Hoi, bij deze mijn verhaal in een notendop.

03-11-2006 om 17:26 uur Gesloten

Hoi allemaal,

Allereerst bedankt voor jullie medeleven.
Het doet me elke keer weer goed zoals je hier een hart onder de riem krijgt geschoven.

Donderdag 19 oktober ging ik dus naar de huisarts.
Zowel mijn saturatie als mijn piekflow waren dusdanig laag dat ik het ondanks de prednison en antibiotica niet meer trok.
Hij stuurde me door naar de Ehbo van het Ikazia ziekenhuis in Rotterdam.
Na de broodnodige onderzoeken en bloedgasmeting werd er een bed gereed gemaakt en werd opgenomen.
Ik had mijn spullen al bij me want iets anders had ik toch niet verwacht.

Ik werd aan de pomp gelegd en kreeg intraveneus prednison 80 toegediend.
De tweede dag werd er al begonnen met afbouwen naar 40, omdat het tegenwoordig regel is die rommel zo snel mogelijk weer af te koppelen en af te bouwen ivm botontkalking.
De derde dag over op de pillen.

Dat werd dus gedonder in het vooronder, want ik werd alleen maar zieker.
Maandag ging de pomp er dus weer op en wel voor 7 dagen op de 80.
Ik word knettergek van dat spul.
Kan niet meer denken, zwel enorm op en het geeft onder mijn huid een chemische reactie.
Mijn aderen konden het ook niet meer verdragen en elke ader die geprikt werd ging ontsteken en weigerde de prednison op te nemen.
Hooguit 18 uur kon ik het volhouden en dan moest er een nieuw infuus gezet worden.
Door de prednison gaan de aderen heel diep liggen en kunnen ze niet meer prikken omdat er niets meer te zien of te voelen valt waar ze wezen moeten.
Op een gegeven moment prikten ze gewoon blind in de hoop iets te raken.
Ik lijk wel een speldekussen.

Na die 7 dagen mocht er afgebouwd worden naar 40.
En weer twee dagen later afbouwen via pillen.
Daar word ik dus nog zieker van.
Enorme afkickverschijnselen heb ik daarvan.
Zulke spierspasmen en kramp, dat mijn benen me niet kunnen dragen.
Letterlijk kruipen naar de wc.
En die kramp..................
Zelfs kramp in mijn tong en dat is heeeeeel eng!
Tegelijkertijd houd ik dan zoveel vocht vast dat ik opzwel als een ballon.
Zelfs mijn knieschijven zijn dan niet meer te zien.

Maar ja, dat wist ik dat het weer komen ging en had me er op voorbereid.
Met mijn longen gaat het beter.
Ze klinken weer acceptabel.
Voor de rest gaat het minder.
In het ziekenhuis krijg je er altijd gratis en voor niets een ander vreemdsoortig virusje of bacterie bij.
Je hebt geen enkele weerstand.
Ik heb nu dus een infectie van mijn neusholte tot op mijn stembanden.

Tijdens het slapen maakte ik van die rare stikgeluiden, dat de zusters het door hadden gegeven aan de longarts die me  doorstuurde naar de KNO arts.
Daar kwam het aan het licht.
Het is een heel eng iets.
Als ik slaap kan ik wel inademen, maar op een gegeven moment slaat er een spier op slot in mijn mond die mijn keel afsluit.
Daardoor kan ik niet meer uitademen.
Ook niet via de neus.
Pas als de saturatie zakt, gaat er in mijn hersens een belletje af die alle spieren laat ontspannen waardoor ook die spier automatisch weer verslapt en ontspant waardoor ik weer kan ademen.
Heel eng als je wakker word en je denkt dat je stikt.
Maar dat kan dus niet gebeuren heeft hij me verzekerd.
Al twijfelden mijn medepatienten op zaal daar wel eens aan en heb ik menigeen het stuipen op het lijf gejaagd.
Het gebeurd ook regelmatig als ik gewoon wakker ben.
Echt heel raar.

De longverpleegkundige vond het geen goed idee dat ik het ziekenhuis zou verlaten omdat ik nog niet in staat  ben om op eigen benen te staan.
De longarts wilde me met spoed het ziekenhuis laten verlaten om verder infecties te ontlopen.
Nu ben ik dus thuis en geen stuiver waard.
Gebruik een dosis medicijnen om een paard mee om te leggen en moet nu ook 6 maal daags erbij vernevelen.

Als toetje kreeg ik ook nog te horen dat het zo niet langer gaat.
Ze kunnen me alleen maar elke keer oplappen en weer naar huis laten gaan.
Meer medicatie als ik nu heb is er niet en het blijft halen en brengen.
Nu is er dus gesproken om te gaan revalideren in Davos.
Daar ben ik erg van geschrokken om over man en kinderen van 7 en 12 maar niet te spreken.
Maar we weten allemaal dat dit zo ook niet langer kan.

Afgelopen woensdag gaf bij mij de doorslag.
Het brak me volledig.
We waren op zaal gezellig aan het keuvelen en de man tegenover mij zei, ik ga even plassen hoor.
Hij komt terug en zegt dizzy te zijn.
Hij was aan het hyperventileren.
Samen met nog een man ondersteunde ik hem naar zijn bed en we riepen de zuster.
Ik ging met hem ademen, want hij raakte in paniek.
De zuster vroeg me zo met hem door te gaan terwijl zij het ecg apparaat haalde.
Ik koelde zijn gezicht en ademde met hem in en uit.
Terwijl ik in zijn ogen keek, zag ik zijn ogen breken en hem deze aarde verlaten.
Hij stierf zomaar ineens en onverwacht.
Binnen 3 minuten stond er een reanimatieteam van 10 man op zaal en ze zijn nog 25 minuten met hem bezig geweest, maar het mocht niet baten.
De schok was enorm voor ons allemaal.
Het leven is maar een raar iets en zo betrekkelijk.

Het laat me voor de zoveelste keer beseffen dat ik moet vechten voor alles wat het waard is.
Voor man en kinderen.
Ik ga naar Davos.
Al doet het nog zo'n pijn.
De dood is onvermijdelijk, maar de man met de zeis zal hard moeten rennen om mij te pakken te krijgen.
Elke tegenslag zal ik overwinnen en er alleen maar sterker van worden.

Groetjes Hellen

De reacties zijn gesloten. Naar de laatste reactie gaan?
28-02-2007 om 20:32 uur

Hoi Hellen,

Echt Super zeg! *O* *O* Daar mag je trots op zijn.
Nog ff volhouden hoor. Die laatste 2 weekjes moet je ook wel lukken.

Groetjes Karin :W

01-03-2007 om 09:45 uur

Hoi Hellen,

Wat fijn dat de revalidatie voor jou zo goed uitgepakt heeft, ik ben erg blij voor je, je hebt bewezen dat je erg sterk bent TOPPER!!! *O* *O*

groetjes Hilda

01-03-2007 om 09:59 uur

hoi hoi,

Wow wat een verschil van medicijnen zeg.... zoow. echt fijn te horen hoe goed het gaat.
En tja... de laatste loodjes wegen het zwaarste.. dat is vaak ook zo. als je weet dat je naar huis mag. dan wil je het liefste nu en niet volgendeweek. heel veel sterkte en kracht voor de laatste loodjes...

knuf inge

01-03-2007 om 11:56 uur

*O* wat moet dat een heerlijk gevoel zijn om je weer beter te voelen! straks kan je weer volop van je kinderen en je man genieten. kom op voor de laatste loodjes! liefs lara

02-03-2007 om 20:54 uur

Hey hellen,

Woh, je hebt echt goed af kunnen bouwen!!! Echt super van je, wat moet je je nu goed voelen in vergelijking toen je net begon! Nog 2 weekjes en dan mag je naar huis en genieten van je nieuwe ik en je gezin, houden zo hellen! Je kan erg trots op jezelf zijn hoor, fantastische prestatie die je hebt neergezet.

liefs bioloogje

04-03-2007 om 20:49 uur

Ongelooflijk, Hellen, wat jij er allemaal af hebt weten te krijgen qua medicijnen! Wat een prestatie! Met die 2 laatste weken wens ik je veel sterkte, maar de kop is er nou in ieder geval al af.

Liefs, :W
Tical

05-03-2007 om 16:52 uur

Hoi allemaal,

Dank jullie wel voor al jullie lieve berichten.
Dat doet me goed.
Inmiddels heb ik het idee dat ik niet in revalidatiecentrum Schoondonck in Breda ben beland maar in Lourdes.
Medicatie heb ik nagenoeg niet meer.
Vanochtend heb ik weer een longfunctietest gekregen en die was nagenoeg hetzelfde als toen ik hier in december binnen kwam.
Het verschil is alleen dat ik toen een koffer vol medicijnen had en nu nog maar twee puffers.
Bovendien heb ik afgelopen vrijdag een onwijse super sterke prestatie neer gezet.
Ik heb s'morgens 10 kilometer op de hometrainer gefietst en in de middag heb ik een fiets geleend bij de fysio en heb ik 20 kilometer buiten weg getrapt.
Ofterwijl ik heb afgelopen vrijdag 30 kilometer gefietst.
Ik was niet kapot of afgebrand maar stond in de fik van adrenaline en euforie!
Wat was ik groos en trots op mezelf.
Ik ben zo sterk als een paard geworden in die 10 weken.
Blijk op bepaalde plekken spieren te bezitten waarvan ik niet wist dat ik ze had.

Over 2 weken mag ik hier weg.
Geslaagd met vlag en wimpel.
Het is ongelofelijk wat je hier leert in zo'n korte tijd.
Wel moet ik 2 keer per week naar de fitness, 1 keer zwemmen, elke dag een uurtje wandelen en niet vergeten veel te fietsen...................
Ik heb nu een weekprogramma ..................
Ik heb niet eens meer tijd om te werken............

Zo voor even zijn jullie weer op de hoogte.
Nogmaals dank voor jullie reacties!
Nu gaan we eten, dus ik ga er vandoor.

Allemaal de groetjes en pas goed op jezelf.

Groetjes Hellen.

05-03-2007 om 16:55 uur

hey hellen,

wat fijn zeg! super!
haha ook een druk programma thuis, als het maar werkt :)

succes de laatste 2 weken!

liefs susan

05-03-2007 om 18:33 uur

Super Meid dat het zo goed gaat!!

Hier ben je voor gegaan!!!

nu nog de laatste loodjes en dan weer heerlijk naar je gezin, het is je van harte gegund!!

Te@

05-03-2007 om 21:10 uur

Lieve Hellen. :W
Wat ontzettend goed van jou. ^O^
Jij bent De Grote Kanjer. :Y
Je hebt 't Gelukkig  Allemaal Goed Doorlopen. ^O^Nu nog 2 weken.
Ga zo door echt Beter dan Verwacht.
Dikke Knuffel.
Good Luck
Liefs  Dorethé *O* *O* *O*