zomaar een gedicht
16-04-2006 om 00:15 uur GeslotenHier zomaar een gedicht.
Want de astma heeft mij een pootje gelicht.
Geen enkele dag weet je wat er komen gaat.
Voel ik me vandaag goed, of krijg ik het te kwaad.
Hebben we zon, of komt er regen.
Want dan kun je de vloer met me vegen.
Lig ik verpampus als een dweil op de bank.
Met mijn grote lijf, eens zo mooi en rank.
Die verotte prednison.
Ik zou willen dat ik zonder kon.
Zou mijn vette jas uit willen trekken als het pellen van een banaan.
Wat zou dat heerlijk zijn, dan kon ik al mijn kleren weer aan.
Ze hangen te wachten in de kast.
Net zolang tot de eigenaresse ze weer past.
Nieuwe kleren kopen.
Laat ze hangen, want in die maat wil ik echt niet lopen.
Het is niet alleen de astma die me kneld.
Mijn hele leven is in een andere demensie verzeild.
Geestelijk, lichamelijk, sociaal..............
Wat een belemmeringen, niet normaal.
Probeer er elke dag wat van te maken.
Geniet van de kleine dingen die me raken.
Al is het elke dag een innerlijke strijd.
Er is nog genoeg wat mij verblijd.
De medicatie ontvang ik met een zoen.
Ben blij dat ik het niet zoals mijn opa zonder hoef te doen.
Ik ken mijn opa alleen maar hijgend in zijn stoel naar buiten kijkend op de straat.
Zijn ogen gericht door het glas, zwaaiend naar een bekende die daar gaat.
Dan mag ik gelukkig zijn in de trein van het leven.
Met in elke coupe een andere episode, allemaal door elkaar verweven.
Met dagen van ziek zijn en dagen van gezondheid en geluk.
Ik wens een ieder heel veel van het laatste, dan kan mijn treintje niet meer stuk!
Groetjes Hellen.
Heel mooi Juf Anne..............................
Groetjes Hellen.
Ik huil van binnen.
Niemand die het ziet.
Neem trouw mijn medicatie.
Maar eigenlijk wil ik die niet.
Elke dag twee waardevolle uren aan het puffen.
Zonde van mijn tijd.
Baal dan als een stekker.
Niemand die ik ermee verblijd.
Elke drie uur vernevelen.
Gekluisterd aan een apparaat.
Happend en snakkend naar zuurstof.
Je weet wel hoe dat gaat.
Nee sorrie, ik moet nu echt naar huis.
Bedankt voor de koffie en de thee.
Ik moet nu gaan vernevelen.
Nee, dat ding neem ik niet mee.
Maar je ziet er zo goed uit.
Zo sterk en gezond.
Make up en de zonnebank doen een hoop.
En van de prednison is mijn kop zo rond.
Wat zeg je?
Heb ik een blonde baard?
Ja joh, bijwerkingen van de prednison.
Daar raak ik van behaard.
Nee ik heb er niet voor gekozen.
Ziek te zijn elke dag.
Smeken doe ik dagelijks.
Of het een dagje zonder mag.
Groetjes Hellen.
;D wow supah mooi hoor! ^O^
kusje
Wauw prachtig gedicht hellen! Balen dat je nog steeds moet vernevelen en aan de prednison zit. Veel sterkte!
Echt een heel mooi gedicht Hellen, herken er veel in!
op www.ingrid.schrijft.nl staan mijn gedichten...
heel mooi!! *O* hellen en juf anne ! :Y
@inkie : leuke site en mooie gedichten !
groetjes sam
Wauw Inkie, de nacht vind ik mooi :Y
Drugs
I'm addicted to drugs,
no caffeine,
no nicotine
no hash,
no cocaine,
no heroine,
nothing to get high,
only to breath normally,
I also wanna kick the habit,
But how?
Eigenlijk ben ik door een opmerking van Hellen hierop gekomen, maar het gevoel is denk ik voor veel vrouwen/moeders herkenbaar, vandaar de 'ik'vorm....
Met mijn hoofd in mijn nek
Sta ik moedeloos omhoog te turen
Die lat heb ik daar zelf gelegd
Maar 'k word langzaam gillend gek -O-
De was, de strijk, een dweil door de wc
De kinders fris en fruitig
Mijn huis moet spic en span
M'n liefste krijgt een kusje mee O+
Ik denk aan dit, ik denk aan dat
Ik denk voor iedereen
Hijgend hol ik heen en weer
Tenslotte ben ik supervrouw, wie doet me wat 8-)
Door een lijf dat niets wil weten van mijn gezag
Keihard teruggefloten
Teveel ge-eist van mijn brakke 'ik'
De rekening gepresenteert voor mijn gedrag... :-\