Ademen Zielsdiep ademen Kijken met alle ogen die je hebt, lezen was geen lezen Leven leven geen leven meer om diepgewortelden en wijdvertakt mens te zijn
- Onzichtbaar en onbegrepen is het waaraan ik lijd, en met mij hopen velen op een wonder wat dit snel bestrijdt....
- Hoe kan ik vertellen aan de mensen om me heen en de mensen van wie ik hou dat deze onzichtbare boosdoener veel pijnlijker is dan het lijkt en waar ik nooit voor kiezen zou....
- Van buiten zul je niet snel iets aan me zien, ik lach, want dat voelt vertrouwd. En dat is aan de ene kant mijn valkuil, maar óók mijn zelfbehoud....
- Soms wil je weleens vluchten, maar waar moet je in godsnaam heen? Je voelt je dan tussen al die mensen toch zo verdomd alleen....
- Hoe kan ik vertellen wat ik dag en nacht voel in mijn hele lijf? Ieder plekje voelt continu zó moe, branderig, PIJNLIJK en stijf....
- Hoe kan ik vertellen dat ik 'mijn oude ik' zo vreselijk mis? Ik vind het zo moeilijk te accepteren dat PIJN voortaan mijn 'maatje' is....
- en juíst wanneer ik stilletjes lig, dringt de pijn diep tot me door, " Wees maar niet bang, ik zal je nooit verlaten ", fluistert-ie heel zachtjes in mijn oor....
- Hoe kan ik vertellen dat die pijn mij voortdurend stalkt, waar ik ook ga of sta; Ik probeer ervoor te vluchten, maar 'hij' laat me niet alleen en komt me altijd achterna....
- Pas als ik kan accepteren dat de pijn 'gewoon' bij me hoort, Pas als ik kan aanvaarden dat-ie steeds weer mijn rust verstoort, Pas als ik kan begrijpen waarom ik 'hem' heb verdiend, Dán pas zal ik 'm accepteren als 'mijn maatje en mijn vriend'....
- Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik zal mijn vriendschap en liefde altijd blijven geven; Ik pluk de dag, blijf positief, want ik houd en geniet intens van het leven!
Dit gedicht is niet door mij geschreven,maar wel zo toepasselijk dat ik het zelf geschreven zou kunnen hebben.
Mooi gedicht! Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met het hebben van chronische pijn, maar heb wel een hele lieve oom die er al jaren onder lijdt ten gevolge van een incomplete dwarslaesie. Hij had het geschreven kunnen hebben, heel herkenbaar. Groetjes, Sandra
Hallo, het is een heel mooi gedicht. Aangezien ik naast copd ook borstkankerpatient ben en artrose heb, ook erg van toepassing. En het ergste mijn kleinzoon heeft cf, taaislijmziekte dus.
Dankje :) !!
Mens
Ademen
Zielsdiep ademen
Kijken
met alle ogen die je hebt,
lezen was geen lezen
Leven
leven geen leven meer
om diepgewortelden
en wijdvertakt
mens te zijn
Hij is weer leuk smoes. :)
Dank je Sam :{w
Zou wel leuk zijn als er meer mensen mee doen, al is het maar een kort rijmpje
Haha ja dat zeker ;) maarja.. :) ik weet niet hoeveel mensen hier op t forum nog dichten/schrijven ;)
Kan niet zo moeilijk zijn, of zijn wij een tikkie ouderwets soms :?
Onzichtbaar en onbegrepen
- Onzichtbaar en onbegrepen is het waaraan ik lijd,
en met mij hopen velen op een wonder wat dit snel bestrijdt....
- Hoe kan ik vertellen aan de mensen om me heen en de mensen van wie ik hou
dat deze onzichtbare boosdoener veel pijnlijker is dan het lijkt en waar ik nooit voor kiezen zou....
- Van buiten zul je niet snel iets aan me zien, ik lach, want dat voelt vertrouwd.
En dat is aan de ene kant mijn valkuil, maar óók mijn zelfbehoud....
- Soms wil je weleens vluchten, maar waar moet je in godsnaam heen?
Je voelt je dan tussen al die mensen toch zo verdomd alleen....
- Hoe kan ik vertellen wat ik dag en nacht voel in mijn hele lijf?
Ieder plekje voelt continu zó moe, branderig, PIJNLIJK en stijf....
- Hoe kan ik vertellen dat ik 'mijn oude ik' zo vreselijk mis?
Ik vind het zo moeilijk te accepteren dat PIJN voortaan mijn 'maatje' is....
- en juíst wanneer ik stilletjes lig, dringt de pijn diep tot me door,
" Wees maar niet bang, ik zal je nooit verlaten ", fluistert-ie heel zachtjes in mijn oor....
- Hoe kan ik vertellen dat die pijn mij voortdurend stalkt, waar ik ook ga of sta;
Ik probeer ervoor te vluchten, maar 'hij' laat me niet alleen en komt me altijd achterna....
- Pas als ik kan accepteren dat de pijn 'gewoon' bij me hoort,
Pas als ik kan aanvaarden dat-ie steeds weer mijn rust verstoort,
Pas als ik kan begrijpen waarom ik 'hem' heb verdiend,
Dán pas zal ik 'm accepteren als 'mijn maatje en mijn vriend'....
- Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik zal mijn vriendschap en liefde altijd blijven geven;
Ik pluk de dag, blijf positief, want ik houd en geniet intens van het leven!
Dit gedicht is niet door mij geschreven,maar wel zo toepasselijk dat ik het zelf geschreven zou kunnen hebben.
Mooi gedicht!
Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met het hebben van chronische pijn, maar heb wel een hele lieve oom die er al jaren onder lijdt ten gevolge van een incomplete dwarslaesie. Hij had het geschreven kunnen hebben, heel herkenbaar.
Groetjes, Sandra
Super mooi gedicht.
Hallo,
het is een heel mooi gedicht.
Aangezien ik naast copd ook borstkankerpatient ben en artrose heb, ook erg van toepassing.
En het ergste mijn kleinzoon heeft cf, taaislijmziekte dus.