Ouders die je niet steunen

Mijn ouders zijn gelukkig gescheiden ze roken wel allebei. Maar bij mijn vader rookt iedereen buiten  :Y . Helaas is het bij mijn moeder het tegenovergestelde iedereen rookt binnen. Ik heb het pas voor elkaar dat mijn stiefvader niet meer boven rookt heb daar een behoorlijke nachtelijke ruzie over gehad want ik werdt wakker door die rook en slikte daar ook medicijnen voor nu gelukkig niet meer  :) . Sinds dat de school weer begonnen is woon ik bij mijn vader enn het gaat nu wat beter maarja k mis mijn moeder, broertje enn zusje wel erg  :-\ k ga er wel om het weekeind heen en soms door de week maar nog.
Helaas heb k na bijna elk weekeind bij mijn moeder keelpijn. Hopelij krijg k ze volgend jaar zover dat ze buiten roken.
Ik denk dat bij mensen die vanaf hun geboorte astma hebben de ouders daar meer respect voor hebben want tsja zo'n klein kindje komt de boodschap sneller bij over. Want als mijn zusje maar een klein sneetje in dr vinger heeft schiet mijn stiefvader al in de stress. Terwijl ik me ondanks medicijnen vaak flink beroerd voel door die sigaret van hem maar bij hem kan je net zo goed tegen de muur praten hij zegt geen zinnig woord terug.
Maarja k heb geluk dat dr bij mijn vadre niet gerookt wordt  :) .

Groetje''s troetel

Ik denk dat je wel gelijk hebt troetel. Als je van kinds af aan astma hebt dan zijn je ouders daar als het ware ook in meegegroeit, ze hebben het zien opkomen, ed. Als je op latere leeftijd astma krijgt en zelf naar een arts gaat en het allemaal zelf ervaart en zelf behandelt dan staan je ouders daar eigenlijk ook een beetje buiten. Kan wel begrijpen dat het dan moeilijker te accepteren en te begrijpen is voor ze.

Ik vind het heel erg vervelend voor jullie dat de meesten zulke onbegrijpende en egoistische ouders hebben...

Wat Troetel zegt daar zit denk ik idd veel waarheid in, ook ik heb al vanaf de geboorte astma, maar dat speelde bij mij geen rol, want ook mijn pa heeft copd, en mijn oma had astma, en mijn moeder was toen ook al reumatisch en ze waren en zijn voor mij altijd een baken van liefde en begrip, en dat wens ik jullie ook allen toe _O_ ^O^

Gelukkig begrijpt mijn moeder me wel. Zo probeert het tenminste maar wat ik wel 's denk ik s dat mensen niets van astma willen weten ofdat één van de engste dingen 'geen lucht' merr kunnen krijgen is.

Om eerlijk te zijn als kind van 11 vond ik astma maar ook stom en tot een aantal maanden geleden dacht ik nog steeds dat een oud klasgenootje zich aanstelde dat ze niet gymde. Ze had duidelijk overgewicht en wilde van te voren al niet en zij was eigenlijk mijn eerste indruk van astma dus ik heb die sterk moeten bijstellen.

Nog steeds merk ik dat als ik het benauwd heb ik keihard ben voor mezelf. Ik wil gewoon niet dat mensen op die manier naar me kijken zoals ik naar mijn klasgenootje keek vroeger.

Nu hier op het forum leer ik er steeds meer over. Ik heb me nooit gerealiseerd dat ik astma had ik ging ervan uit dat ik een slechte conditie had en dat dat de reden was dat ik heel snel buiten adem was en letterlijk bijna flauwviel na het fietsen van de inspanning. Nu weet ik dat het de astma was en toch heb ik ergens nog steeds zoiets van daar moet ik dan maar door heen. Moeheid omdat ik benauwd ben? Jammer dan. Zo heb ik jaren rond gelopen terwijl ik al veel eerer hulp had kunnen krijgen maar aangezien mijn 'pijn-klaag-grens' nogal hoog ligt en ik wel ernstigere medische ellende heb meegemaakt loop ik er gewoon door heen onder het mom 'een kleinigheidje' terwijl het wel degelijk ernstig is.

Mijn oma bijvoorbeeld reageerd heel 'ja het is nou eenmaal niet anders' als ik het benauwd heb. Heel irritant, tuurlijk is het niet anders dat snap ik ook wel maar dan is het net of ze het daarmee minder erg wan maken.

Pas nu besef ik hoe afschuwelijk het is als je geen adem krijgt maar ik dacht dat het normaal was.

Toch wil ik ff kwijt dat ik voor iedereen hier veel bewondering heb om hiermee om te gaan. Zeker als familie je niet begrijpt.  :)

Heej,

Net zoals lyn al zei. Liep ik vroeger voor ik besefte dat im astma had ook nogal met een bord voor mijn kop rond  :@. Als kinderen niet meededen met gym probeerde ik meestal helemaal te ontfrutselen waarom.
Ik zei dan ok wel vaker dat ze zich aantelden nu weet ik wel beter  :Y.
Ik heb altijd gedacht dat ik ook gewoon een ronduit slechte conditie had, mijn vader zei dat ook vakertsja dus ik ging daar ook maar vanuit. Ik ging jyuist steeds meer mijn best doen om de rest bij te kunnen houden met alles tot ik er letter bij neer viel. Pas rond mijn twaalfde besefte ik dat het best astma zou kunnen zijn toen kreeg ik pas aanvallen die steeds erger werden.

Ik vind wel dat ze op de basischool al meer moeten behandelen over chronische ziektes die vaak voorkomen. Zodat je niet te snel denkt dat iemand zielig is of zich aanstelt.

Ik en nmijn ouders zijn er nu nog steeds heel erg mee aan het worstelen hoe we nu met mijn astma om moeten gaan en er mee leren leven. Van mijn ouders probeer ik niet al te veel steun te verwachten ze merken vanzelf wel hoe het met me gaat ze zijn beiden nogal koppig. Bij mijn vader thuis mag nooit gerookt worden zelf rookt hij af en toe en dan ook buiten. Hij kan alleen niet accepteren dat ik die medicijnen echt nodig heb om ook normaal te kunnen ademen. Ik piep ook bijna nooit dus merkt niemand het snel als ik het benauwd heb.

gr troetel

Erg vervelend dat astma zo'n slechte naam heeft; veel mensen schijnen toch de indruk te hebben dat het een aanstellersziekte is of zo. Ikzelf ben nu pas langzaam van het idee aan het loskoppelen. Ik vraag me af hoe het komt dat mensen er zo over denken.

Toen ik naar mijn idee achter dan hé: de tweede aanval had in Griekenland en er coomunicatieproblemen waren ging ik uit van een bronchitus maar wist ik veel dat een astmatische brochitis hetzelfde is als astma.  :? Ik heb daar 4 dagen in het ziekenhuis gelegen aan de zuurstof en vernevelaars. En nog ging er geen lichtje branden.

Toen ik de derde keer dezelfde klachten kreeg als ik Griekenland hing ik meteen aan de tel met de huisarts en hij schreef mij wel meds voor maar niet voldoende en ben dus toch op de ehbo beland bij de longarts.

De eerste echte aanval is een aantal jaar geleden toen ik verkouden was ik kon niet liggen zo benauwd maar ik was op dat moment ergens opgenomen en het enige commentaar was hier heb je twee paracetamol.  :o Pas achteraf herken ik dat het een aanval was.

Dus ook in instellingen geldt er een 'stel je niet aan' houding. Ik vind dat erg vreemd. en ookal was het ziekenhuisje in Zakynthos een bende en kreeg je amper eten; de medische diagnose en verzroging was wel ok.

:)

Heeft iemand wel eens gevraagd aan zijn ouders waarom ze er zo denigrerend over denken? Mijn tante zei 'ow maar mijn moeder had het ook en toen hadden ze nog geen puffers' kortom stel je niet aan.

Echt heel stom, dat mensen dit niet serieus nemen. >:(

myn ouders roken allebeiden ook
en ik vind het heel erg rot voor je.
mijn ouders weten het me hele leven al.
dus ze steunen me ook.
xxx

Hoi Rowan.

Roken ze dan wel buiten?

Groetjes, Nina

Ik vind het echt heel erg egoistisch als ouders door blijven roken (sorry dat ik het zo zeg) en schik heel erg van deze verhalen omdat je juist verwacht van ouders dat ze je altijd helpen en achter je staan. Ze zien toch hoeveel last jullie ervan hebben? Bij mij werd er vroeger (het is een tijd heel erg goed gegaan,nu weer terug) alles aan gedaan om te zorgen dat we zo min mogelijk last hadden. Het hele huis is gesarneerd. Mijn moeder heeft wel altijd gezegd, ik zal het nooit voelen maar ik probeer het zo veel mogelijk te begrijpen.

Kus,
Tes

mijn ouders zijn dus echt helemaal  :+ als het om astma gaat. ze denken dat het gewoon iets is net als een verkoudheid ofzo. vooral mijn vader, hij kan er helemaal niet mee omgaan. als ik ze snachts wakker maak zijn ze hartstikke chagrijnig en worden ze boos, maar als ik ze niet wakker maak en ik zeg tegen mijn moeder of vader dat het al een tijdje slecht gaat dan zegt mijn moeder ja ik zie het toch niet? maak me dan wakker. ja dahag en dan zeker weer zo'n boze kop krijgen? dan doe ik het liever in mijn eentje. kan het zelf ook wel oplossen, als zij erbij zijn heb ik er eigenlijk alleen maar last van. als ik een paar nachten niet geslapen heb kan ik best naar school, ik moet me niet zo aanstellen, alleen eerder naar bed gaan en eens 'anders' gaan ademen. ja huhuh tis geen hyperventilatie ofzo tis astma !!! en als ik het benauwd heb kan ik toch best even een paar keer naar boven toe lopen om iets te halen voor mijn ouders en/of voor mezelf? nou nee dus... maar ja zij willen er niks van weten.  :{w  en ik kan daar dus niet echt goed tegen...

kus hester