Hoi, bij deze mijn verhaal in een notendop.

03-11-2006 om 17:26 uur Gesloten

Hoi allemaal,

Allereerst bedankt voor jullie medeleven.
Het doet me elke keer weer goed zoals je hier een hart onder de riem krijgt geschoven.

Donderdag 19 oktober ging ik dus naar de huisarts.
Zowel mijn saturatie als mijn piekflow waren dusdanig laag dat ik het ondanks de prednison en antibiotica niet meer trok.
Hij stuurde me door naar de Ehbo van het Ikazia ziekenhuis in Rotterdam.
Na de broodnodige onderzoeken en bloedgasmeting werd er een bed gereed gemaakt en werd opgenomen.
Ik had mijn spullen al bij me want iets anders had ik toch niet verwacht.

Ik werd aan de pomp gelegd en kreeg intraveneus prednison 80 toegediend.
De tweede dag werd er al begonnen met afbouwen naar 40, omdat het tegenwoordig regel is die rommel zo snel mogelijk weer af te koppelen en af te bouwen ivm botontkalking.
De derde dag over op de pillen.

Dat werd dus gedonder in het vooronder, want ik werd alleen maar zieker.
Maandag ging de pomp er dus weer op en wel voor 7 dagen op de 80.
Ik word knettergek van dat spul.
Kan niet meer denken, zwel enorm op en het geeft onder mijn huid een chemische reactie.
Mijn aderen konden het ook niet meer verdragen en elke ader die geprikt werd ging ontsteken en weigerde de prednison op te nemen.
Hooguit 18 uur kon ik het volhouden en dan moest er een nieuw infuus gezet worden.
Door de prednison gaan de aderen heel diep liggen en kunnen ze niet meer prikken omdat er niets meer te zien of te voelen valt waar ze wezen moeten.
Op een gegeven moment prikten ze gewoon blind in de hoop iets te raken.
Ik lijk wel een speldekussen.

Na die 7 dagen mocht er afgebouwd worden naar 40.
En weer twee dagen later afbouwen via pillen.
Daar word ik dus nog zieker van.
Enorme afkickverschijnselen heb ik daarvan.
Zulke spierspasmen en kramp, dat mijn benen me niet kunnen dragen.
Letterlijk kruipen naar de wc.
En die kramp..................
Zelfs kramp in mijn tong en dat is heeeeeel eng!
Tegelijkertijd houd ik dan zoveel vocht vast dat ik opzwel als een ballon.
Zelfs mijn knieschijven zijn dan niet meer te zien.

Maar ja, dat wist ik dat het weer komen ging en had me er op voorbereid.
Met mijn longen gaat het beter.
Ze klinken weer acceptabel.
Voor de rest gaat het minder.
In het ziekenhuis krijg je er altijd gratis en voor niets een ander vreemdsoortig virusje of bacterie bij.
Je hebt geen enkele weerstand.
Ik heb nu dus een infectie van mijn neusholte tot op mijn stembanden.

Tijdens het slapen maakte ik van die rare stikgeluiden, dat de zusters het door hadden gegeven aan de longarts die me  doorstuurde naar de KNO arts.
Daar kwam het aan het licht.
Het is een heel eng iets.
Als ik slaap kan ik wel inademen, maar op een gegeven moment slaat er een spier op slot in mijn mond die mijn keel afsluit.
Daardoor kan ik niet meer uitademen.
Ook niet via de neus.
Pas als de saturatie zakt, gaat er in mijn hersens een belletje af die alle spieren laat ontspannen waardoor ook die spier automatisch weer verslapt en ontspant waardoor ik weer kan ademen.
Heel eng als je wakker word en je denkt dat je stikt.
Maar dat kan dus niet gebeuren heeft hij me verzekerd.
Al twijfelden mijn medepatienten op zaal daar wel eens aan en heb ik menigeen het stuipen op het lijf gejaagd.
Het gebeurd ook regelmatig als ik gewoon wakker ben.
Echt heel raar.

De longverpleegkundige vond het geen goed idee dat ik het ziekenhuis zou verlaten omdat ik nog niet in staat  ben om op eigen benen te staan.
De longarts wilde me met spoed het ziekenhuis laten verlaten om verder infecties te ontlopen.
Nu ben ik dus thuis en geen stuiver waard.
Gebruik een dosis medicijnen om een paard mee om te leggen en moet nu ook 6 maal daags erbij vernevelen.

Als toetje kreeg ik ook nog te horen dat het zo niet langer gaat.
Ze kunnen me alleen maar elke keer oplappen en weer naar huis laten gaan.
Meer medicatie als ik nu heb is er niet en het blijft halen en brengen.
Nu is er dus gesproken om te gaan revalideren in Davos.
Daar ben ik erg van geschrokken om over man en kinderen van 7 en 12 maar niet te spreken.
Maar we weten allemaal dat dit zo ook niet langer kan.

Afgelopen woensdag gaf bij mij de doorslag.
Het brak me volledig.
We waren op zaal gezellig aan het keuvelen en de man tegenover mij zei, ik ga even plassen hoor.
Hij komt terug en zegt dizzy te zijn.
Hij was aan het hyperventileren.
Samen met nog een man ondersteunde ik hem naar zijn bed en we riepen de zuster.
Ik ging met hem ademen, want hij raakte in paniek.
De zuster vroeg me zo met hem door te gaan terwijl zij het ecg apparaat haalde.
Ik koelde zijn gezicht en ademde met hem in en uit.
Terwijl ik in zijn ogen keek, zag ik zijn ogen breken en hem deze aarde verlaten.
Hij stierf zomaar ineens en onverwacht.
Binnen 3 minuten stond er een reanimatieteam van 10 man op zaal en ze zijn nog 25 minuten met hem bezig geweest, maar het mocht niet baten.
De schok was enorm voor ons allemaal.
Het leven is maar een raar iets en zo betrekkelijk.

Het laat me voor de zoveelste keer beseffen dat ik moet vechten voor alles wat het waard is.
Voor man en kinderen.
Ik ga naar Davos.
Al doet het nog zo'n pijn.
De dood is onvermijdelijk, maar de man met de zeis zal hard moeten rennen om mij te pakken te krijgen.
Elke tegenslag zal ik overwinnen en er alleen maar sterker van worden.

Groetjes Hellen

De reacties zijn gesloten. Naar de laatste reactie gaan?
18-03-2007 om 13:13 uur

Hoi Hellen,

Een woord: WAUW  ^O^
Kei goed dat het zo goed gegaan is! En nu volhouden. Dat gaat lukken, dat straalt gewoon van je bericht af!
Door jou krijg ik in ieder geval moed om als ik moet revalideren er vol in te gaan en er net zo goed uit te komen!

Geniet ervan,

Liefs, Nina

18-03-2007 om 14:10 uur

hoi hoi hellen ,

als ik dit zo lees echt geweldig.. tranen stromen over mijn wangen! wat een heerlijk resultaat! hoop dat je er lang van mag genieten! en dat het lang goed met je mag gaan!
ondanks dat het zwaar was ben je heel positief.. super!

liefs susan

18-03-2007 om 14:14 uur

o hellen, ik zie het nu pas, maar wat mooi zeg!!! thuis zijn op je verjaardag!!! van harte gefeliciteerd lieve schat dat je bent!!!

dikke kus hester

18-03-2007 om 14:20 uur

Echt een wereld prestatie wat je hebt neergezet!!
En fijn dat je nu met de handvatten die je daar hebt gekregen weer verder kunt.
Geniet van alles en iedereen.

groetjes Hilda

18-03-2007 om 18:18 uur

WAUW Hellen.... Vooral de laatste zin raakte me tot tranen toe... Over dat je gelukkig bent.... Dat is iets dat zoo diep in jezelf zit. Dat kan een ander niet doen en jij hebt dat zomaar even bereikt. ( naja je snapt wel heo ik het bedoel he ik wil hiermee zeggen hoe goed ik het van e vind niet dat je niet hard heb gewerkt )
Je hebt het super gedaan. al die technieken geweldig zeg. WAT BEREGOED van je... wat ben jij een krachtig mens geworden zo te lezen uit je verhaal. En maar 2 puffers. een kortwerkende en een ontstekingsremmer wat goed. zeg.... Mijn complimenten voor jou

18-03-2007 om 18:25 uur

Hellen,

Gefeliciteerd.
Klasse, je hebt je er door heen geslagen.
Een mooie beloning heb je ervoor terug gekregen.

Kees

18-03-2007 om 18:34 uur

Hoi Lieve Hellen  O+ :W
Hartelijk Gefeliciteerd met je 40e Verjaardag. *O* *O* *O* *O* *O*
En ook Met "t Behalen Van Die Topprestatie. ^O^ *O* *O* *O* *O* *O* *O* *O*
Geweldig Meid,Wie hat dit durven dromen. ^O^ ^O^ ^O^
Veel Beter dan Verwacht. :Y *)
Zo Krijg ik Dubbel zin in Revalidatie. :Y ^O^
Jij bent 'n Grote Kanjer. :Y *)

feest ze nog ,Prettige Dag Verder. :Y
Nou Veel Geluk,en ga zo door !!!! :Y *) ^O^ ^O^
Liefs  Dorethé :W O+

18-03-2007 om 18:41 uur

Hoi allemaal,

Wat een lieve woorden allemaal!
Ik word er stil van.
Dit raakt me echt diep!
Dank jullie wel!
Uiteraard houd het revalideren hier niet op.
Thuis ga ik verder.
Allereerst gezond eten en heel veel sporten.
Elke dag een uur flink wandelen in zon,storm, hagel en regen.
Elke dag fietsen, eens per week banen zwemmen en twee keer per week bij de fysio fitnessen.
Een nieuwe dagindeling en een andere manier van leven met mijn lichaam als inzet.
Maar ook dat zal me lukken.
Want nu ben ik thuis!!!!!!!!!!!!!!!

Ik hoop dat anderen wat aan mjn verhaal hebben gehad.
Want er is echt hoop!
Ik deed niet meer mee en stond aan de zijlijn.
Was letterlijk doodziek.
Nu fiets ik 30km op een dag!
Gewoon door heel veel inzet en doorzettingsvermogen en vooral heel veel humor!

Groetjes Hellen

18-03-2007 om 19:59 uur

Hoi Hellen,
Van Harte Gefeliciteerd met je 40 ste verjaardag en met het aller belangrijkste met het feit dat je weer thuis bent.
En in een top conditie echt super voor je en voor je gezin.
Geniet van alle dagen, en ga er voor!!!
Groetjes Yolanda :W :W

18-03-2007 om 20:03 uur

Hey hellen,

Je hebt je revalidatie echt SUPER gedaan, gefeliciteerd!!! Fijn dat je klaar bent in schoondonck, en je thuis ook verder wilt gaan met sporten! Ga je binnenkort ook weer naar je werk? echt goed van je dat je nu nog maar zo weinig medicijnen gebruikt! geniet van het thuis zijn.

liefs bioloogje