Ouders die je niet steunen

Ik was al jaren aan het kwakkelen met mijn luchtwegen tot ik begin dit jaar naar de huisarts ging. Mijn moeder vond dat eigenlijk onzin. Sinds een paar maanden weet ik dat ik astma heb, wat ik al heel lang heb vermoed. Mijn moeder probeert nu alleen steeds om dit keihard te ontkennen. Laatste keer toen ik terug kwam van de huisarts vertelde ik dat ik langer nodig heb om uit te ademen dan een normaal persoon en het daardoor benauwd krijg. Toen zei ze doodleuk: dan ga je daar toch therapie voor volgen, ben je van je astma af  :? Verder rookt ze in huis, ook waar ik bij ben en daar wil ze absoluut geen commentaar op. Ook als ik iets zeg over astma of medicijnen ofzo dan gaat ze gelijk over op een ander onderwerp. Ik word hier heel verdrietig van, vooral omdat ik mijn ei niet kwijt kan en gewoon baal dat ze me alleen maar tegenwerkt en me niet helpt.

Mijn vader heeft vroeger bronchitis gehad en hij snapt het wel. Mijn stiefmoeder heeft zelf ook astma. Met hen heb ik alleen nauwelijks contact meer dus daar heb ik ook niets aan.

Mijn vraag: herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie ouders om met jullie astma? Hoe ga je hiermee om? Hoe kan ik mijn moeder erop wijzen dat het geen bullshit is en dat ik er niet zomaar vanaf kom en dat ik wil dat ze me steunt?

Liefs, Dana