Ouders die je niet steunen

16-05-2006 om 17:30 uur

Ik was al jaren aan het kwakkelen met mijn luchtwegen tot ik begin dit jaar naar de huisarts ging. Mijn moeder vond dat eigenlijk onzin. Sinds een paar maanden weet ik dat ik astma heb, wat ik al heel lang heb vermoed. Mijn moeder probeert nu alleen steeds om dit keihard te ontkennen. Laatste keer toen ik terug kwam van de huisarts vertelde ik dat ik langer nodig heb om uit te ademen dan een normaal persoon en het daardoor benauwd krijg. Toen zei ze doodleuk: dan ga je daar toch therapie voor volgen, ben je van je astma af  :? Verder rookt ze in huis, ook waar ik bij ben en daar wil ze absoluut geen commentaar op. Ook als ik iets zeg over astma of medicijnen ofzo dan gaat ze gelijk over op een ander onderwerp. Ik word hier heel verdrietig van, vooral omdat ik mijn ei niet kwijt kan en gewoon baal dat ze me alleen maar tegenwerkt en me niet helpt.

Mijn vader heeft vroeger bronchitis gehad en hij snapt het wel. Mijn stiefmoeder heeft zelf ook astma. Met hen heb ik alleen nauwelijks contact meer dus daar heb ik ook niets aan.

Mijn vraag: herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie ouders om met jullie astma? Hoe ga je hiermee om? Hoe kan ik mijn moeder erop wijzen dat het geen bullshit is en dat ik er niet zomaar vanaf kom en dat ik wil dat ze me steunt?

Liefs, Dana

01-07-2007 om 15:14 uur
Reactie op *J10e*


Whaha gisterenavond ging ik uit eten met het werk, iedereen zat te roken en het was hartstikke heet met als logisch :? gevolg dat ik per ambulance naar het ziekenhuis getransporteerd werd... :X
Belde ik mijn moeder op vanuit het ziekenhuis, zegt ze: ben je wel voor twaalf uur thuis want dan willen wij ook naar bed (ik was nl. mijn achterdeursleutel vergeten)
Klinkt misschien humoristisch maar maakt me best kwaad en verdrietig :'(



hoi,

ik pb je even.

Login of registreer om te reageren
02-07-2007 om 19:02 uur

Tjonge J10e,

Hier valt mijn mond echt van open... Hoe durven ze, hun eerste prioriteit zou bij hun kind(eren) moeten liggen. Ambulance betekent dat t erg is, want als t ff kan ga je in zo'n geval naar de huisartsenpost. Ik weet echt niet wat ik verder moet zeggen. Heel veel sterkte hopelijk heb je wel steun van de rest van je omgeving!

liefs bioloogje

Login of registreer om te reageren
03-07-2007 om 11:18 uur

Ik denk dat ze het allemaal al teveel gewend zijn :X maar leuk is het niet nee

Login of registreer om te reageren
03-07-2007 om 11:33 uur
Reactie op *J10e*


Ik denk dat ze het allemaal al teveel gewend zijn :X maar leuk is het niet nee



mm...volgens mij raak je er nooit aan gewent....de schrik word miss wel minder... ;) maar voor ouders lijkt het me verschrikkelijk toch :? hoe vaak het ook voor komt :?

Login of registreer om te reageren
03-07-2007 om 11:38 uur

Ik weet het niet hoor :? ik hoop het natuurlijk wel maar ze laten het niet echt merken ;)

Login of registreer om te reageren
03-07-2007 om 11:41 uur
Reactie op *J10e*


Ik weet het niet hoor :? ik hoop het natuurlijk wel maar ze laten het niet echt merken ;)



dat is wel heel  erg jammer... ;) ... en natuurlijk alles behalve leuk !! :)

Login of registreer om te reageren
18-06-2008 om 12:47 uur

Hoi iedereen!

Ik heb dit zelf half.

Mijn moeder begrijpt me redelijk tot goed. Mijn moeder weet dat ik er veel last van heb, er moe van word e.d.  Vorig jaar toen we op vakantie gingen begon ik eraan te twijfelen, het was erg warm en ik was net onder de warme douche geweest. Ik kreeg erg last van de dampen en de warmte en was in een kamertje op m'n bed gaan zitten. Maar daar was het ook erg benauwd. Ik kreeg eerst een hele preek over me heen dat ik niet zo dom moest doen en daarom benauwd werd, en ik moest zelf nog maar even m'n medicijnen halen. :S

Mijn vader begrijpt er volgens mij echt niets van. Af en toe, als hij rookt in een aparte ruimte, laat hij de deur open en ruikt het hele huis naar rook en daar word ik benauwd van enz.
Laatst was ik ook een dag thuis geweest en toen hij thuiskwam (mijn moeder was er nog niet) begon hij van alles te roepen. Ik had de kamer wel even op kunnen ruimen, en m'n handdoek (van 't douchen) had ik niet per sé naast de wasmand hoeven gooien.

Ik snap hem niet, en hij mij niet(alleen met astma).

Login of registreer om te reageren
18-06-2008 om 19:16 uur
Reactie op Sportloosje


Mijn vader begrijpt er volgens mij echt niets van. Af en toe, als hij rookt in een aparte ruimte, laat hij de deur open en ruikt het hele huis naar rook en daar word ik benauwd van enz.



Vervelend dat je vader binnen rookt, ookal is het een aparte ruimte. De rook verspreid zich door het hele huis. Heb je al gevraagd of hij niet buiten kan roken? Wat zegt je moeder erover? Zij kan hem evt er op aanspreken.


Reactie op Sportloosje

er nog niet) begon hij van alles te roepen. Ik had de kamer wel even op kunnen ruimen, en m'n handdoek (van 't douchen) had ik niet per sé naast de wasmand hoeven gooien.



Dit is niet aanvallend bedoelt hoor maar dit heeft volgens mij niks met je astma te maken en met ouders die je niet steunen. Hierin ben ik het eigenlijk wel eens met je vader.

Login of registreer om te reageren
15-07-2008 om 13:56 uur

mijn moeder  deed ook altijd zo dom tegen mij.. ze rookt ook in huis en haar vriend ook..
er wordt nu meer rekening met mij gehouden.. sinds ik in het ziekenhuis terecht kwam..
vant weekend kwamik ook in het ziekenhuis terecht en het vreemdste is.. dat iik mijn moeder doordat ze aldoor dacht dat ik me aanstelde niet eens meet durfde te laten bellen uit angst dat ze weer zo tegen mij ging doen..
toen ik de volgende dag thuis kwam... vermoeid en wel.. schrok ze heel erg en werd ze gewoon boos op mij omdat ik haar niet had laten bellen :?

Login of registreer om te reageren
03-09-2008 om 21:38 uur
Reactie op Daantje


Ik was al jaren aan het kwakkelen met mijn luchtwegen tot ik begin dit jaar naar de huisarts ging. Mijn moeder vond dat eigenlijk onzin. Sinds een paar maanden weet ik dat ik astma heb, wat ik al heel lang heb vermoed. Mijn moeder probeert nu alleen steeds om dit keihard te ontkennen. Laatste keer toen ik terug kwam van de huisarts vertelde ik dat ik langer nodig heb om uit te ademen dan een normaal persoon en het daardoor benauwd krijg. Toen zei ze doodleuk: dan ga je daar toch therapie voor volgen, ben je van je astma af  :? Verder rookt ze in huis, ook waar ik bij ben en daar wil ze absoluut geen commentaar op. Ook als ik iets zeg over astma of medicijnen ofzo dan gaat ze gelijk over op een ander onderwerp. Ik word hier heel verdrietig van, vooral omdat ik mijn ei niet kwijt kan en gewoon baal dat ze me alleen maar tegenwerkt en me niet helpt.

Mijn vader heeft vroeger bronchitis gehad en hij snapt het wel. Mijn stiefmoeder heeft zelf ook astma. Met hen heb ik alleen nauwelijks contact meer dus daar heb ik ook niets aan.

Mijn vraag: herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie ouders om met jullie astma? Hoe ga je hiermee om? Hoe kan ik mijn moeder erop wijzen dat het geen bullshit is en dat ik er niet zomaar vanaf kom en dat ik wil dat ze me steunt?

Liefs, Dana


hallo
ik maak net hetzelfde mee alleen roken mijn bijde ouders en ze snappen er niks van als ik benauwd ben zeggen gewoon puf nog maar is meer ze doen al moeilijk als ik naar de ha wil dus bel ik vaar en naar de longarts helemaal en wat mijn andere alergien betreft vooral voeding bv bij gluten zegt mijn moeder er zit toch maar een klein beetje in en dat ik dan een paar dagen ziek ben vind ze precies niet erg

Login of registreer om te reageren