Ouders die je niet steunen
16-05-2006 om 17:30 uurIk was al jaren aan het kwakkelen met mijn luchtwegen tot ik begin dit jaar naar de huisarts ging. Mijn moeder vond dat eigenlijk onzin. Sinds een paar maanden weet ik dat ik astma heb, wat ik al heel lang heb vermoed. Mijn moeder probeert nu alleen steeds om dit keihard te ontkennen. Laatste keer toen ik terug kwam van de huisarts vertelde ik dat ik langer nodig heb om uit te ademen dan een normaal persoon en het daardoor benauwd krijg. Toen zei ze doodleuk: dan ga je daar toch therapie voor volgen, ben je van je astma af :? Verder rookt ze in huis, ook waar ik bij ben en daar wil ze absoluut geen commentaar op. Ook als ik iets zeg over astma of medicijnen ofzo dan gaat ze gelijk over op een ander onderwerp. Ik word hier heel verdrietig van, vooral omdat ik mijn ei niet kwijt kan en gewoon baal dat ze me alleen maar tegenwerkt en me niet helpt.
Mijn vader heeft vroeger bronchitis gehad en hij snapt het wel. Mijn stiefmoeder heeft zelf ook astma. Met hen heb ik alleen nauwelijks contact meer dus daar heb ik ook niets aan.
Mijn vraag: herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie ouders om met jullie astma? Hoe ga je hiermee om? Hoe kan ik mijn moeder erop wijzen dat het geen bullshit is en dat ik er niet zomaar vanaf kom en dat ik wil dat ze me steunt?
Liefs, Dana
hoihoi allemaal
als ik deze verhalen lees, wat ben IK dan blij en gelukkig met MIJN ouders! *O* Echt waar hoor! Mijn moeder heeft namelijk ook astma, dat scheelt natuurlijk ook! Maar echt, ze is gelijk bezorgd als er wat is, en komt gelijk met ideeen aan om medicijnen tijdelijk op te hogen, offe...joh, zegt ze dan, zou je niet even naar de huisarts gaan? Echt geweldig! Mijn vader heeft het niet, maar die gaat er ook heel erg goed mee om, en denkt ook bij bepaalde dingen mee! Echt geweldig! ^O^
Maar mensen die dat niet zo getroffen hebben, hou je taai! Denk aan jezelf, en kom voor jezelf op! Want jij mag als kind best een goede omgeving hebben! :Y
Lieve groetjes van nienke
Met verbazing lees ik enkele reacties binnen dit topic. Ik vind het bijzonder triest dat een aantal ouders zo ontkennend en negatief omgaat met de astma van hun kinderen. Ik hoop dan ook dat de mensen bij wie dit het geval is het forum enige steun kan bieden aangezien je hier wél wordt begrepen en gesteund :Y
Dat zeker Mark! Iedereen hier zijn schatten van mensen, en weten tenminste waar je het over hebt! En dat je je niet aanstelt! Echt prettig!
Twix
hoi mark,
ja dat is idd niet leuk en het forum helpt daarin bij mij in ieder geval echt wel! hoop dat ik later als ouder meer begrip heb in welke situatie dan ook... maar ja wie weet wat voor reden er achter zit :?
liefs susan
Ik denk dat het voor sommige ouders ook een soort zelfbescherming is door de klachten als onschuldig te zien. Sommige ouders weten gewoon niet hoe ze er mee om moeten gaan. Misschien kunnen ze het zelf gewoon niet verwerkt krijgen dat hun kind ziek is. En tja, wanneer je je kop in het zand steekt en maar blijft roepen dat er niets aan de hand is, dan is het er ook niet. En hoef je als ouder die emotionele achtbaan niet in.
wow... echt respect voor jullie geduld met die ouders :N
ik wordt echt agressief als ik deze dingen lees, ik zou zelf echt compleet flippen denk ik >:(
gelukkig hebben mijn ouders nooit binnen gerookt, uit principe al niet.
astma kan vele malen erger worden als je in rokerige ruimtes leeft, ik zou zoiets dus nooit accepteren.
ik snap dat je je ouders te vriend wilt houden, maar hiervoor zou ik dus echt autoriteit inschakelen, ze voor het blok zetten.... wie de gezondheid van zn kind op het spel zet voor een sigaret, ook al is het onwetendheid, moet naar mijn mening echt worden aangepakt
hoi hertog jan
ja dat zou ik denk ik ook zeggen, maar het zijn wel je ouders en dat blijven ze ook! en ik heb wel respect voor mijn ouders!
liefs susan
Miss is het een beetje laat om te reageren maar k doe het toch
Mijn ouders zijn al net zo...
Ff voorbeeldje: net was ik benauwd en zat al over me maximum bricanyl én ventolin heen voor vandaag maar zegt me moeder: nou puf nou maar gewoon, en zit niet zo te zeuren. Dan zeg ik dus: ja maar ik ben bang voor een overdosis. Zegt zij weer: wat maakt dat nou uit?
Het kan haar gewoon niks schelen. :'( >:( me vader trouwens ook niet
ik herken dat. ze vinden het bij mij soms vreemd dat ik puf omdat ze niets merken.
dat vind ik best irri en durf dus ook niet zo goed te zeggen ik ga ff puffen of ik moet ff of wacht ff eerst nog
heb jij ventolin en bricanyl?? waarom?
ja t lijkt miss nogal dubbelop maar om de 1 of andere reden kan ik niet zo goed tegen veel ventolin dus mag niet meer dan 2 pufjes op dag en dus heb ik ook nog bric erbij vandaar!!!