En hier weer verder.... Heb jij nog gesport? Ik gister wel. Ik hardloop veel. Maar merk nu ik (weer!) verkouden ben dat het qua ademhaling snel iets lastiger gaat.
Vanochtend weer een uurtje baantjes getrokken in het zwembad. Het ging een beetje moeizaam maar toch 1250 meter gezwommen dit zijn 25 baantje. Dit moet uiteindelijk naar 2500 meter drie keer per week! Maar of dat ook gaat lukken, hoop het wel, dat zou grote winst zijn voor mijn lijf.
Mijn gewicht was vanochtend helaas het zelfde als een maand geleden, mijn buik omvang is wel afgenomen. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat er weer spier opbouw is, even in de gaten houden.
Nckii vergis je niet moet ik wel om 5u wakker worden en in bed mijn eerste medicaties en pijnstillers in te nemen anders kan ik niet eens opstaan het is een aspect waar ik best moeite mee heb de afhankelijkheid van pijnstillers. Mijn functioneren is afhankelijk van een chemische cyclus en booster omdat elk medicijn bijwerkingen heeft en je soms weer medicijnen nodig hebt om die weer op te heffen. Die drie maandelijkse verhuisdoos vol pfff daar blijf ik moeite mee hebben. Mijn moeder had dertig jaar geleden het zelfde en ik herinner me nog haar ladekast met 6 laden vol medicijnen ik begin aardig in die buurt te komen.
Probleem is dat bij mij de pijn eigenlijk geen echt signaalfunctie meer is ... door de verzakking van de wervels twee wervels zijn nog net niet helemaal weg en de zenuwen zitten dus erg klem, ben zo een kleine 6 cm kleiner geworden. Hierdoor is de pijn prikkel of pijn signaal te veel, zeg maar constant en overmatig en dus niet meer als signaalfunctie als zodanig aanwezig. Moet dus veel moeite doen om een goed onderscheid te maken (nog bezig te leren te maken) wanneer mijn lichaam eigenlijk wel een pijnsignaal zou afgeven en ik mijn lichaam overbelast of te veel belast.
Maar inderdaad elke reis begint met de EERSTE stap en het begin is er...
Dank je maar die bewondering verdien ik echt niet. Kloot wat aan (sorry voor het woord), speel en doe ook maar wat, tast vaak in het duister, een pot, een zak met geld meer vergoedingen zou het ook al een stuk eenvoudiger maken, maar daar heb ik niet de beschikking over. De kans om ondanks de fysieke beperkingen onbeperkt mijn fysieke vermogens te verbeteren, om van alles uit te proberen, mijn fysieke beperkingen beter te beheersen krijg ik dus niet zoals vele andere chronisch zieken en lotgenoten. Zo ervaar ik mijn pogingen en inspanningen maar als heel beperkt en probeer ik vaak aan vele knoppen te draaien in het medische circuit.
Vaak denk ik dat wij als mensen ons niet in anderen kunnen verplaatsen, althans ik weet van mezelf hoe lastig dat is. Je weet niet wat een ander voelt, wat die ervaart fysiek en psychisch je kan ook niet in iemands bovenkamer kijken. Vaak hebben we als longpatiënt al moeite om onze fysieke en psychische problemen aan anderen "gezonde" mensen over te brengen, vaak stuiten we op onbegrip in onze omgeving of in de samenleving. Ons en ook zeker mijn inlevingsvermogen is erg beperkt en ook weer afhankelijk van mijn ervaring en achtergrond.
Ben aan het sparen voor een nieuwe fiets waar ook mijn rug ontlast wordt ... beetje een kruising tussen een lig fiets en een gewone fiets, heb hier geloof ik als eens wat van verteld en een plaatje neergezet. Die fiets komt er wat mij betreft hoe dan ook, in algemeen laat ik me niet snel van een ingeslagen weg afbrengen.
Maar iedereen is weer lekker bezig
Vanmorgen warm aangekleed en naar t ziekenhuis gefietst. Stevige wind, dus de ebike was bijna leeg toen ik thuis was. Zo'n 33 km gefietst
Yes gisteren bootcamp en vandaag voetjuhbal
En hier weer verder.... Heb jij nog gesport? Ik gister wel. Ik hardloop veel. Maar merk nu ik (weer!) verkouden ben dat het qua ademhaling snel iets lastiger gaat.
Vanochtend weer een uurtje baantjes getrokken in het zwembad. Het ging een beetje moeizaam maar toch 1250 meter gezwommen dit zijn 25 baantje. Dit moet uiteindelijk naar 2500 meter drie keer per week! Maar of dat ook gaat lukken, hoop het wel, dat zou grote winst zijn voor mijn lijf.
Mijn gewicht was vanochtend helaas het zelfde als een maand geleden, mijn buik omvang is wel afgenomen. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het feit dat er weer spier opbouw is, even in de gaten houden.
Goed bezig @Marcus het begin is er en ik doe het je voorlopig nog niet na!
Nckii vergis je niet moet ik wel om 5u wakker worden en in bed mijn eerste medicaties en pijnstillers in te nemen anders kan ik niet eens opstaan het is een aspect waar ik best moeite mee heb de afhankelijkheid van pijnstillers. Mijn functioneren is afhankelijk van een chemische cyclus en booster omdat elk medicijn bijwerkingen heeft en je soms weer medicijnen nodig hebt om die weer op te heffen. Die drie maandelijkse verhuisdoos vol pfff daar blijf ik moeite mee hebben. Mijn moeder had dertig jaar geleden het zelfde en ik herinner me nog haar ladekast met 6 laden vol medicijnen ik begin aardig in die buurt te komen.
Probleem is dat bij mij de pijn eigenlijk geen echt signaalfunctie meer is ... door de verzakking van de wervels twee wervels zijn nog net niet helemaal weg en de zenuwen zitten dus erg klem, ben zo een kleine 6 cm kleiner geworden. Hierdoor is de pijn prikkel of pijn signaal te veel, zeg maar constant en overmatig en dus niet meer als signaalfunctie als zodanig aanwezig. Moet dus veel moeite doen om een goed onderscheid te maken (nog bezig te leren te maken) wanneer mijn lichaam eigenlijk wel een pijnsignaal zou afgeven en ik mijn lichaam overbelast of te veel belast.
Maar inderdaad elke reis begint met de EERSTE stap en het begin is er...
Ik vergis me zeker niet @Marcus ik heb bewondering voor je! Ik kan me een beetje voorstellen hoe moeilijk het is. Maar je bent goed bezig!
Dank je maar die bewondering verdien ik echt niet. Kloot wat aan (sorry voor het woord), speel en doe ook maar wat, tast vaak in het duister, een pot, een zak met geld meer vergoedingen zou het ook al een stuk eenvoudiger maken, maar daar heb ik niet de beschikking over. De kans om ondanks de fysieke beperkingen onbeperkt mijn fysieke vermogens te verbeteren, om van alles uit te proberen, mijn fysieke beperkingen beter te beheersen krijg ik dus niet zoals vele andere chronisch zieken en lotgenoten. Zo ervaar ik mijn pogingen en inspanningen maar als heel beperkt en probeer ik vaak aan vele knoppen te draaien in het medische circuit.
Vaak denk ik dat wij als mensen ons niet in anderen kunnen verplaatsen, althans ik weet van mezelf hoe lastig dat is. Je weet niet wat een ander voelt, wat die ervaart fysiek en psychisch je kan ook niet in iemands bovenkamer kijken. Vaak hebben we als longpatiënt al moeite om onze fysieke en psychische problemen aan anderen "gezonde" mensen over te brengen, vaak stuiten we op onbegrip in onze omgeving of in de samenleving. Ons en ook zeker mijn inlevingsvermogen is erg beperkt en ook weer afhankelijk van mijn ervaring en achtergrond.
Ben aan het sparen voor een nieuwe fiets waar ook mijn rug ontlast wordt ... beetje een kruising tussen een lig fiets en een gewone fiets, heb hier geloof ik als eens wat van verteld en een plaatje neergezet. Die fiets komt er wat mij betreft hoe dan ook, in algemeen laat ik me niet snel van een ingeslagen weg afbrengen.
Morgen weer een uurtje fysio training morgen.
Goed bezig hoor Marcus! Je kan het!