Zomaar een gedicht #2

Revalideren.
Om het beter te maken en het te accepteren.
Te weten wat je voelt.
Te ontdekken wat je lichaam bedoeld.

Je spieren aan laten sterken.
Het lichaam weer krachtig te laten werken.
Je lijf weer te laten doen wat jij wilt.
Als het weer om prednison gilt.

Om de medicijnen te ontwijken.
Je lichaam te verrijken.
Weer een te worden met je geest.
Mijn god wat ben ik ver weg geweest.

Bloed, zweet en tranen heeft het letterlijk gekost.
Mijn hele lijf was door de astma afgerost.
Ik was verbijsterd en stond versteld.
Was volledig uitgeteld.

Een volgende aanval, zo zei de arts had ik niet overleefd.
Maar ik ben gerevalideerd, iets wat me weer een toekomst geeft.
Een ieder raad ik het aan.
Om aan het revalideren te gaan.

Put moed en kracht uit mijn gedicht.
Want ik ben weer sterk en niet voor de man met de zeis gezwicht.
Al doet het pijn en kost het nog zoveel kracht.
Hierna kun je weer leven in al zijn pracht.

Revalideren.
Je kunt het leren.
Bedankt Schoondonck in Breda.
Dankzij jullie ben ik waar ik nu sta.

Natuurlijk moet je elke dag doseren.
Dagelijks ben je samen met je lijf aan het leren.
Maar als je hersteld ben je als herboren.
Kun je elke dag weer leven scoren.

Zie mij weer sterk en lachend door het leven gaan.
Elke dag kan ik weer aan.
Met heel veel vreugd en levenszin.
Stap ik mijn eigen leven weer in.

Succes voor degene die gaan, zijn geweest en nog moeten!

Groetjes Hellen

ZO!!! dat is er uit hellen!!! wat een mooi gedicht zeg, heb je dat naar hun gestuurd ook??

xx hester

Hahahahaha...........
Nee hoor Hester, maar het moest er even uit.
Ik heb ze in Schoondonck meerdere malen heel hartelijk bedankt voor alles wat ze voor me hebben betekent.

Kus Hellen.

Supermooi Hellen....

Het gaat slecht...
Mijn moeder zegt:
bel de longarts maar
de gewoonste zaak van de wereld
lijkt het wel
is het niet
helaas
voor mij ondertussen wel
maar ik ben niet met hem getrouwd
ik kom ook niet op de thee
nee ik neem lekker alleen voor hem
een stomme ziekte met mij mee
kan hij lekker sleutelen
aan mij prutsen
een beetje frutsen
doosje medicatie erin
is zijn geld niet meer in de min
voor hem maar even
voor mij een heel leven
voor hem de zoveelste patiënt
ondertussen is hij het gewend
maar ik kom gewoon weer elke keer
op visite, op en neer
op bezoek lekker op de thee
volgende keer gaat mijn oma mee

heb nog niet echt door wat ik nu geschreven heb, maar het rolde er zo uit dus ga het dadelijk even lezen :P xxx hester

Hoi Hester,

Mooi gedicht meisje.
En vraag aan oma of ze koekjes bakt.
Vind íe vast lekker.

Kus Hellen.

haha gekkie. oma gaat niet echt mee hoor. maar k kom er ondertussen zó vaak!!! kan ik net zo goed haar meenemen de halve familie kent ie al dus nog eentje er bij maakt niet uit...

haha hester.. dat gevoel wat jij beschrijf.. vind t in mezelf helemaal terug!

Een ziekte met een naam
maar zonder een gezicht.
Van buiten is niet te zien
wat het in mij heeft aangericht.

De vermoeidheid, de wanhoop,
het verdriet, de pijn.
Worden niet begrepen in een
wereld waar alles te zien moet zijn.

Ik lach, ik doe vrolijk,
niet altijd even oprecht.
Het sloopte me van binnen,
het is een lang en eenzaam gevecht.

Ik ben niet meer wie ik ooit was,
ik kan niet meer wat ik ooit kon.
Maar ook voor mij schijnt nog steeds
de warme levenszon.

Ik heb familie en lieve vrienden,
zij kennen mijn enige wens.
Zij luisteren en beschouwen me
niet als zieke maar als mens.

gevonden op het internet en voor mij oh zo treffend! liefs lara

wat kunnen jullie dat allemaal goed!!
Wel mooi om zo je gevoelens te verwoorden, toppie ^O^