Acceptatie
19-02-2015 om 11:49 uurWaarschijnlijk stel ik me een beetje aan, maar ik heb moeite met de acceptatie dat ik nu dagelijks medicijnen voor mijn longen moet gebruiken.
"Longpatiƫnt" was ik eigenlijk al, maar nu wordt het zo bevestigd. Het zit bij ons in de familie. Van astma, COPD naar chronische bronchitis.
Dat is wel een van de redenen geweest dat ik nooit begonnen ben met roken.
Ik weet ook wel dat het grotendeels een psychische grens is. Maar ik heb ook zoveel voorbeelden gezien waar mensen beperkt worden door de longaandoening. Aan de andere kant ook wel een beetje raar van mezelf, want ik heb ook leren omgaan met mijn extreme hooikoorts vanaf mijn 12e ...
Herkennen jullie dit ook en hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
Fijn toch je een beetje hebt genoten en je moet toch een beetje tol betalen, heb geaccepteerd en alhoewel best moeilijk ik niet meer aan deze festiviteiten deel kan nemen heb het achter me moeten laten, wereld wordt steeds een stukje kleiner.
Blije dag Daysy
Acceptatie is echt het moeilijkste, niet alleen mijn longmedicijnen - maar ook mijn rug en mijn zicht bijvoorbeeld. Ik beleef nu minder plezier aan lezen omdat mijn ogen achteruit gaan. Doe tegenwoordig Sudoku's of binaire puzzels voor het slapen gaan, want (strip)boek lezen bij nachtlamp licht gaat niet meer.
Maar goed ... nu handwerk ik weer meer (haken en breien) en dat vind ik ook leuk.
Ik denk dat ik nog helemaal niks accepteer. Blijf mijn grenzen opzoeken en verleggen. En er dus ook vaak overheen gaan. De frenegriek kruiden staan alweer een paar dagen voor het zicht vergeet het steeds. Dalijk maar weer mee beginnen want het slijm is wel wat meer geworden. Fijn dat je weer wat opgeknapt ben.En fijn dat je hebt kunnen genieten van koningsdag. Ik was zoals altijd met koningsdag aan het werk. Kan me niet heugen ooit vrij geweest te zijn op die dag. Volgend jaar toch maar een keer echt vrij aanvragen.
Er is ook niks mis met grenzen opzoeken. Acceptatie wil niet zeggen, met de pakken neerzitten - toch?
Ik vergeet soms even dat ik geen 18 meer ben :P Het is alleen frustrerend om tegen die grenzen aan te lopen, op het moment dat je eigenlijk eroverheen wilt. Maar ik weet ook dat het goed is om naar het lichaam te luisteren, want over de grenzen heen gaan is zelden goed.
Ik heb het geaccepteerd er viel een last van mij af... Nu nog wat familie leden. Sommigen denken, och valt wel mee allemaal... Tja zij weten niet beter denk ik dan maar..
Eigenlijk zijn we hen geen verantwoording schuldig, maar die druk is er vaak wel.
Zo ook mijn vermoeidheid door mijn oren. Door vocht in het middenoor, ben ik vaak moe - snappen velen ook niet ;)
Ik leg nergens meer verantwoording af behalve aan mezelf als ik eraan denk. :) Gisteren heb ik een idiote afspraak gemaakt voor hemelvaart met een nichtje en de loopclub 35 km wandelen. Is heel erg lang geleden al zeker een dik jaar dat ik dat gedaan heb. De 25 km laatst heeft mijn vriendin me er via de telefoon doorheen gebabbeld nu moet het dan maar eens echt gebeuren. Het is ook zo een mooie tocht de rottermeren fietstocht dat het verlangen weer erg groot wordt dingen te kunnen. Goede oefening dus.
Met grenzen opzoeken is niks mis nee alleen ik wil altijd verder dan mijn grens en dat gaat niet altijd helemaal goed.
Tja ... dat heb ik dus ook. Die grens is eerder in zicht dan mijn bedoeling was :P
In het weekend even stress gehad, vanwege een spoed operatie van mijn schoonmoeder. Maar dinsdag gaan we met de bus naar het Zuiderpark (Rotterdam) en daar wandelen. Tenminste ... als het droog weer is natuurlijk.
oo hoop dat ze snel herstelt. Het is nog droog dus hoop dat je aan de wandel bent. :) Veel plezier in ieder geval.
Niet dus, was best noodweer in Rotterdam. Later in de middag scheen wel de zon, maar dan is het park dus zeiknat en we hadden ook niet zo'n zin meer om de deur uit te gaan.
Met schoonmoeder gaat het nu wel goed. Gelukkig maar ^O^
Paginering