dat ik 't wel gewend ben / voor mij normaal is / wel vaker heb / etc. Dan is 't opzich ook niet zo'n punt en begrijpen zij dat ook. Ik denk dat ze bij de fitness ook veel uitgaan van de 'echte gezonde' waardes en dat ze daarom iets wat buiten 't allerbeste of normale valt als afwijkend zien, terwijl het dan meer 'iets buiten meest ideaal' is maar niet schrikbarend. :)
@ Daantje, wat jammer dat het niet beter gaat. En wat een extreem hoge hartslag, bij dat stukje lopen op ruim 8 km per uur. Dat is toch vreemd, want een minuut is helemaal niet zo lang. Loop je efficiënt genoeg (kan de fysio beoordelen)?
Heb je toevallig hardloopschoenen? En is het een idee om het zelf een keer buiten te proberen? Frissere lucht, en dan hetzelfde schema, helemaal in het tempo dat jij het langste volhoudt.
Als je hartslag bij hardlopen te hoog is en bij wandelen op 5km per uur te laag, dan zou je misschien kunnen wandelen op 6 km per uur.
@daantje, ik zou stoppen met hardlopen denk ik in jou een situatie. Het kost je zoveel energie, wat je beter kunt gebruiken een sport wat beter gaat.
En verder ben ik t erg met evi eens.
Gister heb ik een stukje gefietst, en vanmorgrn 4 km hardgelopen.... haha, t ging niet hard :s)
Na 5 dagen niet sporten i.v.m. ziekte, heb ik vandaag het sporten weer opgepakt. Ik was bang dat ik een enorme achterstand had opgelopen op mezelf, maar dat schijnt mee te vallen. Vanmorgen heb ik hardgelopen en ik heb het relatief rustig aan gedaan. Desondanks kon ik tijdens de intervaltraining het grootste deel van de dames in elk geval voorblijven.
Gisteren heb ik van de longarts nieuwe medicatie voorgeschreven gekregen. Ik ben wat sceptisch t.o. medicatie en heb het ook niet zo op evt. bijwerkingen, dus moet het allemaal nog zien. Zowel Fostair als Alvesco heb ik ingenomen, de Ventolin die de longarts voor het sporten geadviseerd had, heb ik nog even laten staan. Ik begrijp het niet goed, ik krijg een preek dat ik niet te hard moet trainen en rustig moet opbouwen, deze preek gaat het ene oor in en het andere uit. Tegelijkertijd adviseert zij mij om Ventolin voor het sporten in te nemen. Daarmee stimuleert zij mij toch juist om die grenzen op te zoeken? Nu heb ik vanmorgen hardgelopen, 1 km warming-up en vervolgens 10x 300 meter, zonder dat ik ernstig in ademnood kwam, gewoon omdat ik mij ingehouden heb. Ik was wel iets benauwd, maar na een kleine week hoesten zal mijn ademhaling denk ik ook wel iets beter kunnen.
Voor de eerste keer weer sporten ben ik niet ontevreden. Nu nog helemaal fit worden en conditie verder opbouwen.
nee dat is volgens mij niet zo.
astmapatienten worden vaak benauwd bij inspanning en dat gegeven belemmert de inspanning, dus ook de conditie-opbouw. Met vooraf Ventolin nemen, haal je die astma-reactie eventjes weg. En kan je beter aan je conditie werken. Natuurlijk is het daarbij altijd zaak om goed op je grenzen te letten, en daar dus niet al te drastisch overheen te gaan.
Neem je geen Ventolin vooraf, dan liggen die grenzen zo dichtbij, dat je niet aan je conditie-opbouw werkt.
Kan zijn dat ik het mis heb, dan wil ik het graag horen, bij mij werkt het in ieder geval zo.
Klopt hoor Elly. Ik zou dezelfde reactie hebben gegeven. :Y
@ Abo: Ook bij jou dus een 'soort van' herkenning. Onze eigen LA'en nemen 't toch iets ruimer, en ik moet zeggen dat ik met hun advies/richtlijnen mee ga. Niet alleen omdat zij longarts zijn en daarbij jou ook goed kennen, maar ook omdat ik denk dat mensen die met een heleboel aandoeningen, of al is 't maar lichte afwijkingen, ed, in aanraking komen, iets minder gespecialiseerd zijn op elk vlak, en daardoor dus meer van algemene richtlijnen uitaan ipv de richtlijnen wanneer je bijv. astma hebt.
@ Elly-Gezelly: Het kan zijn dat je gelijk hebt.
Vanmorgen werd mijn inspanning niet echt belemmerd door de benauwdheid, maar ik had me ook voorgenomen om een rustig tempo aan te houden. Als ik harder train, en dus meer conditie wil opbouwen, dan kom ik meer in de problemen met de benauwdheid. Mijn grenzen liggen denk ik niet zo dichtbij als bij sommige anderen met astma. Dit was voor mij meer 'conditie niet verliezen' dan 'conditie opbouwen'.
@ Evi: Grappig dat je stelt dat de fysio andere waardes hanteert dan de revalidatie-arts, en er een andere interpretatie aan geeft. Ik heb gelukkig nog nooit met revalidatie-artsen te maken gehad. Maar wel met een longarts en het valt mij op dat de longarts bepaalde uitslagen 'goed' noemt, terwijl ik dan zelf denk 'dat is toch echt minder dan normaal, dus niet goed'. Zelf vind ik het wel prettig om normale gemiddelde mensen als uitgangspunt te hebben. Dat is voor mij nog steeds mijn referentie. Ik begrijp dat je natuurlijk anders kijkt als je in een revalidatietraject hebt gezeten.
@ Evi: Mijn 1e reactie toen de longarts de test 'goed' noemde, was: 'O, dan heb ik dus geen medicijnen nodig'. 'Jawel, want je hebt astma, dat hebben we al aangetoond.' De longarts is natuurlijk meer gespecialiseerd op astma en daarom heb ik daar ook voor gekozen. Maar aan de andere kant ziet een longarts ook veel patiënten die erg veel klachten hebben en dan ben ik relatief 'goed'. Toch zie ik liever een vergelijking met mensen zonder een beperking. Ik heb mijzelf nl. de doelstelling opgelegd dat ik 10 km binnen 1 uur wil kunnen lopen, wat zonder astma denk ik toch best een reële doelstelling kan zijn. En dan moet ik mezelf ook meten met normale personen die geen astma hebben. Ik denk dat ik een deel van die mensen voorbij kan lopen, maar weet ook niet wanneer en in hoeverre mijn astma mij een halt gaat toeroepen. Ik heb zelfs ook nog nooit meer dan 4 km achter elkaar gelopen. Ik ga er wel voor trainen en dan hoop ik dat mijn doelstelling voor mij haalbaar is.