Zomaar een gedicht 4#

Achtergebleven

Vanochtend ben je weggegaan,
me verlaten,
alleen laten staan,
Gevuld met verdriet.

In mijn hoofd, herinneringen
ze glijden aan me voorbij
de eerst keer dat ik je zag
ik wist, je bent van mij.

Ik weet dat ik je weer ontmoet
over een ontiegelijk lange tijd
Ik weet dat ik me over geef
Als ik in je ogen kijk.

In de holle ruimte
fluister ik je naam
ik weet dat je het horen kunt
niet voor eeuwig bent gegaan

Ik troost mezelf
met die gedachte
Word rustig, kalm, bedaard
Omdat ik weet
dat ik je weer zal zien.

rianne ,
heel mooi :Y
en vooral heel mooi verwoord..

zo weer een bijdrage van mij over mijn tijd in Davos.

Eindelijk die zuivere lucht
  zonder huisstofmijt, zonder pollen.
Eindelijk de rust
  niet meer rennen, niet meer hollen.
Eindelijk kunnen ademen
  zonder probleem.
Eindelijk de bergen
  vol met bomen, sneeuw en steen.
Eindelijk kunnen sporten
  ik wandel, fiets en zwem.
Eindelijk kunnen zijn
  wie ik werkelijk ben.

Die is echt mooi Anne !! :Y

Dit is een goed gedicht juf anne. Het raakt me echt. Het is eenvoudig en toch vertelt het waarom Davos jou zo goed deed.

Waarom heb ik moeten leren te begeren?
Zodat het nu mijn ziel kan verteren?
Waarom leerde ik liefde geven?
Om nu de keerzijde te beleven?

Alles is een grijs zwarte wolk.
In mijn hart gestoken is een dolk.
Door verdriet verteerd.
Maar ik heb het begeren geleerd.

Nooit zal iemand mij meer zo diep bereiken.
Een muur heb ik gezet om niet te bezwijken.
Niemand krijgt ooit nog mijn hart.
Het is verteerd, bezweken en getart.

Het laatste restje is en blijft van mij met open ogen.
Door mezelf zal ik niet worden bedrogen en voorgelogen.
Met mezelf recht door zee.
Niet eenzaam maar met mezelf tevree!

mijn gedichtjes;
Ik ben niet ziek, ik heb alleen astma… 
-> dit zinnetje kwam ik ergen tegen op dit forum en heb hier mijn gedichtje opgemaakt...

Hoe ik me voel is vaak niet uit te leggen,
En zal voor anderen niet te begrijpen zijn.
Ik ben vaak vrolijk, en in voor gein,
Maar wat ik niet vergeten kan is altijd maar die pijn.
Ik kan me geen dag meer herinneren hoe het was,
dat ik me goed voelde zonder al die poespas.
Soms is het vermoeiend om dag in dag uit vrolijk te zijn,
Terwijl ik me van binnen heel anders voel,
Overdag vrolijk, s’avonds soms huilend in me bed.
Soms omdat ik iemand mis, soms ook zonder pret

Bed
Als je ziek bent, hoor je in bed te liggen
Dat is wat je het meeste hoort.
Doe je dit niet, dan ben je niet ziek.
En dat is wat mij het meeste stoort.

Ademhalen
Ademhalen is vanzelfsprekend,
Maar niet voor iedereen
Denk je eens in
Al zou je dag in, dag uit ademen door een rietje,
dat is toch niet fijn.
Voor sommige is dit een dagelijkse gebeurtenis.
Doe het maar eens na,
en voel eens hoe het is.
Dan zul je zien dat het niet vanzelf sprekend is,

Machteloos
Machteloos, dat is wat je bent.
Wanneer je, je ziek voelt,
Maar het voor andere niet bent.
Het is voor andere niet te zien,
Dus ben je het ook maar niet.
Dan doe je maar een masker op,
Zodat niemand je echt ziet.

Doorgaan
Doorgaan dat is wat ik doe,
Waar mijn leven uit bestaat.
Doorgaan met alles,
Ik sta altijd paraat.
Doorgaan is het woord,
Waardoor je het in het leven redt.
Doorgaan,
Opstaan en ’s avonds weer naar bed.

Geniet
Geniet van het leven
Je weet nooit wanneer het stopt.
Geniet van elk moment.
Een kus, een lach, een traan.
Geniet van alles wat je ziet,
De regen die tikt, of juist de zon die schijnt.
Geniet van anderen,
Van je familie, je vrienden of onbekende
Geniet van het leven,
Je bent het waard.

deze kwam ik op internet tegen;
Aanvoelen
Luisteren naar je lichaam,
Luisteren naar je gevoel,
Voor een chronische zieke
Vaak een belangrijk doel

Knuffel
Een knuffel voelt zo fijn,
Een knuffel voelt zo goed
Een knuffel omdat het mag
En niet omdat het moet

Een knuffel geeft je warmte
Van twee armen om je heen
Even met z’n tweetjes
Even niet alleen

Een knuffel kost helemaal niets
Ja één minuutje van je tijd
Maar geeft je zoveel kracht
Om weer door te gaan in de strijd

Mooie gedichten :Y
Gewoon mee door gaan he !! ;)