Onbekend Een constant moe en grieperig gevoel, Dat is wat ik heb. Waardoor het komt, Of waarom ik het heb Is voor iedereen onbekend. Langzamerhand onderdruk je het gevoel En wen je eraan, Maar je weet en je voelt, het blijft altijd bestaan.
Rust Mijn lichaam heeft rust nodig Rust die ik hem niet kan geven. Rust die er is, Misschien in een ander leven.
Avondvierdaagse Nu de avondvierdaagse weer gedaan, Ik laat zien dat ik het kan, Ook al weet ik, daarna is het weer tramalant Voel ik me zieker dan normaal, Dat is uiteindelijk ook het verhaal. ik sta niet aan de kant ik heb dit keer weer meegedaan ik voel me goed dat ik het deed en weet dat ik het niet vergeet, voor mij was het weer een stap vooruit, en zie mezelf lachen in de winkel ruit Ik ben blij en heb het weer gedaan, En ben weer in mijn eigen laan
Algehele malaise Ziek, zwak en misselijk, wanneer is dat nou eens voorbij Wanneer is het over, en begint het echte leven weer voor mij
Betekenis Liedjes met betekenis, Ze verwoorden soms, Wat jij diep in je hart voelt, Hoe jij denkt, Maar waar je zelf niet op komt, In één liedje kan alles staan, Over hoe jij je leven leidt En over dingen denkt. Als je er over nadenkt Klinkt het logisch Maar een liedje met betekenis, Helpt jou te verwoorden, En uit te leggen Hoe je werkelijk bent
Er voor gaan Te moe om wat te doen, Om vooraan te staan Maar wil je overleven Dan moet je ergens voor gaan
Liggen Ik wil liggen en weer slapen gaan Maar dat kan niet Het is licht Tijd om weer op te staan Dan zet je jezelf er weer over heen En begint de dag opnieuw ’s middags loop je rond met een lach op je gezicht ’s avonds verdwijnt die achter sneeuw
Uit Een avondje uit En de dag erna lig ik in me bed Net als andere mensen Alleen wat meer vermoeid Ik sta wel op Maar ga weer terug in me bed Ik voel me warm En dan weer koud En alles dat doet pijn, Ik heb niet het gevoel Dat het normaal is Want anderen vinden uitgaan fijn De avond zelf zie ik de lol er wel van in, De dag erna weer niet Maar er is niemand die het ziet. De enige die het merkt Dat ben ik zelf, met het gevoel Maar ook al ben je nog zo beroerd Je moet doorgaan, Met je leven, Dat is je doel
Zomaar een hersenspinsel naar aanleiding van het nieuwsbericht over teveel bellers met huisartsenpost:
Als ik hier druk doet het daar pijn, zou het ernstig zijn? Waarschijnlijk niet, maar IK krijg wel aandacht en dat is fijn. Toch maar bellen met die hulplijn! Dat anderen dan langer moeten wachten zou MIJ een zorg zijn...
Zomaar een hersenspinsel naar aanleiding van het nieuwsbericht over teveel bellers met huisartsenpost:
Als ik hier druk doet het daar pijn, zou het ernstig zijn? Waarschijnlijk niet, maar ik krijg wel aandacht en dat is fijn. Toch maar bellen met die hulplijn! Dat anderen dan langer moeten wachten zou mij een zorg zijn...
mooi gedicht :Y , helaas is de inhoud ook waar -O-
Warmte op mijn wangen Van mijn ogen Naar mijn kin Vertroebeld zicht
Door dat van binnen Wat niemand zomaar Op het eerste oog ziet Een onzichtbaar Zwarte wolk Die diep van binnen schuilt Tot het moment dat 'de zon' Besluit te stralen
Een strijd Steeds opnieuw gestreden En onbekende vijanden Uit dezelfde hoek
Het moment Van witte mist En zonneschijn Lijkt soms zover weg Maar is altijd net verderop Nu is het tijd om Op te staan.
(Na een spook trip op de morfine in de nacht van 8-9 April)
Deze heb ik lang geleden geschreven ;) Maar dacht laat ik hem maar eens gaan plaatsen :s)
Astma & ik of ik & astma.
stille gedachten kunnen die mijn pijn verzachten? Hoelang moet ik nou nog wachten Wachten tot het beter gaat tot mijn medicatie mijn astma verslaat en de astma mij eindelijk verlaat De astma mag blijven als hij me nu met rust laat.
Een raar omhulsel staart me aan in de spiegel Het is alsof het iemand anders is Het weerspiegelt een vaag beeld van wie ze ooit was Getekend door verdriet en vervormd door mismaakte troost Vreemd comfortabel brengt het me verder de diepte in Handen die me ooit tilden zijn nu moe Eisen zonneschijn Terwijl het keihard regent En ik opnieuw een koudje vat
Onbekend
Een constant moe en grieperig gevoel,
Dat is wat ik heb.
Waardoor het komt,
Of waarom ik het heb
Is voor iedereen onbekend.
Langzamerhand onderdruk je het gevoel
En wen je eraan,
Maar je weet en je voelt,
het blijft altijd bestaan.
Rust
Mijn lichaam heeft rust nodig
Rust die ik hem niet kan geven.
Rust die er is,
Misschien in een ander leven.
Avondvierdaagse
Nu de avondvierdaagse weer gedaan,
Ik laat zien dat ik het kan,
Ook al weet ik,
daarna is het weer tramalant
Voel ik me zieker dan normaal,
Dat is uiteindelijk ook het verhaal.
ik sta niet aan de kant
ik heb dit keer weer meegedaan
ik voel me goed
dat ik het deed
en weet dat ik het niet vergeet,
voor mij was het weer een stap vooruit,
en zie mezelf lachen in de winkel ruit
Ik ben blij en heb het weer gedaan,
En ben weer in mijn eigen laan
Algehele malaise
Ziek, zwak en misselijk,
wanneer is dat nou eens voorbij
Wanneer is het over,
en begint het echte leven weer voor mij
Betekenis Liedjes met betekenis,
Ze verwoorden soms,
Wat jij diep in je hart voelt,
Hoe jij denkt,
Maar waar je zelf niet op komt,
In één liedje kan alles staan,
Over hoe jij je leven leidt
En over dingen denkt.
Als je er over nadenkt
Klinkt het logisch
Maar een liedje met betekenis,
Helpt jou te verwoorden,
En uit te leggen
Hoe je werkelijk bent
Er voor gaan
Te moe om wat te doen,
Om vooraan te staan
Maar wil je overleven
Dan moet je ergens voor gaan
Liggen
Ik wil liggen en weer slapen gaan
Maar dat kan niet
Het is licht
Tijd om weer op te staan
Dan zet je jezelf er weer over heen
En begint de dag opnieuw
’s middags loop je rond met een lach op je gezicht
’s avonds verdwijnt die achter sneeuw
Uit
Een avondje uit
En de dag erna lig ik in me bed
Net als andere mensen
Alleen wat meer vermoeid
Ik sta wel op
Maar ga weer terug in me bed
Ik voel me warm
En dan weer koud
En alles dat doet pijn,
Ik heb niet het gevoel
Dat het normaal is
Want anderen vinden uitgaan fijn
De avond zelf zie ik de lol er wel van in,
De dag erna weer niet
Maar er is niemand die het ziet.
De enige die het merkt
Dat ben ik zelf,
met het gevoel
Maar ook al ben je nog zo beroerd
Je moet doorgaan,
Met je leven,
Dat is je doel
Hier nog een paar van mijn hersenspinsels als gedicht/ of zoeits
Jezelf zijn
Denken aan jezelf
Eeen ander vergetend
Denk je aan jezelf
Scheldend tegen een ander
scheld je tegen jezelf
schoppend tegen een steen
schop je jezelf
druk pratend verdring je deze ideen
rustig pratend rakel je ze allemaal weer op
snel fietsend peins je over elke gebeurtenis
wachtend voor de drukke weg
wil je doorfietsen
wachtend voor een lege weg
wacht je tot de auto's komen
liggend in je bed
denken aan liggen in een kist
liggend in een kist
nog nagenietend van je frisse lucht
Vreemd
Raar als geen ander
Jezelf zijn kan raar lopen
De enkele reis
Terwijl alles weg lijkt te waaien
Weten de vogels hun laatste maaltijd bij elkaar te snaaien
Zich klaarmakend voor
de lange reis
Genieten doen ze voor het laatste
Het is tijd
Tijd om verder te gaan
Terwijl alles lijkt te verdwijnen
Ga je mee
We vertrekken
Een laatste blik
Hoewel er daarna niet veel meer over is
hebben wij elkaar
Vleugel aan vleugel
zij aan zij
maken we de reis
Zomaar een hersenspinsel naar aanleiding van het nieuwsbericht over teveel bellers met huisartsenpost:
Als ik hier druk doet het daar pijn,
zou het ernstig zijn?
Waarschijnlijk niet, maar IK krijg wel aandacht en dat is fijn.
Toch maar bellen met die hulplijn!
Dat anderen dan langer moeten wachten zou MIJ een zorg zijn...
mooi gedicht :Y , helaas is de inhoud ook waar -O-
Gekregen van mn Beste Vriendin :P
:
Als je door een rond, groot glas kijkt
Lijkt alles relatief
In een totaal ander daglicht
In een ander perspectief
Alles helder, ogen dicht
Als je in de spiegel kijkt
Dat weerkaatst alleen jezelf
Hopend dat het beter gaat
Niets meer helder, ogen open
Een wereld wreed en koud
Alleen de warmte diep van binnen
Van een vriend die van je houdt!
mooi gedicht :Y en leuk dat je het topic weer naar boven haalt ^O^
Een gedichtje:
Eremetaal
Warmte op mijn wangen
Van mijn ogen
Naar mijn kin
Vertroebeld zicht
Door dat van binnen
Wat niemand zomaar
Op het eerste oog ziet
Een onzichtbaar
Zwarte wolk
Die diep van binnen schuilt
Tot het moment dat 'de zon'
Besluit te stralen
Een strijd
Steeds opnieuw gestreden
En onbekende vijanden
Uit dezelfde hoek
Het moment
Van witte mist
En zonneschijn
Lijkt soms zover weg
Maar is altijd net verderop
Nu is het tijd om
Op te staan.
(Na een spook trip op de morfine in de nacht van 8-9 April)
Mooi gedicht :)
Ben benieuwd naar je volgende gedichten !
Deze heb ik lang geleden geschreven ;)
Maar dacht laat ik hem maar eens gaan plaatsen :s)
Astma & ik of ik & astma.
stille gedachten
kunnen die mijn pijn verzachten?
Hoelang moet ik nou nog wachten
Wachten tot het beter gaat
tot mijn medicatie mijn astma verslaat
en de astma mij eindelijk verlaat
De astma mag blijven als hij me nu met rust laat.
Wat muziek doet
Een raar omhulsel staart me aan in de spiegel
Het is alsof het iemand anders is
Het weerspiegelt een vaag beeld van wie ze ooit was
Getekend door verdriet en vervormd door mismaakte troost
Vreemd comfortabel brengt het me verder de diepte in
Handen die me ooit tilden zijn nu moe
Eisen zonneschijn
Terwijl het keihard regent
En ik opnieuw een koudje vat
Apenijn