hoe gaan jullie met de acceptatie chronisch ziek zijn om ?

Hoi,

Mooi gesproken Dimple!
Ik doe dagelijks mijn best!

Momenteel probeer ik er zo weinig mogelijk "op te letten".
Merk dat ik weer in mijn oude patroon begin te vallen.
Even snel dit, even snel dat..................
Ja, ik ben mevrouwtje effe snel.
De dagen zijn te kort.
Als ik me vandaag goed voel probeer ik zoveel mogelijk te doen.
Je weet nooit hoe het er morgen weer voor staat.
Ik kom mezelf helaas elke dag weer tegen.
Het is dagelijks tanken en leeglopen.

Ik heb nu van de longarts nieuwe medicijnen gekregen.
Naar mijn gevoel werken ze wel beter.
Maar ik krijg ook gelijk de drang om veel meer hooi op mijn vork te nemen dan goed voor me is!
Nu moet ik proberen om alles beter over de dag te spreiden en alles in proporties te doen.

Van de huisars kreeg ik een piekflow meter en ik houd me er enigzins aan vast.
Mijn astma is nog niet goed ingesteld en ik heb het ook nog niet zo lang dus het blijft aftasten.
Een aanval voel ik nu wel, alleen te laat.
En wanneer is die licht en wanneer zwaar.
Dat heb ik nog niet echt door.
Of ik loop door, of ik val om.

De laatste zware aanval had een ziekenhuisopname van elf dagen tot gevolg.
Wist ik veel?!
Ik moet dus nog een hoop leren.
Al zal ik het nooit accepteren!
Ik probeer mijn mindere kant te aanvaarden en probeer ermee te leven.
Meer kan ik er op dit moment niet mee.

Wel heb ik enorm veel steun aan het forum en aan iedereen die er op te vinden is!
Alle info slurp ik op als een droge spons!
Bij deze wil ik dan ook graag iedereen bedanken voor hun openheid en het delen van hun gevoelens, tips, meelevendheid en verder voor alle fijne en goede dingen die hier geschreven en verteld worden.
Het is goed te weten, al is het dan vrij anoniem, dat je niet alleen bent in de strijd.
Velen zijn ons voorgegaan en velen zullen ons helaas nog volgen.

Een ieder wens ik zuurstofrijke dagen met een hoop energie toe!

Groetjes Hellen.

Ook heel mooi gesproken Helen  ^O^

Wat knap dat je jou gevoelens en astma beleving zo mooi op papier kan krijgen  :Y

Liefs Miranda

hey miss een late reactie op de acceptatie van het chronisch ziek zijn 8-)

ik vind het moeilijk om het tegen  anderen te zeggen en af en toe heb ik de neiging om onder mijn medicijnen uit te komen
maar ik denk dat ik in een hele makkelijke thuissituatie zit  *)
mijn ma is ook erg makkelijk als je het s nachts benauwd hebt gehad mag je best welleens thuis blijven want anders hou je de dag niet vol :Y

maar ik denk dat het wel steeds beter gaat met het accepteren van astma sinds ik hier op het forum zit ik kan hier toch lekker praten tegen mensen die ook zelf astma hebben en misschien er net iets anders mee omgaan


groetjes sam

Ik herken veel in jullie verhalen.., ik dacht vaak als kind al, waarom moet is nu wéér naar het ziekenhuis..., ik dacht dat iedereen zo ademhaalde,  ik heb er wel veel van geleerd , maar echt leuk vond ik het niet om zo vaak in het ziekenhuis te liggen...

Maar goed je moet het wel accepteren dat je al die medicijnen nodig hebt, en dat je niet zoals een gezond iemand gezelig naar de kroeg kunt..., ach ja ik heb het wel geacepteerd het moet wel, het gaat toch niet over...

En mijn ouders en mijn broer hebben helaas ook chronische ziektes...

Met astma omgaan is de ene dag makkelijker dan de andere dag, het ligt vooral aan hoe het met mijn astma gaat. Nu ben ik stabiel met wel een boel medicijnen, dus kan ik er goed mee om gaan, maar als ik slechte dagen heb of een verslechtering heb zit ik al gauw in een dipje.

een paar dagen geleden heb ik wel op straat ventolin genomen, het fietsen ging echt slecht en ik moest bij thuiskomst mijn symbicort innemen en dat gaat niet goed als je het al heel benauwd hebt dus moest ik wel zorgen dat ik daarvoor weer een beetje op orde was. Ik ben best trots op mezelf dat ik dat zomaar op straat durfde!  *O*

Toch vind ik het nog lastig om het aan mijn omgeving te vertellen, alleen familie en vrienden weten het, de rest niet, bang voor onbegrip.
Ik heb best wel de neiging tot doemdenken dus probeer ik van dag tot dag te leven en niet te veel vooruit te kijken naar een nieuwe stage of op vakantie gaan, anders ga ik me te veel zorgen maken over de problemen die kunnen komen.
Misschien zullen die mensen het wel begrijpen of goed reageren maar ik ben nou eenmaal een doemdenker dus heb ik meer tijd nodig voor ik het vertel.

Accepteren van een ziekte vind ik te negatief klinken net alsof je geen verbetering hoeft, verbetering wil ik echt wel dus probeer ik zo goed mogelijk met mijn medicijnen om te gaan, triggers uit de weg te gaan, gezond te leven en genieten van het leven.

groetjes bioloogje

Hoi bioloogje,

Way to go meid!
Applaus voor jezelf.
Als je je medicatie nodig hebt, heb je het nu eenmaal nodig!
Ik zat gisteren in een overvolle metro.
En zelfs daar puf ik hoor!
Dan kijken ze maar!
Lak aan.
Ik had net de histamine provocatietest gehad en al die mensen in die volgepakte metro deed mij geen goed.
En als ik het nodig heb neem ik het gewoon.
Al ben ik in gesprek met hare majesteit de koningin!

Vooruit plannen doe ik niet meer.
Loopt meestal toch niet zoals ik het wil!
Dat maakt me alleen maar boos, gefrustreerd en verdrietig.
Maar eens zal ook ik goed ingesteld zijn.
En in de tussentijd, gewoon doorademen.

Groetjes Hellen.