Zomaar een gedicht #2

Lieve Hellen.
Wat heb jij weer 'n Mooi ontroerend gedicht geschreven,recht uit jou hart.
Jou moeder is Apetrots op jou.
Wat 'n Mooi eerbetoon,Van "n Dochter Voor Haar Lieve Moeder.
En in jou Dromen  Blijft Jou Moeder komen !!!
Zij steunt jou nu van Verre !!!
Ze zit als 'n Engel op Jou Schouder. O+  Jou Bescherm Engel  O+
En ze steunt jou !!!
Sterkte Meissy
Heel Veel Liefs Dorethé O+

Wauw hellen wat een pracht gedicht. jullie  doen t zo goed op t forum misschien een idee om ze allemaal te bundelen en uit te geven?

wauw hellen wat een mooi gedicht... het raakt me echt.. heb de tranen in mijn ogen staan..

hai Hellen,

wat heb je dat toch weer mooi onder woorden gebracht. En hoe herkenbaar, valt niet mee, he , de spullen op te ruimen met zo'n verdriet erbij!!!! Sterkte, hoor!!!

veel liefs

irene

Jezus Hellen, die van jou mag er ook wezen!!  ^O^
Lijkt me ook heel moeilijk, spullen uitzoeken.
Voor jou ook heel veel sterkte de komende tijd.
Elk verlies valt zwaar, maar je naasten altijd net iets harder.

Dikke kus voor jou!

Twix

@hellen, Prachtig. mijn moeder is bijna 2.5 jaar geleden overleden, en ik herken het zo. Tranen.......

Twix gecondoleerd met dit pijnlijke verlies. Zoveel gevoelens heb je met je gedicht verwoord. Zoveel vragen die onbeantwoord blijven. Op je levensweg gebeuren onvoorspelbare dingen die je vaak niet begrijpen en bevatten kan. Wat je wel kan doen is je kostbare herinnering zorgzaam een plekje geven daar waar  jij het veilig vindt en ook dat plekje komt (meestal) vanzelf op je pad.

Lieve groet,
Rocee

He wat verdrietig allemaal, ik wens je heel veel sterkte Hellen.

groetjes Hilda

Ik zoek een plek in mijn hart.
Een van liefde, niet van smart.
De plek die je had is vergaan.
Samen met jou hier ver vandaan.

Het moet er een worden van liefde en rust.
Een plek die mijn woede en onmacht sust.
Ik ben zo ontzettend kwaad.
Omdat ik die klote ziekte haat!

Waarom kon jij niet ademen zo vrij.
Waarom stal de emfyseem jou zo snel van mij.
Waarom herinner ik jou alleen maar hijgend en happend naar lucht.
Waarom kwam zo snel jouw laatste zucht.

Je wilde niet naar het ziekenhuis, bang dat ik mijn revalidatie zou onderbreken.
Maar ondertussen ben jij eraan bezweken.
Al die maanden zat jij op mij te wachten.
Al die maanden naar wat verlichting te smachten.

Ik wist dat het einde snel zou komen.
Het was me al voorspeld in mijn dromen.
Ik had het precies al zo gezien.
Maar wist geen tijd, wellicht was dat het misschien.

Ik zag je gezicht veranderen precies als in mijn droom.
Kon gewoon naar huis tot op die ene dag, alles ging in vertraging en ging sloom.
Ik durfde die dag niet weg te gaan.
Was niet bij de telefoon weg te slaan.

Ik wist ze gingen me vandaag bellen.
Om mij met spoed naar je toe te laten snellen.
Wachtend op je kinderen lag jij op bed.
Het einde naderde, dit was het.

Met mijn eigen handen heb ik je gekleed en daarna gekist.
Ik wilde niet dat vreemde handen aan jou zaten, dat is wat ik zeker wist.
Daarna volgde je make up en je krulborstel door je haar.
Je moet er toch netjes uit zien al weet ik niet voor wie en waar.

En wat anderen er ook van denken................
Dit was het laatste stukje respect dat ik jou kon schenken.
En nu..........ik mis je elke dag!
Met soms een traan en soms een lach!

Lieve kus Hellen.

Wauw Hellen!  _O_
Ik kan echt merken dat je midden in het verwerkingsproces zit. Ik vind het ook echt heel goed dat je zulke gedichten schrijft. Hopelijk maakt dit de pijn iets dragelijker.
En je weet het he.. Al het goede komt van boven  ;) (wat had je dat mooi gezegd  :@)

Veel sterkte meid!
Twix