Zomaar een gedicht #2

Wow echt super mooie gedichten!

Lieve mamma,

8 november 1942 werd jij in Den Haag geboren.
Je baarde vier kinderen, die onlosmakelijk bij jou horen.
24 maart 2007.
Was het einde aan jou gegeven.

In onze harten leef jij voort.
Gewoon omdat jij bij ons hoort.
Vergeten word jij niet.
Omdat je in ons allemaal een stuk van Thillie ziet.

Jouw leven was zwaar.
Vooral het ademhalen de laatste acht jaar.
Elke dag leverde jij een stukje in.
En ook elke dag, opnieuw met goede zin.

Nu heb jij alle rust.
Ben je strijdend in slaap gesust.
Nu ben je vrij, niet benauwd en heb je lucht.
Het ging zo snel, in vogelvlucht.

Niet huilen, 't is goed zo!!!!!
De laatste woorden die je zei.
Natuurlijk is het goed.
Het is, zoals het wezen moet.


Lieve mamma,

Je leerde me altijd: "Hellen probeer drie maanden verder te kijken!"
Drie maanden die nu zonder jou zo eeuwig lijken!
Dat zei je me altijd als ik het niet meer wist.
Dan werd de goede raad weer opgevist.

Het werkte elke keer!
Al was het onhoudbaar en deed het zeer.
Jij pepte me weer op.
Al stond mijn hele wereld op zijn kop.

Heel graag las jij een boek.
Hangend met opgetrokken benen op de bank in de rechter hoek.
Zelfs in je allerlaatste dagen.
Waren het boeken, die op je nachtkastje lagen.

Je was bezig in je allerlaatste exemplaar.
Erik gaf hem op je laatste reis aan je mee, want jij was nog niet klaar.
Geen idee hoeveel jij er in de loop der jaren hebt gelezen.
Het zal wel eens ontelbaar kunnen wezen.

Ook zat jij graag achter de PC.
Je deed er de leukste dingen mee.
Altijd moest je even tubes halen.
Maakte lessen tot diep in de nacht om een goed cijfer te scoren en niet te falen.

Je was een wizard op dat ding.
Als het om psp'en ging.
Steeds meer mensen vroegen jou om raad.
Via de Skype voegde jij het woord bij de daad.

Mam, ik kan me niet vergissen.
Als ik zeg dat velen jou zullen missen.
Maar, "ik kijk drie maanden verder" zeg ik wijs.
Jou gunnend met alle liefde, je allerlaatste reis.

Lieve kus, Hellen.

Sterkte Hellen

lieve Hellen, sterkte! liefs lara

Veel sterkte Hellen,

wat ontzettend mooi heb je je gevoelens beschreven, en wat een prachtig idee om het boek mee te geven.

liefs melanie

Hellen,

Wat heb je een prachtig gedicht gemaakt. Het onroerde me en stemde me tot nadenken. Een terugblik naar de afscheidsmomenten van mensen (en dieren) die ik zó liefhad. Tranen omdat het toch na jaren nóg steeds emoties geeft. Daarna het rustige gevoel van 'het is goed zo'.

Heel veel sterkte Hellen,
Rocee

deze heb ik niet zelf gemaakt.
hij is geschreven door een piloot uit de tweede wereld oorlog twee dagen voordat hij werd neergeschoten.

Oh, I have slipped the surly bonds of earth

And danced the skies on laughter-silvered wings;

Sunward I've climbed, and joined the tumbling mirth

Of sun-split clouds...and done a hundred things

You have not dreamed of...wheeled and soared and swung

High in the sunlit silence. Hov'ring there,

I've chased the shouting wind along, and flung

My eager craft through footless halls of air.

Up, up the long, delirious, burning blue

I've topped the windswept heights with easy grace

Where never lark, or even eagle flew.

And, while with silent, lifting mind I've trod

The high untrespassed sanctity of space

Put out my hand, and touched the face of God

Dank jullie wel voor al jullie lieve woorden.
Ook die geven troost.

Groetjes Hellen.

Wauw Hellen.. ALs geen ander. Echt super! Er zit een hoop gevoel in!

Heel veel sterkte toegewenst de komende tijd!

Twix

indrukwekkend, wat bijzonder om zo voor en over je moeder te kunnen schrijven!
Sterkte Hellen