hoe gaan jullie met de acceptatie chronisch ziek zijn om ?
06-09-2005 om 14:05 uurhoi allemaal
ik weet niet hoe jullie het ervaren maar ik blijf het moeilijk vinden om altijd rekening met de gezondheid ,te moeten houden.
bv kan niet zomaar ergens logeren,zijn er huisdieren,wordt er gerookt,is er antiallergie beddengoed,ga zo maar verder
verder vind ik het heel moeilijk afhankelijk te zijn van behoorlijk veel medicijnen.
maakt het nog verschil of je vanaf kinds af aan problemen hebt of pas op lateren leeftijd gekregen.
ik zelf heb pas klachten gekregen na de geboorte van mijn 2e dochter vraag me af of er andere zijn waarbij dit waarschijnlijk ook door invloed van hormonen is gebeurt.
mijn 2e dochter heeft pas in pubertijd klachten gekregen in combinatie met vermindderde weerstand(ziekte van pfeifer)
ben benieuwd naar jullie reacties
marit
Ik denk dat er ook geen acceptatie mogelijk is, je moet leren omgaan met de beperkingen van je ziekte.
dat vind ik inderdaad een goeie!!
groetjes
marielle acepteert het dus absoluut niet,wat ikzelf heel goed herken van vroeger hoe kun je iets acepteren wat je leven zo bepaald en je zelf net 12jaar bent >:(
maar ook nu ik zelf bijna 34 ben heb ik er vaak moeite mee :Y ik leer elke dag weer beetje bij ;)
ik accepteer het ook absoluut niet, grrr...maar ik haat het ook zo!en dat is ook zo vervelend. we hebben het er trouwens toevallig ook net over in jongeren met astma!ach we leren het wel, helaas niet zonder slag of stoot...
Liefs nina
hoi samen
moet bijna zeggen dat wijsheid met ouderdom komt,heb namelijk me met de verhuis van mijn dochter naar grotere kamer.nu eens niet veel gedaan,heb al het zware werk aan andere over gelaten :P viel zelfs mijn dochter op he mam gaat het niet goed ,wel dus maar wil ik ook zo houden :P ik was ook altijd zo van even doordouwen,waarna ik dan weer week niet voorruit kon.gewoon omdat ik niet naar mijn lichaam had geluisterd,nu moet ik zeggen dat ik inmiddels 19 jaar verder ben en nu dus pas verstandig wordt.wel met flinke tegenzin maar selecteer nu of ik iets noodzakelijk of te leuk vind om te laten schieten.en neem dan soms week beroert zijn op de koop toe,wil niet altijd nee verkopen.
marit
moet zeggen: vandaag trek ik het slecht! ben net met taxi naar huis gekomen omdat ik niet meer kon fietsen van benauwdheid en dan maak ik me toch boos...dat dat niet lukt..dat longspieren pijn doen, er taai slijm zit wat niet los wil komen....dat ik m'n zangavond heb moeten onderbreken vanavond, dat ik me nu ellendig, moe en opgesloten in lijf voel....maar verder heb ik het best goed een plekje in m'n leven gegeven vind ik.....op dit soort momenten na...maar ja dat hoort erbij...
groetjes mies
hoi mies
dat is inderdaad flink balen zeg :-\ wordt dan weer heel hard met neus op de feiten gedrukt,helaas stoten we regelmatig onze neus.maar wel goed dat je niet bij de pakken neer gaat zitten,kop op he is ook rot tijd voor ons.en kunt hier even van je afschrijven,en staat er niet alleen voor
hopelijk knap je snel weer op :Y
groetjes marit
thanx! dat is zeker superprettig van dit forum....anderen zonder astma begrijpen niet zo goed dat je 's middags door stad kon fietsen zonder centje last en dat je nu als oud vrouwtje achter je pc zit omdat praten te inspannend is en liggen benauwdheid opwekt...ach ja..ff doorbijten...uiteindelijk zakt t altijd weer, soms snel, soms na paar dagen, maar over gaat het! ;)
groetjes mies
dat is ook zo, het komt met de wind zeg ik altijd. Bij mijn vrouw kan het ok in een paar minuten omslaan, en iemand die daar niet van op de hoogte is, kan daar heel vreemd tegenaan kijken.
De laatste jaren heb ik het erg moeilijk, omdat ik veel meer last heb.
In de pubertijd heb ik veel minder last gehad en zelfs de hoop gehad dat ik er over heen was gegroeid.
Nu komt het des te harder terug. Er zijn dagen dat ik me heel rijk voel. Dan maken die pillen me niet zo uit en heb ik ongekende energie.
Helaas is dat vaak van korte duur.
Dus accepteren? Nee, ik denk het niet. Ik denk dat Hilde het heel wijs heeft verwoord.
Ik moet er mee leven en dus kan ik zelf het beste een manier vinden OM er mee om te gaan.
Moet zeggen dat ik mezelf nooit als chronisch zieke heb gezien, totdat me duidelijk werd gemaakt dat ik dat toch echt wel ben. Komt best hard aan en heb het er soms heel erg moeilijk mee.
Kan je nagaan...........ik heb al 32 jaar astma.......