Zomaar een gedicht #2
07-01-2007 om 10:45 uur GeslotenJe bent het zat
Hebt het helemaal gehad
Je moet alles opgeven
Want astma beheerst op dit moment je leven
Je wilt de prikkels mijden
Hoopt op betere tijden
Welke prikkel is dat dan
Die je leven beheersen kan
Wist je het maar
Dan mijd je dat gevaar
Elke week denk je volgende week gaat het beter
En dan klopt dat weer voor geen meter
Wanneer houdt het nou eens op
En voel ik me weer eens top
Verlang erg naar dat moment
Dat je weer jezelf bent
Weer kan genieten van het leven
Met lucht en zonder beven
Hoe lang gaat dit nog duren
Maanden, weken maar hopelijk uren
Dit kwam ineens bij mij op. Niet zo mooi als alle andere gedichten hier. Maar dacht zet hem er toch maar bij.
Groetjes Karin :W
Lieve Twix,
Je hebt een bijzondere gave om gevoelens en emoties mooi in dichtvorm op papier te zetten. Knap, hoor! En sterkte woensdag op de crematie!
liefs
irene
Hey Twix...
Wat moeilijk meid... Alweer iemand... Bah. Gecondoleerd en heel veel sterkte.. Erg mooi gedicht. mooi geschreven.. knap hoor.
Lieve Twix,
Gecondoleerd meid!
Ik hoop dat je alles snel een plekje kunt geven.
Al is de pijn niet te dragen, ze zeggen dat het slijt.
Blijf vooral dichten, je kunt het zooo mooi!
Sterkte, Hellen.
lieve twix,
wat n mooie gedichten!!! ik wens je heel erg veel sterkte, k weet hoe t voelt... (denk ik, weet natuurlijk niet hoe jij je voelt maar ja)
lieverd heel veel succes morgen, je kunt het hoor!!!
dikke kus en heel veel knuffels!!!
hester
Heel veel sterkte Twix,
liefs Hilda
Lieve Twix
weer 2 hele Mooie en zéér Ontroerende gedichten. O+
Meiske Veel Sterkte met dit Zó Verdrietige Verlies.
Een meisje nog zó jong.
Hier zijn géén woorden voor.
liefs Dorethé O+
Dank Jullie wel :@
Er zijn inderdaad geen woorden voor, maar met woorden kun je wel een hoop verdriet verwerken, dus ik probeer dat altijd zo. Soms rolt er dan eens een mooi gedicht uit, maar de meeste zijn vrij loos, en die zet ik hier dan ook niet neer.. :p
Echt, superbedankt voor jullie steun! Dat is altijd welkom in deze dagen.
Twix
Ik wandel door je huis.
Het is vreemd, je bent niet thuis.
Ik wandel door je spullen.
Je hele leven in lades die niets verhullen.
Ik kom op plaatsen waar ik normaal gesproken nooit zou zijn.
Voel me een indringer, het voelt niet fijn.
Het valt me ontzettend zwaar.
Ik moet jouw materiele leven opruimen, zo ontzettend raar!
Bij bepaalde spullen lukt het niet.
Je contactlenzen weggooien, hoe weet ik dan of dat je me ziet?!
Dus ik neem ze mee.
Dan kun je ze bij me komen halen oke?
Ik voel je warmte om me heen vanuit het licht.
Zachtjes strelend de linker wang van mijn gezicht.
Precies zoals ik bij jou deed.
Vlak voordat je mijn leven uit gleed.
Ik doe zo mijn best om drie maanden verder te kijken.
Al schijnt het mij zo eeuwig te lijken.
Ik leef nu met de dag.
Steeds meer verlangend naar jouw stem en lach.
Was ik maar net als jij zo sterk.
Dan was het vast het halve werk.
Maar ik weet ook ik moet leren.
Op eigen benen mijn verdriet te verteren.
Je hebt me geleerd hoe of het moet.
Troost me met de gedachte dat ik je snel weer eens ontmoet.
Kom alsjeblieft weer langs in mijn dromen.
Zodat onze gedachten weer samen zullen stromen.
Wees zo lief en doe iedereen een kus en een groet.
Het leven is zoals het is, precies zoals het wezen moet.
Soms vol vreugde, soms vol pijn.
Maar dat jij mijn moeder was, vond ik onuitspreekbaar fijn!
Lieve kus hellen
Wauw hellen, een en al kippenvel!
Nogmaals sterkte. Liefs, Nina
@Hellen dat was een supermooi gedicht :Y. Enn jij hebt kracht niet alleen in je gedicht maar ook in jou als persoon. Je hebt best veel rottigheid meegemaakt enn toch ga je door (je kan moeilijk stoppen ).
@Twixx; blijf lekker gedichten schrijven ze worden steeds mooier ;). Goed van je dat je zoiets verdrietigs kunt verwoorden in een gedicht echt waar :Y.
xx troetel