zomaar een gedicht
16-04-2006 om 00:15 uur GeslotenHier zomaar een gedicht.
Want de astma heeft mij een pootje gelicht.
Geen enkele dag weet je wat er komen gaat.
Voel ik me vandaag goed, of krijg ik het te kwaad.
Hebben we zon, of komt er regen.
Want dan kun je de vloer met me vegen.
Lig ik verpampus als een dweil op de bank.
Met mijn grote lijf, eens zo mooi en rank.
Die verotte prednison.
Ik zou willen dat ik zonder kon.
Zou mijn vette jas uit willen trekken als het pellen van een banaan.
Wat zou dat heerlijk zijn, dan kon ik al mijn kleren weer aan.
Ze hangen te wachten in de kast.
Net zolang tot de eigenaresse ze weer past.
Nieuwe kleren kopen.
Laat ze hangen, want in die maat wil ik echt niet lopen.
Het is niet alleen de astma die me kneld.
Mijn hele leven is in een andere demensie verzeild.
Geestelijk, lichamelijk, sociaal..............
Wat een belemmeringen, niet normaal.
Probeer er elke dag wat van te maken.
Geniet van de kleine dingen die me raken.
Al is het elke dag een innerlijke strijd.
Er is nog genoeg wat mij verblijd.
De medicatie ontvang ik met een zoen.
Ben blij dat ik het niet zoals mijn opa zonder hoef te doen.
Ik ken mijn opa alleen maar hijgend in zijn stoel naar buiten kijkend op de straat.
Zijn ogen gericht door het glas, zwaaiend naar een bekende die daar gaat.
Dan mag ik gelukkig zijn in de trein van het leven.
Met in elke coupe een andere episode, allemaal door elkaar verweven.
Met dagen van ziek zijn en dagen van gezondheid en geluk.
Ik wens een ieder heel veel van het laatste, dan kan mijn treintje niet meer stuk!
Groetjes Hellen.
Hoi Samantha,
Leuk dat jij ook een gedicht hebt geplaatst! :+
Nog even en dan kunnen we allebei rijmen en dichten zonder onze hemd op te lichten. :s)
Groetjes Hellen.
hallo,
hellen nu is weer jou beurt om een gedichtje te plaatsen :+ :P
jep het is een hele leuke en makkelijke manier van gevoelens uiten
waneer breng jij je dichtbundel uit :P
groetjes samantha
Hoi Samantha,
Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen!
Bovendien wie zit er nu te wachten op mijn gekrabbel.
Het is voor mij een stukje om me te ontladen.
Normaal ging ik zingen, maar of ik heb geen stem en als ik een stem heb heb ik te weinig lucht.
Of schilderen.
Maar dat doe ik met olieverf en dat slaat op mijn strot waardoor ik het benauwd krijg.
Dat doe ik dus alleen nog met mooi weer en dan wel buiten.
Dus als het me nu te veel word schrijf ik het van me af.
Ook een fijne manier van ontladen.
Ik zal snel nog voor de vacantie een gedichtje maken.
Groetjes Hellen
Ik ben een geboren optimist.
In slechte tijden door mijzelf weer opgefrist.
Hoe rot het ook mag gaan.
Weet me er altijd doorheen te slaan.
Mij krijgen ze niet klein.
Word er alleen maar sterker van en dat is fijn.
Vele verschrikkelijke ziektes overwonnen.
Het leven zo gegeven, zo geronnen.
Zovelen door de dood verloren.
Geeft mij de kracht mezelf aan te sporen.
Niet toe te geven aan de man met de zeis.
Brengt mij wel eens van de wijs.
Twee keer heb ik op de rand gebalanceerd.
Maar ook daar heb ik van geleerd.
Genieten van het kleinste.
Bracht mij tot het fijnste.
Ik heb leren eren.
Om zelfs het kleinste te waarderen.
Een droge boterham is niet veel om te doen.
Maar voor wie honger heeft omarmt met een zoen.
Ook door ziekte en tegenslag.
Is het leven wat jij er van maken mag.
Genieten gewoon als mens.
Van kleine dingen is mijn wens.
Gezond of chronisch ziek door het leven gaan.
Elke dag met grof geschut ga ik er tegenaan.
Het leven is je maar een keer gegeven.
Dus maak er een feest van want het duurt maar even.
Groetjes Hellen
Mooi gedicht weer Hellen :Y
Je moet ze eens gaan bundelen en uitgeven. *)
Dank je Miran.
Dit gedicht heeft mijn dochtertje geschreven.
Door haar gemaakt toen mijn tante overleed.
Mijn dochter was toen tien jaar oud.
Ze droeg dit voor op de begravenis van mijn tante en haar oudtante.
Iemand uit mijn leven is weg.
Hoe vind jij het?
Kom op en zeg!
Mijn oudtante is er niet meer.
Ik weet het niet.
En het doet zeer!
Maar pijn heeft ze nu niet.
Dat is hetgeen dat ik niet ziet!
Ik toon nu mijn gevoel.
Weet jij wat ik bedoel?
Ik denk niet dat jij weet wat ik bedoel!
Omdat jij niet weet hoe rot of ik me voel!!!!!!!!!!!!
Om zo iets te kunnen schrijven als je tien jaar oud bent is om groos op te zijn als moeder.
Om dit voor te lezen naast een kist waar iemand voor eeuwig in slaapt waar je zielsveel om geeft heb ik geen woorden voor.
Ten overstaan van zoveel snikkende en huilende mensen stond mijn meisje dit voor te dragen.
Haar eigen gevoel op papier gezet onder de rekenles op school.
Meisje wat ben ik trots op je!!!!!!
Groetjes Hellen.
Hoi Hellen,
Jeetje wat knap van je dochter zeg, op die leeftijd. Het gedicht is prachtig en wat knap van haar dat ze dat heeft voorgedragen!
Ik snap wel dat je heel trots bent op je dochter *O*
Groetjes
Miranda
hallo,
hellen wat een mooi gedicht en die van je dochtertje ook :Y en zeker knap ik denk niet dat ik het zou kunnen, ben al niet zo`n publiek prater maar emotioneel denk ik niet dat ik iets zou kunnen voordragen :Y heb echt bewondering voor je dochtertje!!
groetjes samantha
ik dacht laat ik er nu ook maar 1 klein gedichtje erbij toevoegen :+
astma heb ik al heel mijn leven
het heeft al veel van me geeist
maar ook al veel verantwoordelijkheid gegeven
ik heb niet al te vergereist
maar al veel van deze wereld vernomen
een gedichtje dat ik heb geschreven toen mijn zus weer eens in het ziekenhuis lag 8-)
groetjes samantha
Hij is weer mooi meid.
Ga lekker zo door.
Ben benieuwd naar de volgende.
Groetjes Hellen