een dag uit een leven met lef......

Oh ja, wat ik nog wilde zeggen: leuke foto en geweldige slogan *) Echtelief en zoon zijn grote fans van Monty Python en onbewust heb ik daar toch enkele graantjes van meegepikt, zodat ik deze uitdrukking goed ken!

hello Berna dear,

Vanmorgen gelukkig even genoeg energie om een poosje in de tuin te werken, voor de zon – die gelukkig pas tegen enen mijn terrasje nadert – genadeloos zou toeslaan. Ik moest telkens uithijgen en het zweet droop in vele straaltjes langs mijn lijf, maar het voelde toch goed om eindelijk weer eens de aanval te openen op de wildernis, waar mijn tuin op aan lijkt te sturen. ;(
Na mijn eerste hbo studie in 1993 (ja, ik was toen al een laatbloeier) ben ik met de aanleg ervan begonnen, na eerst  een aantal tuincursussen te hebben gevolgd, want ik wist hoegenaamd niets van tuinieren. Véél boeken gelezen en aangeschaft, onder andere het verfrissende “Buiten de perken: tuinieren met gezond verstand”, van Romke van der Kaa! Heel veel bijzondere plantjes en struiken gekocht, ik kende elke plant nog eerder bij de Latijnse naam dan bij de Nederlandse naam, en fanatiek getuinierd. Tot … ik steeds meer last kreeg van mijn rug en ongeveer tegelijkertijd mijn liefde voor de fotografie steeds meer de kop op kwam steken. September 2004 begon ik na veel twijfel toch met mijn studie aan de kunstacademie, en sindsdien is mijn tuintje bij stukjes en beetjes, helaas, in verval geraakt. Mijn vorig jaar geconstateerde COPD heeft daar natuurlijk ook nog eens een steentje aan bijgedragen. De sterke tuingeranium Endressi jaagt er nu aan alle kanten doorheen, struiken waarvan ik eerst dacht dat ze maar niet wilden groeien zijn aan een tomeloze opmars begonnen en ik doe de laatste jaren eigenlijk niet veel meer dan snoeien, kappen en hakken.  :'( Tuinieren wil ik het niet meer noemen. Het terras en pad van cobblestones mochten van mij begroeid raken met mos en plantjes, maar ja, als de stenen nauwelijks meer te ontdekken zijn is het noodzakelijk om schoon schip te maken. Vlak voor de vakantie had ik me zo’n handige steel met voegenborsel aangeschaft, maar ik vond dat toch niet lekker werken. Vanochtend een Eurekagevoel toen ik doorkreeg hoe dat ding te hanteren!  Tja…

De laatste tijd weer veel last van kortademigheid en gebrek aan energie. Ook tijdens de, overigens heerlijke, vakantie in Engeland een paar keer gehad dat ik nauwelijks op- of omkon. Om een voorbeeld te noemen: we hadden lekker ontbeten, maar toen ik ging afwassen voelde ik me al moe en benauwd. Teruglopend (ca. 25 meter) werd dat steeds erger en ik kon nog net de theedoek naar manlief werpen en in een stoel ploffen. Ik had me erop verheugd even lekker te gaan lezen in de schaduw, het was eindelijk eens lekker weer, maar ik voelde me belabberd, kreeg ook nog eens pijn op mijn borst. Dat trok na een minuut of tien wel weg, maar ik ben me de hele tijd vermoeid blijven voelen. En eigenlijk ben ik daar niet meer uitgekomen. Ik heb de praktijkassistente maar gebeld om een vervroegde afspraak te maken en kan volgende week komen. Moeilijk is wel om die pijn op mijn borst te duiden. Ik heb er al eerder last van gehad, maar de cardioloog kan niets bijzonders vinden. Volgens mijn nefroloog zou het ook slokdarmkramp kunnen zijn, dus als ik in september voor mijn jaarlijkse controle naar de gastro-enteroloog ga, zal ik hem daar maar eens naar vragen, want het is best een angstig gevoel. Tsjonge, dat zijn wel drie –logen op een rijtje, zal ik het hier maar even bij laten!
Om nog even terug te komen op de bbq aan het eind van het schooljaar, daar stond ik een eind vandaan, want dat werd allemaal geregeld. Geen last van rook dus. Ik hoefde alleen maar aanwijzingen te geven, ook wat betreft mijn glutenvrije dieet, en dan mijn bordje op te houden. Echt veel gegeten heb ik ook niet, hoewel ik daar anders best wat van kan.

In Engeland was het verder relaxed kamperen. Met de Ferry van Duinkerken naar Dover en -steeds verkassend-  van Kent naar Oxfordshire, dan op twee plekken in Yorkshire, daarna naar East Anglia om Cambridge te bezoeken en vandaar weer naar Kent.
Je kunt je misschien voorstellen dat we heel wat kerken, kathedralen en ook tot ruines verworden abdijen bekeken hebben. Meestal gelukkig gemakkelijk bereikbaar per auto, want helaas werkt de rug van “my husband” ook nog immer tegen. Je had ons moeten zien lopen, in die stadjes en steden  :)…waar hij zich juist beter voelt als hij maar kan doorlopen, stond ik vanwege de adem, waarbij het fotograferen vanzelf een mooie gelegenheid vormde, steeds even stil. Verder hebben we veel tochtjes gemaakt door het heerlijke landschap. Het weer was precies zoals we dat kennen van Engeland: na regen komt zonneschijn en een aangename temperatuur van zo’n 20 gr. Veel eindeloos mooie wolkenluchten ook.  :Y

Hoe is het jou als jonkvrouw vergaan met je sheltertje? Lekker gespeeld en nieuwe contacten opgedaan? Ben benieuwd naar je ervaringen in la douce France. En hoe jouw lijf zich in de warmte gehouden heeft.

Ik moest wel een beetje lachen om je onweerverhaal, met name vanwege de manier waarop je dat beschreef. Ik kan me je angst wel voorstellen, maar heb er zelf weinig last van, al moet ik er in een tentje ook niet veel van hebben. Wij laten de stekkers er gewoon in zitten, want om nou alles eruit te halen… Wel zijn we een keer teruggekomen van vakantie en was de bliksem ingeslagen, zodat de vriezer aan het ontdooien was en een paar apparaten het niet meer deden. Dat was pech, maar gelukkig dekte de verzekering de schade een beetje.

Zo. Nu hou ik het weer even voor gezien. Zo langzamerhand wordt de grond me hier boven toch te heet onder de voeten, bij wijze van spreken dan.

Volgende week weer werken...

Tot gauw,  :W
lieve groet, Ria

Hoi Ria :W

Wat een schrik zeg; plots pijn op je borst. Sterkte bij alle artsen.
Fijn dat je verder wel een leuke vakantie hebt gehad :s)

En o ja; ik vind onweer in een tentje echt geweldig #O#. Mijn vakantie is niet compleet zonder :N

Dank je wel Mir!
Ik hoop voor jou dan op veel onweer tijdens het kamperen  :)

Groet, Ria

Ha, ha  ;D  Ja ik zal ervoor zorgen dat de onweer alleen 's nachts langs komt Mir!  Als dat het enige is  *)

Hoi hoi....daar ben ik weer.
Nou dat heb ik direct maar even mooi voor jullie geregeld hè. Het kostte wat moeite, maar toen hadden we ook wat om ons aan te vergapen. Prachtige inktzwarte luchten en flitsende bliksems vlak achter elkaar!
Want buiten dat ik altijd onmiddellijk denk, dat die bliksem mij uit kiest, vind ik het wel ontzaggelijk mooi!
Good ol'Wodan deed weer aardig zijn best.

Zo, de vakantie is al weer een eindje weggezakt, nu ik sinds maandag weer met volle orkaankracht(ja, die van gister)er tegen aan ben gegaan op school!
Alles moet gepoetst,gestickerd, eventueel een likje verf, leuk gordijn, mooi lapje en diverse andere attributen om de groep er op z'n sfeervolst uit te laten zien.
Helaas weer het sjouwen van de meubels, maar de ouwe kasten zijn inmiddels ervangen door vingertiplichte rijdende exemplaren en dat scheelde.
Wel moest al het materiaal van mijn speelzolder af.
Een soort doemscenario voor ons is natuurlijk een combinatie van het volgende....duizelingwekkend hoge temperaturen en het trap af/trap op sjouwen van grote kisten met blokken, bakken duplo en knexx, poppenkast en kratten met onevenredig spul in een verzengend klaslokaal! :N
Ik kan je verzekeren dat er binnen de kortste keren geen droge draad meer te bespeuren viel en regelmatig ging ik maar even kijken of de zandbak er nog goed bij lag. Good greeve, wat een klus toch altijd weer!
Het was de hele week deut met de hitte en het werd allengs moeilijker om voort te gaan.
Ik moet natuurlijk wel, want anders is het werk niet gedaan, als die lieve schatjes van me maandag weer op de stoep staan.
Alles geheel en al volgens ons motto....traag maar gestaag....!
Het werkt dan wel, maar het uitgeput ergens neerploffen of op adem komen herken ik en met mij alle anderen.

De vakantie was echt heerlijk. Wat heb ik genoten van de ambiance(een fantastisch kasteel), de mensen(musicerende mensen zijn gewoon een tikje vreemd, want helemaal bezeten van hun instrument, maar daardoor ook weer heel erg leuk), van het samen spelen, van de docenten en de uitgekozen stof, de heerlijke maaltijden(ook door de cursisten werd gekookt) en de warme sfeervolle avonden!
Bovendien ben ik er achter gekomen, dat ik fantastisch kan playbacken op de gitaar. Ik miste daar aardig wat basis voor en heb dapper elke noot die ik wel kende aangeslagen, gelukkig hing de partituur niet van mijn kennis af. Ik deed mee met klassiek, pop en flamengo.

De djembé ging me beter af! We hadden het geluk, dat Hans(docent) met drie wat gevorderde spelers twee uur extra wilde djemmen in het bos achter het kasteel(om de gitaarlessen niet te verstoren).
Dus hadden we samen met de twee uur durende workshop met de andere cursisten en nog een extra herhaaluurtje van wat we 's morgens hadden geleerd bij elkaar zo'n vijf uur djembé op een dag. Geen lillende bovenarmen meer, kan ik U verzekeren, als je dat zes dagen achtereen doet! ^O^

Zo, nu moet ik even stoppen. Mijn antwoord op jouw lange mail komt. Heb er wel van genoten en was weer even terug in Engeland!
Ik heb ook regelmatig pijn op de borst. Dat lag niet aan mijn lekkende aortaklepje, maar eerder aan de ademhaling en het diafragma.
Ik moet de nok van mijn tuinhuisje gaan halen in Driebergen.....het is bijna af, maar er volgt nog een relaas.
Dikke knuf, dank voor het compliment over de foto en de slogan. Het is veel fijner om een beeld van iemand te hebben!
:W

^O^
Ha Ria!
Still alive and kicking!!!
Weliswaar snipverkouden en zolang ik nog geen Olé roep, is het vervelend, maar verder niet belangrijk!
Ik wilde eigenlijk even naar de tuin om wat te verven, maar het regent.

Hoe is het met jouw geestelijke en lichamelijke volksgezondheid???
Heb je nog steeds zo'n last van dat benauwde gevoel en die pijn op je borst?
Wanneer moet je naar die gastro-enteroloog?
Je hebt inderdaad aardig wat ologen in je pakketje. Wel heel vervelend, maar het zorgt misschien ook voor een veilig gevoel?

Op het end van de zomervakantie kwam mijn broer met zijn kleindochter even aangefietst. Hij keek naar de plek in mijn tuintje, waar het huisje moest komen en zei....'blzwlklmnmlblzelvledekblsllwe drie meter'....en ook zoiets als 'flskldeblzlel'.....en 'komt goed'!, daarbij tuurde hij door de oogspleten en schreef daarna een paar dingen op papier.
'Ga d'r weer van door'. 'Moet ik iets doen?', vroeg ik hem op de fietsende valreep. 'Nee meissie....ajuu!'.
Mijn broerlief is een doener, geen prater!
Hij fietste verder met zijn lieve prinses achterop en stak nog een keer ziijn hand op.

Toen begon het. Alsof er kabouters aan het werk waren, was er iedere keer, als ik rond drieën op de tuin kwam, iets gebeurd. Ik belde broerlief regelmatig, maar kon niets doen totdat hij op een donderdag ineens belde en vroeg of ik voor de zaterdag even wat familie-hulptroepen op kon roepen.
Ik vond twee broers en twee zussen bereid om te helpen en puberzoon en dochterUtrecht(voorheen Hilversum).
Ook broerlief was van de partij en die had in de gauwigheid toen ik even niet had gekeken een heel stevig en solide fundament op het beton gelegd.
Daarom konden we die heugelijke samenwerkingsdag onmiddelijk beginnen met het oude huisje uit de zeilen te wikkelen, waar het inmiddels alweer ruim een half jaar had liggen wachten.
Het kwam mij nog deplorabeler voor, dan in mijn herinnering, maar we togen dapper aan het werk. Ontspijkeren, schoon vegen en in elkaar puzzelen. Oh, oh, Zjeraar had fout gemeten, want het huisje was ongeveer een halve meter langer. Geen nood, want dan zaag je er gewoon een stukkie van af, had broerlief allang bedacht.
De twee zussen liepen ondertussen als volleerd  te cateren, terwijl wij met een overmaat aan boormachines de kraaldelen in elkaar schroefden, ieder een kant van een  wandje. Het ging allemaal voorspoedig en aan het eind van de dag stond er een lappendekenhuisje, met twee extra in en omgebouwde glazen deuren(die nl. tot raam bevorderd waren) en twee openslaande deuren als entree!
Chineesje als afsluiting bij broerlief thuis en ik was te opgewonden en blij om stil te staan bij alle vermoeidheidsverschijnselen en benauwenissen.....maar merkte wel, dat er aardig wat hooi op de vork had gezeten, die dag.

Vanaf dat moment groeide traag maar gestaag het lappendekentje uit tot een mooie quilt, moest l veel sjouwen met grote vezelplaten in de bus van een goede vriend en met houten balken van vier meter in mijn arme welhaast overspannen lagunaatje, maar het kon er allemaal in.
Op de tuin kruide ik iedere keer met heel veel uitpuffen tussendoor de balkjes naar het huisje, waarbij ik hulp kreeg van mijn bejaarde Marokkaanse kennis en van een lieve maar wat vervaarlijke zwaaiende turkse vriend, die wel van een slokje houdt. Het ging allemaal net goed en alleen het over de sloot heen dragen
via een geïmproviseerde ladderbrug zorgde hier en daar voor hartkloppingen en kippenvel.
Gelukkig kwam op het laatst mijn prettig gespierde buurman eraan en die zwaaide met het grootste gemak de platen boven zijn hoofd en wandelde ze de sloot over!
Allemaal een glaasje muntthee en dankbaar zwaaide ik ze uit, terwijl broerlief de dagen en weken erna gestaag doorging.
Twee weken geleden weer een belletje....de familie mocht weer. Ik schreef hen, dat ze zo'n tweede unieke kans van saamhorigheid en verbroedering niet mochen missen en weer lukte het. Ditmaal verzorgde Zjeraar de catering.
Aan het eind van de dag was het lappendekentje een prachtig-als nieuw-groengeverfd-volwaardig tuinhuis!
Wie had dat ooit kunnen denken!
En nog steeds gaat broerlief door. Daarom moet ik nu weer even stoppen, want het is nu weer droog en vanmiddag moet ik zoonlief weer aanmoedigen!
O ja, er kwam nog een een meter lang vel van een ringslang onder het opgeslagen materiaal vandaan, echt een fraai exemplaar en later zagen we hem zwemmen in de sloot.

Hoe is het met het tuinieren afgelopen?
Ik merk, dat ik, als ik maar in de vaart der volkeren voort ga, ik aardig overeind blijf....als ik eenmaal zit, kan ik niet meer op of neer.
Sterkte met je gezondheid en ook met die van je ega.
Ik moet nu als de gesmeerde bliksem de henna uit mijn haar spoelen voor ik peentjesoranje ben!
Huggie!
(o ja, totaal geen tijd om te lezen......er ligt met smart De geheime Newton van Geert Kimpen te wachten en van Geertje Mak' Mannelijke vrouwen'). :W

Ha Ber,

Even een kort berichtje van mij om te laten weten dat het goed gaat, maar dat ik de laatste weken absoluut geen kans heb gezien voor berichtjes op het forum. Werkwerk en fotografische bezigheden zorgden ervoor dat ik drukdrukdruk ben geweest en nog. Binnenkort ga ik naar Bosnie (met vrienden van ons die een zoon hebben die daar sinds een tijdje woont) en volgende week heb ik een (groeps)expositie in Tilburg, opening 22 oktober, waar ik zelf helaas niet bij kan zijn. Zaterdag de 24e ben ik er wel, want dan ga ik waarschijnlijk suppoosten. Onderwerp van mij is manlief, met foto's rondom zijn Open Hart Operatie. Goed hè! De foto op de poster die overal verspreid wordt is dus van mij (en van hem natuurlijk ;) )Als je meer wilt weten kun je op mijn blog kijken: http://www.riakock.blogspot.com/
Excuus dus dat ik nu even geen uitgebreid antwoord stuur, maar eind oktober hoop ik weer genoeg tijd te vinden om uitgebreid met je te corresponderen over onze wedervaardigheden.

Erg fijn voor je dat je tuinhuisje nu geregeld is, ik kom beslist een keer kijken (als dat mag)!

Ik ben nog steeds erg kortademig van tijd tot tijd, maar na allerlei onderzoeken is gebleken dat het niet aan mijn hart ligt (opluchting natuurlijk, maar waar ligt het dan aan) dus ik ga er toch nog maar eens verder laten kijken.

De tuin heb ik eindelijk onderhanden laten nemen door een tuinman. Opluchting,want nog steeds lekker wild, maar meer behapbaar hoop ik...

Dat was het dus even snel. Hoop dat het met jou allemaal goed gaat en wens je in elk geval een hele fijne herfstvakantie !

Lieve groet, Ria

Wowwie, een expositie in Tilburg....spannend, ik ga duimen voor heel veel belangstelling. Ik heb je bijna-website bekeken en ik vind het mooi, wat je zoal maakt. Heerlijk om te doen lijkt me!
Fijn dat je het bijna te druk hebt om te schrijven, bij mij is dat zoals gewoonlijk, idem dito het geval.
Druk met wat problematische schoolse perikelen.....zoals invallers vinden!
Pfffff waar zijn die eigenlijk gebleven?

En verder met het tuinhuis(tuurlijk mag je komen kijken!), met trommelen en last but not least met schilderen(gaat lekker) en de band!
Helaas pindakaas.....we zijn uitgeclashed, maar dat betekent wel, dat we het weer ietsje rustiger hebben.
Zo gemiddeld een tot twee optredens in de maand. Goed voor de longetjes, want reken maar dat ik alle aanwezige lucht benut, dus tot in het diepst van mijn uitgerekte blazen alle ins and outs ontdek!!!

Het tuinhuis vordert gestaag.
Van de week bij de gamma geweest om ossenbloed-rood te kopen voor deur en vloer als tegenhang voor de maagdelijk witte muren!
Ze keken of ze water in vuur zagen branden......ik had al gegoogled dat Flexa het in het assortiment had, maar dat bleken gelijk tien verschillende tinten van heel licht tot donker. Toen maar blind op een staaltje gevaren en nu uiteindelijk een iets lichter rode deur dan de bedoeling was, maar het kikkert er lekker van op.
Vakantie, dus we kunnen weer gestaag door.
Van de week kachelpijpen gaan bestellen, achter westbroek(durp hier in de buurt). Fantastisch....een onooglijk weggetje, waar dan toch ineens nog een ieniemieniedorp aan blijkt te liggen en ook de kacheldame....
Wij dachten eerst, dat ze het allemaal niet wist en op haar man wilde wachten, maar de aarzeling bleek gerelateerd aan het feit, dat ze verschrikkelijk buiten adem bleek!

We gingen een donker en onooglijk schuurtje binnen en toen ze al zagend en piepend een lichtknopje had gevonden, bleek het ramvol met prachtige mooie ouwe hout en kolenkacheltjes te staan.
Zjeraar vertelde van zijn voroge grote houtkachel in het eerste huisje en de lamsbout, die hij dan stoof, als er veel mensen kwamen eten. Haar kleine kraaloogjes lichtten op en ze herhaalde prevelend het woord lamsbout, alsof ze hem al proefde. Later kwam ze er geregeld op terug.
We moesten de pijpen bestellen en ze moesten aan drie kniestukken geklopt....het zal even duren, maar dan hebben we ook wat.
Heerlijk als het zover is, dat m'n kacheltje kan snorren!!!!
Daarna kregen we een kaartje mee met haar telefoonnummer en wat bleek???? Niets kachelmeneer, alleen maar deze ene struise dame van in de 70. Een echt kachelvrouwtje dus!
het was haar eigen bedrijf. Ik heb veel bewondering voor zulke mensen!(dat zou trouwens ook mooie plaatjes opleveren!)

Gister natuurlijk weer-as ever in de vakantie- second handwinkeltjes afgestruind.....heerlijk. Bodegraven, Woerden en Gouda dit keer. Zo kom je nog eens ergens.
Vandaag doe ik het kalmpjes aan, morgen komt tout Paris en ze blijven voor een week, dus eigenlijk moet het huis een beetje opgeruimder dan gemiddeld.
Ik vind, dat we mega boffen met het weer, dit jaar. Vandaag is het eigenlijk voor het eerst een beetje grijs. Vanavond gaat de djembé gewoon door. Ik heb nu les van een afrikaan zelf. dat is veel beter. het is heerlijk, hoe losjes hij de normen hanteert en niet theoretiseert, maar gewoon voor doet.....wij doen het wel na. het leert twee keer zo snel. Fijn.

Met schilderen ben ik weer begonnen en ik ga samen met collega/vriendin naar een etsweekend volgende week. Ben benieuwd hioe het met de luchttoevoer is en of ik veel last zal krijgen van de inktlucht.
Ik heb het nog nooit gedaan en er erg veel zin in!

Fijn, dat er niets met je rikketik is. Dan maar weer verder zoeken. Ik heb afwisselend last. Ups and downs, maar meer ups gelukkig! ^O^
See you soon, succes met alles en tot spoedig!
Huggie, Ber :W