zomaar een gedicht
16-04-2006 om 00:15 uur GeslotenHier zomaar een gedicht.
Want de astma heeft mij een pootje gelicht.
Geen enkele dag weet je wat er komen gaat.
Voel ik me vandaag goed, of krijg ik het te kwaad.
Hebben we zon, of komt er regen.
Want dan kun je de vloer met me vegen.
Lig ik verpampus als een dweil op de bank.
Met mijn grote lijf, eens zo mooi en rank.
Die verotte prednison.
Ik zou willen dat ik zonder kon.
Zou mijn vette jas uit willen trekken als het pellen van een banaan.
Wat zou dat heerlijk zijn, dan kon ik al mijn kleren weer aan.
Ze hangen te wachten in de kast.
Net zolang tot de eigenaresse ze weer past.
Nieuwe kleren kopen.
Laat ze hangen, want in die maat wil ik echt niet lopen.
Het is niet alleen de astma die me kneld.
Mijn hele leven is in een andere demensie verzeild.
Geestelijk, lichamelijk, sociaal..............
Wat een belemmeringen, niet normaal.
Probeer er elke dag wat van te maken.
Geniet van de kleine dingen die me raken.
Al is het elke dag een innerlijke strijd.
Er is nog genoeg wat mij verblijd.
De medicatie ontvang ik met een zoen.
Ben blij dat ik het niet zoals mijn opa zonder hoef te doen.
Ik ken mijn opa alleen maar hijgend in zijn stoel naar buiten kijkend op de straat.
Zijn ogen gericht door het glas, zwaaiend naar een bekende die daar gaat.
Dan mag ik gelukkig zijn in de trein van het leven.
Met in elke coupe een andere episode, allemaal door elkaar verweven.
Met dagen van ziek zijn en dagen van gezondheid en geluk.
Ik wens een ieder heel veel van het laatste, dan kan mijn treintje niet meer stuk!
Groetjes Hellen.
wauw echt een prachtige gedicht Hellen!
Als de avond is gevallen
de lucht weer zwart gekleurd.
Dan kijken alle engeltjes
wat er die dag weer is gebeurt.
Dat engeltje op mijn schouder
kijkt de hele dag met me mee.
Geniet de kinderen op mijn werk
en ziet dat dagje zee.
Maar soms heeft ook dat engeltje
een heerlijk dagje vrij.
En uitgerekend op die dag
Gaat het niet zo goed met mij.
Ik pieker en ik twijfel
het stormt hier in mijn hoofd.
Loop door het huis als een zombie
en voel me als verdoofd.
Mijn longen zijn in staking
luidruchtig, met geweld.
Gepiep en veel gereutel
en de moeheid, die me velt.
Waar is nu toch mijn engel?
Mijn rust bij weinig lucht.
Ik zal d'r even bellen,
anders mist zij nog haar vlucht.
wooooooooooooooooooow geweldig mooi echt waar juf anne!!! ^O^
Hoi Juf Anne,
Een geweldig gedicht!
Blij dat ook jij je hier zo kunt uiten.
Kijk nu al uit naar je volgende uitspatting.
Groetjes Hellen.
Wederom een heel mooi gedicht juf _O_ ^O^
Las net even al deze mooie gedichten en vind het echt super knap van jullie. Ik ben niet goed in dichten, maar ik en denk bijna iedereen herkent jullie gedichten als geen ander! Echt heel knap van jullie!!
Liefs, Dianne
Ben erg creatief de afgelopen dagen ... dus nog eentje van mij:
Elke 2 weken
op weg naar meer lucht.
Een uur in de auto
gepiep en gezucht.
Elke 2 weken
op weg naar mijn hoop.
Het kost een paar euro's
maar is lucht te koop.
Elke 2 weken
die spuit in mijn lijf.
En die lieve verpleegster
die de pijn weg wrijft.
Elke 2 weken
toch die spanningen weer.
Zou dit nu eindelijk werken ...
en geen gepiep meer?
Was ik maar een vis,
dan bleef ik onder water.
Was ik maar een poes,
dan had ik nu geen kater
Was ik maar een ding,
heel of kapot.
Was ik maar een sleutel,
dan had ik vast een slot.
Was ik maar een stratengids,
dan vond ik vast de weg.
Was ik maar een auto,
dan kwam de ANWB met pech.
Was ik maar te maken,
even sleutelen en klaar.
Was ik maar een robot,
nieuwe longen , lopen maar.
Maar, was ik maar is niet reeel,
ik ben een mens van vlees en bloed.
Was ik maar, een te grote wens,
totdat je ziekere mensen als jezelf ontmoet.
Groetjes Hellen.
ik vind het altijd erg knap hoe jullie die gedichten maken! wou dat ik het kon, maar zelfs een sinterklaasgedicht kan ik niet!
Prachtig weer hoor Hellen!
heel mooi ! hellen en juf anne :Y