Acceptatie
19-02-2015 om 11:49 uurWaarschijnlijk stel ik me een beetje aan, maar ik heb moeite met de acceptatie dat ik nu dagelijks medicijnen voor mijn longen moet gebruiken.
"Longpatiënt" was ik eigenlijk al, maar nu wordt het zo bevestigd. Het zit bij ons in de familie. Van astma, COPD naar chronische bronchitis.
Dat is wel een van de redenen geweest dat ik nooit begonnen ben met roken.
Ik weet ook wel dat het grotendeels een psychische grens is. Maar ik heb ook zoveel voorbeelden gezien waar mensen beperkt worden door de longaandoening. Aan de andere kant ook wel een beetje raar van mezelf, want ik heb ook leren omgaan met mijn extreme hooikoorts vanaf mijn 12e ...
Herkennen jullie dit ook en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
Wat ikzelf al bedacht had, denk de fysio ook ... een spierprobleem in de rug en geen nieuwe hernia.
Ik kreeg overigs wel complimenten voor het bewegen. Ik heb ook geen problematische littekenweefsel in het operatie gebied. Mede door goed je oefeningen doen na de operatie.
Mijn onder rugspieren zijn nog wat instabiel en dan gaan de bekkenbodemspieren over compenseren. Daardoor krijg ik last van mijn stuitje.
Wat ik merk aan mijn longmedicatie, is dat ik ook minder last heb (tot nu toe) van de hooikoorts. Daarmee kan ik ook weer lekker genieten van het buiten zijn, fietsen en wandelen. Maar de grote test komt nog ... de piek van de graspollen ... voor mij altijd een drama - want dan komt de allergie reactie dwars door de medicatie heen. Benieuwd hoe dat dit jaar gaat met een combi ....
Wat knap gemaakt. Zelf ben ik in mijn handen zo creatief als een kip. Kan er niks mee. Fijn dat het met de longen goed gaat hoop dat de graspollen weg blijven dit jaar.
En wat top dat je geen hernia hebt. Genieten dus.!! *O*
Bewegen is belangrijk, voor mijn longen - maar ook voor mijn rug en mijn gewicht. En als bewegen pijn doet is dat wel een belemmering.
Maar dat gaat goed komen. Vandaag even niet .. ik las een "lekker-lui"-dag in vandaag.
Gisteren de loratidine vergeten. Dus vandaag bij het balkon tuinieren wel een beetje niezen.
Gelukkig is mijn reactie nog niet zo heftig. Zal in mei als ik weer naar Nijmegen ga wel anders zijn :P
Vandaag mijn rug belast met de plantjes verpotten, dus nu even rustig aan. Ga morgen misschien een stukje wandelen.
Ik ben wel tevreden over de dingen die ik vandaag heb kunnen doen. De acceptatie is nu meer geconcentreerd op de beperking van de rug dan de longen. Maar die ontstekingsremmers werken goed. Ik ben er erg tevreden over.
Fijn dat het zo oke gaat. Volgens mij ben ik nog steeds niet acceptabel voor mezelf ;) Had van een poolse collega een kruid gehad uit polen wat goed is voor de astma. Frenegriek. Is idd goed tegen het hoesten maar op de astma verwacht ik niet veel. Ik probeer in de auto elke keer weer te zingen :X Klinkt voor geen meter na een paar zinnen heb ik geen lucht meer genoeg maar blijf gaan. Misschien ook omdat ik geen puffers meer gebruik dat het iets minder is. Heb na dinsdag niet echt meer gewandeld maar dat komt wel weer. Succes jij
Moeilijk weer hè alles je blijft proberen en lief dat er mensen om je heen meedenken om je te kunnen helpen.
Wat natuurlijk wel goed nieuws is dat de ontdekking van het eiwit in de longen baanbrekend is om weer betere medicijnen te kunnen maken. Jammer alleen dat oké het is natuurlijk wel heel goed nieuws maar ja het duurt nog wel even.
Blije dag Daysy
Waar ik een beetje van baal soms, is dat ik wel verder wil - maar dat er iedere keer wel wat tussen komt. En dat voelt dan als een smoesje om dat gene wat ik van plan was niet te doen.
Maar dat is ook raar, want ik ben aan niemand verantwoording schuldig :?
Soms zit de mens raar in elkaar (hihi).
@Caroline400, als het tegen het hoesten helpt, scheelt toch ook al een beetje. Want juist door het hoesten kun je ook al behoorlijk buiten adem raken ... toch?
Op Facebook schrijf ik dagelijks een blog, met een positieve kijk op de dag met een complimentje voor mezelf. Het is moeilijk om iets positiefs te schrijven als je jezelf hondsberoerd voelt.Helaas heeft een vervelend virusje mij weer goed te pakken.
Wat ik wel als positief ervaar ... ik heb nu niet zo'n last van mijn "overdreven verantwoordelijkheidsgevoel" Waar ik in mijn verleden mezelf voorbij liep, kan/durf ik nu ziek te zijn. Niet dat ik niet baal hoor. Waarom moet ik al die virussen altijd oppikken? Daar maak ik me wel soms zorgen over ... als dit een betaalde baan was geweest - was ik voor de tweede keer dit jaar ziek gemeld en dat kan niet in deze tijd. Ik denk dat mijn verantwoordelijkheid er dan voor gezorgd had, dat ik gewoon was geen werken (?)
Zo'n dilemma is altijd lastig. Ik ben echt geen type die zomaar 'spijbelt'of "blau feiert", zoals ze in Duitsland zeggen. Maar de laatste jaren zijn mijn longen wat gevoeliger geworden en daarmee ook de gevoeligheid voor virussen. Ik weet niet of er echt een connectie is, maar zo ervaar ik het wel.
Hoe dan ook ... er zit wel een beetje een spookje op mijn schouder die mij weer om verantwoording vraagt en anderzijds ben ik gewoon ziek (punt). Ik weet dat ik me echt beroerd voel ... en dat is misschien wel het positieve aan werkloos zijn. Het kan gewoon - want bij een werkgever had ik toch echt wel die verantwoordingsdruk gevoelt .. en was ik misschien mezelf wel weer voorbij gelopen ....
En zo kom ik weer terug op de titel van dit draadje "Acceptatie" ... ik ben dus duidelijk anders dan andere. Zou ik gewerkt hebben dan zou ik me voor de tweede keer dit jaar ziek gemeld hebben. Waarschijnlijk voor twee a drie dagen - maar toch. En dat wijkt af van het gemiddelde en dus ben ik lastig.
Sommige nemen ook koorts als graadmeter en dat heb ik niet en wordt er zodanig al snel ingevuld dat je niet echt ziek bent. Vlagen van koude rillingen wisselen af met zweet uitbraken en daarnaast heb ik hoofdpijn en voel me erg misselijk. En wat ik dan eet komt er direct weer uit ... diarree.
En als ik hier dan over filosofeer, dan baal ik enorm. Waarom pak ik die virussen zo snel op. Of ben ik inderdaad te gemakkelijk met mezelf ziek voelen en moet ik wat flinker zijn?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dit ervaren?
Ik zit "het eten" een beetje uit te stellen. Maar ik ga nu toch even een noodle soepje maken. Ik moet echt wat eten en drinken ...
Gunst ik ben twee maanden thuis geweest door de astma. Na 3 uur therapeutisch werken kreeg ik griep dus weer een week ziek. Toen gelijk 4 uur werken en na twee dagen wederom een of ander virus dus wederom een week ziek. ;) Ben ik effe lastig... Ik heb ondertussen wel geleerd dat iedereen vervangbaar is. Loop ik morgen onder een tram staat er overmorgen een nieuwe te werken. Heb een collega met copd die hardstikke benauwd is. Is al weken thuis en heeft na de prednison nu een ab kuur. Dinsdag is die afgelopen en moet hij bellen en willen ze hem weer laten gaan beginnen. Heb zoiets van man kijk naar mij ze hebben niks geleerd in al die tijd. Het is nog steeds niet zichtbaar bestaat niet. Ik heb voor mezelf de grens getrokken ziek is ziek hoe verantwoordelijk ik me ook voel. Van een werkgever hoef ik niks te verwachten ik moet voor mezelf zorgen en dat doe ik dus ook. Hoop dat je snel weer opknapt.
Ik ben alweer aardig opgeknapt. Ik loop nog wat te snotteren, maar dat is voor mij normaal.
Ben naar de Koningsdag viering hier in het park geweest ben bijna twee uurtjes weggeweest. Erg moe in mijn rug en pijn in mijn voorhoofd. Waarschijnlijk de slijmvliezen in de voorhoofdsholte die zitten te vervelen.
Maar wel genoten van het mooie weer en leuke optredens. Dat pakken ze me niet meer af :s)