Acceptatie
19-02-2015 om 11:49 uurWaarschijnlijk stel ik me een beetje aan, maar ik heb moeite met de acceptatie dat ik nu dagelijks medicijnen voor mijn longen moet gebruiken.
"Longpatiënt" was ik eigenlijk al, maar nu wordt het zo bevestigd. Het zit bij ons in de familie. Van astma, COPD naar chronische bronchitis.
Dat is wel een van de redenen geweest dat ik nooit begonnen ben met roken.
Ik weet ook wel dat het grotendeels een psychische grens is. Maar ik heb ook zoveel voorbeelden gezien waar mensen beperkt worden door de longaandoening. Aan de andere kant ook wel een beetje raar van mezelf, want ik heb ook leren omgaan met mijn extreme hooikoorts vanaf mijn 12e ...
Herkennen jullie dit ook en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
Moeilijk ook omdat frustratie ook mee speelt. Ik zou dit jaar de Alpe D'Huzes gaan wandelen. Maar door de hernia en de WSNP (schuldsanering) kon dit niet. Nu is ie verplaatst naar 2020. Dus genoeg voorbereidingstijd. Maar toch leg ik mezelf ook een beetje druk op.
Het is moeilijk als je wel wilt, maar niet kunt. Ook omdat het soms aanvoelt of dat het een smoesje is. Maar dat negatieve gevoel komt ook door meerdere omstandigheden ... het werkloos zijn, afgewezen worden voor een sollicitatie. Schreef ik al eerder in dit topic.
Door te gaan lopen en de resultaten te verwerken in Excel krijg ik weer een beetje positieve zin. En een doel om aan te werken wat me afleid van al die toestanden. In 2020 ga ik die berg halen!!!
Ja ken dat wel van toen ik een poosje geen werk had. Zeker in een forensenstad waar ik woon was dat moeilijk. iedereen naar zijn werk zien gaan en zelf zit je thuis. Dat is om gek van te worden. Ik ga juist door omdat ik niet wil zeuren dat ik moe ben en eerder weg wil. Ze zien het niet aan me dus denk ik ze geloven me toch niet en ik wil niet als degene bekend staan die probeert om met een smoes eerder weg te kunnen of minder te werken. Zou jij niet iets van vrijwilligerswerk willen doen zodat je in ieder geval weer iets te doen hebt?
Dat zorgt ook voor wat minder negativiteit denk ik? Die alp ik weet zeker dat je hem gaat halen. idd het duurt nog even maar je hebt ook nog wel de nodige training voor de boeg.
Hihi ... Ik doe bijna 36 uur per week vrijwilligerswerk ;)
Maandagochtend en vrijdagmiddag individuele begeleiding bij taalles. 'mijn leerling' is een vrouw uit Somalie die nooit naar school is geweest en hier ineens Nederlands moet leren. Ik ben erg trots op haar, want ze is best intelligent en pakt het goed op.
20 uur per week administratie e.d. voor het project Opvoeden en Opgroeien in Lombardijen
KLIK voor meer info ...
Woendagmiddag knutselen met volwassenen en kinderen.
Vrijdagochtend peutertjes voorlezen.
Dus vandaar dat Daysy al ergens zei; onderschat het vrijwilligerswerk niet, want ik heb op deze manier bijna een volledige baan :P
Vandaag liep het anders dan gepland, maar toch 3,5 km gelopen.
Van huis naar vrijwilligerswerk A zou ongeveer 2 km zijn, maar dan kom ik bezweet aan - dus vanmorgen besloten om de tram te nemen uit praktische overwegingen. Van werk A naar werk B zou ook ongeveer 2 km zijn en dan zou ik nog van B naar huis lopen, ook ongeveer 2 km.
Maar tegen 11:00 kreeg ik een telefoontje dat ik niet naar B hoefde, maar dat vanaf thuis mocht doen. Dus van A naar huis gelopen, met een kleine omweg via de bouwmarkt waar ik even naar de kosten van een goede hor wilde kijken. Het stikt namelijk al van de muggen op onze slaapkamer en dat gaat alleen nog maar erger worden. En ik wil echt 's nachts een raam open als ik slaap voor frisse lucht.
Rug voelt op zich goed en door de inspanningsastma loop ik wel te 'hijgen' tijdens het wandelen, maar die ademhaling herstelt zich weer snel in rust. Teken van een goede conditie - toch wel :P
Morgen een rustdagje qua wandelen, want ik kan weer vanaf thuis werken voor het vrijwilligersproject. Thuis is de internetverbinding ook beter als op kantoor. Ik ben benieuwd wanneer onze nieuwe locatie bekend wordt, want dan zou het beter moeten worden.
Ja jij doet idd bijna een volledige baan. Dus niet zo frustreren. de baan komt vanzelf wel weer. Je hebt genoeg werk om handen. Wat zou je willen doen aan werk?
ik tel af zeg steeds nog 13 jaar en zoveel maanden. Heb een geweldige baan en geniet met volle teugen alleen het beleid en de pesterijen met deo etc nekt me en haalt veel van de lol weg. Maar goed dan kijk ik maar naar mijn patientjes en dan ben ik ook weer blij.
Administratie en kwaliteitsbewaking. Mijn sterke punten liggen op het gebied van office en PDF. Daar ben ik ontzettend handig in. Door mijn laboratorium verleden een natuurlijke kijk op kwaliteit en zelf ook perfectionistisch. Daarnaast ben ik ook creatief en ik heb onlangs een logo ontworpen.
Gisteren stemmen geteld op een stembureau. Ging goed, alleen nu wat last van de rug. Iets teveel belast gisteren, maar te overzien :s)
Wat ik wel een nadeel vond, is dat bij die zorginstelling waar wij zaten de rokers buiten moesten staan, maar de deur open lieten. Zo kwam de rook naar binnen - terwijl heen en weer liepen met de stembiljetten om te tellen. Dat sloeg wel even op mijn longen. Gelukkig hadden ze het zelf door dat het vervelend was ... maar anders had ik er ook wel wat van gezegd.
Nu dus vooral een beetje een stijve rug en slaap tekort .... dus ik ga nu een middag dutje doen :P
Hoi Caroline
Hoe is het eigenlijk met die deospuitende collega van je! Was even benieuwd of er nog positieve ontwikkelingen waren!
Blije dag Daysy
Ik heb de bedrijfsarts gebeld maar moet wachten tot de leiding me heeft aangemeld en heb dat al doorgegeven maar blijkbaar gebeurd er niks. De collega heb ik niet meer gezien ze houden ons uit elkaar maar kan haar wel af en toe tegen komen bij de overdracht dus ik blijf allert. Er gebeurt dus weinig. Vervelend is dat van die rook. Gelukkig reageer ik daar niet op want onze patienten roken overal waar het niet mag en vaak moet ik op hun kamer zijn en staat het blauw van de rook. Had ook heel geen tijd om te stemmen. Leuk werk Balouki. Logo's ontwerpen kun je niet bij een reclame buro aan de bak? Hoop dat je snel wat vindt.
Pfff ... ben kapot.
Vandaag met spoed het konijn naar dierenarts gebracht, maar bij ik had 'm bij een dependance gebracht. Afspraak was da ik 'm bij de kliniek zou ophalen. Weet ik veel dat ze er sinds kort twee hebben. Stond ik bij de verkeerde. Gelukkig waren de arts en de assistente begrip vol en hebben ze op mij gewacht. Doordat ik afhankelijk ben van OV, was ik al snel weer een uur onderweg.
Pff .. wat een gestress - is best vermoeiend. Maar gelukkig is met konijn alles OK. Nu zorgen dat ie blijft eten. Morgen even banaantje halen, dat gaat er altijd wel in. Door het abces aan de onderkaak heeft ie nog wel pijn bij het eten, dus brokjes gaat een beetje lastig.
Nooit geweten dat konijnen bananen eten :) Fijn dat het allemaal goed is en de dierenartsen op je hebben gewacht.