Verzuim op werk en grenzen aangeven
06-10-2005 om 13:08 uurAllen,
Ik vraag me af hoe vaak jullie moeten verzuimen door de astma.
Ik schets even mijn situatie;
Ik ben 2 jaar geleden verhuisd van Arnhem (2 min fietsen van werk naar kantoor) naar Heemskerk (werk in Den Haag en dus minimaal 1,5 uur aan het reizen met OV) Sinds ik hier woon gaat het zowiezo veel slechter gezien de vervuiling hier (Corus)
Sinds ik dus veel moet reizen en ook nog eens op een kantoortuin werk met circa 25 man op 1 afdeling zonder goede ventilatie ben ik om de haveklapt ziek. Afgelopen winter (2004/2005) meer thuis geweest dan op kantoor.
Ik voel me dan echt te beroerd om naar kantoor te gaan.
Nu ligt de drempel voor mij natuurlijk wel hoger doordat ik zolang moet reizen. De treinen en trammen zitten vol met hoestende en rochelende mensen. Nog niet te spreken over het geen mensen meedragen aan hun kleding aan haren, rook en noem maar op.
Ik ben dus nog nooit zo veel ziek geweest als nu hier.
(ben dus ook op zoek naar een baan in de buurt)
Ik ben duidelijk naar kantoor over wat ze kunnen verwachten, maar snap ook dat ze aan mankracht missen en er werk blijft liggen. Ik voel me snel schuldig en ga vaak sneller aan de slag dan eigenlijk kan. (wat er weer op uitdraait dat ik na een paar weken weer terug bij af ben)
Hoe gaan jullie hier mee om? Verzuimen jullie veel? Weet je je grensen goed aan te geven? Wat doen jullie en je werkgever om het ziekteverzuim zo laag mogelijk te houden?
Bij mij op het werk valt niet te praten over een aparte werkplek waar ik kan zitten waar ik minder onder invloed sta van andere mensen en dus 'aangestoken' kan worden. Hoe zouden jullie dit oplossen?
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Dank jullie wel!
Het afgelopen jaar ben ik gelukkig niet zo ziek geweest dat ik niet meer kon werken. Er zijn best momenten (dagen) geweest dat ik me best slecht voelde maar ben toch naar mijn werk gegaan.
Het begrip op mijn werk is er wel maar hoe groot dat is vind ik moeilijk te bepalen. Als mensen je niet veel last zien hebben denken ze dat je niets mankeert. Alleen als je een paar weken lang dagelijks hoest of een paar keer flink benauwd wordt gaan ze eens vragen stellen hoe dat komt en of dat met je astma te maken heeft.
Ik denk dat als mensen weinig over astma weten ze ook niet snel veel begrip zullen hebben voor een collega die zich zal ziekmelden. Misschien is dat wel met heel veel aandoeningen. Zo is migraine ook vaak lastig.
Ik weet uit ervaring dat dat idd ook met migraine het geval is. Iets dat je niet kunt zien is kennelijk erg moeilijk te bevatten. Ook met psychische klachten als overspannenheid of een burnout zullen snel als 'aanstellerij' worden gezien. Je dient er kennelijk uit te zien als een dood vogeltje of zeggen dat je last hebt van de bijwerking van 'enge' medicijnen zoals Prednison (wat toch vaak vooral met kanker wordt geassocieerd) voor er iets als begrip komt van de zijde van werkgevers en/of collega's -O-.
Hallo, :W
Ben ik weer van een tijdje weg geweest. Ben nl alweer enkele weken bezig mijn astma onder controle te krijgen met behulp van een revalidatiearts.
Mijn werkgever en de meeste collega's van mij hebben helemaal geen begrip. Wat zie je er goed uit krijg je dan te horen. Mijn reactie is dan van: "ja van de buitenkant wel maar helaas kun je mijn binnenkant niet bekijken"
Ik zit momenteel al twee maanden thuis. Ik doe er werkelijk van alles aan om weer aan de slag te kunnen. 3x per week sporten, revalidatiearts, kno arts, longarts, fysio, astmaverpleegkundige enz. Maar in die 2 maanden dat ik ziek ben geweest heb ik weinig van de directie van mijn werk vernomen. Soms (heeeeeeel soms) wanneer we contact hadden kreeg ik alleen te horen hoe zwaar mijn collega's het wel niet hebben omdat ik ziek ben. (ik werk maar 13 uur en ze zijn toch verzekerd om een vervanger voor mij te zoeken)
ze krijgen dan als reactie terug" :?ik zit ook alleen maar vakantie te vieren zeker en zit gewoon voor nop aan de prednisolon, 3 maanden antibiotica en alle puffen en neussprays" ;( >:( :X :'(
Dus veel begrip van mijn werkgeven krijg ik zeker niet.
groetjes van Olga :{w
Hoi Olga,
Tja, het begrip. Het blijft lastig en ik denk dat het dat ook wel zal blijven, totdat ze het zelf ervaren. Ik vind dat je erg veel doet om weer terug te kunnen keren. Volgens mij getuigt dat van een goede motivatie en de wil om weer te werken. Ik hoop dat je snel weer kunt werken en dat je astma gauw weer meer onder controle komt.
Hilde
hoi Olga,
wat vervelend dat ze op je werk zo weinig belangstelling en begrip tonen! echt jammer!
heel veel succces en ik hoop voor jou dat je snel weer aan de slag kan!
liefs susan
Hoi :W
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb net vandaag een gesprekje gehad met mijn baas. Echt veel begrip wordt er nog niet getoond. Maandag ga ik een gesprek aan met de directeur en de bedrijfsleider om te praten over "hoe het gaat in de toekomst"
Tja en want moet je daar over kwijt? Ik weet het niet. Ook voor een "gezond"iemand kan je niet over je toekomst hebben.
Ik wou dat ik wist hoe mijn toekomst eruit ziet. Ik weet net sinds 2 weken dat het echt astma is. Al een paar jaar loop ik met diverse klachten rond. Ben verder weinig ziek thuis gebleven (alleen dit jaar helaas 6 weken begin dit jaar en nu dan 2 maand) maar 2 januari wil ik weer proberen om aan het werk te gaan.
Maar tja hoe ziet de toekomst eruit? Wie weet het????
groetjes van olga ;)
Tja Olga, het is voor veel werkgevers hetzelfde. Zolang je maar werkt gaat het goed en ben je wat waard. Wordt je (langdurig) ziek dan is het eigenlijk alleen maar lastig.
Ik heb gister weer een gesprek met mijn manager gehad (zit nu 3 maanden thuis) en hij is heel eerlijk. Hij geeft aan dat hij het niet ziet gebeuren dat ik ooit nog terug kom bij het bedrijf. Dit vanwege de reisafstand (1,5 uur met OV enkele reis) en het feit dat we op een kantoortuin werken.
Helaas doet het bedrijf er niks aan om mij een aparte ruimte te geven waar ik minder bloot sta een alle kwaaltjes van de collega's.
Of ik dan zelf afscheid wil nemen? Dacht het niet?! Ga mijn baan toch niet opgeven terwijl ik ziek ben? Of voordat ik wat anders in de buurt heb gevonden?
Ik moet dus nu in januari gaan reintegreren..........aan zijn gezicht kan ik zien dat hij het niet ziet gebeuren. En om eerlijk te zijn ikke ook niet. We zullen zien.
Wat ik wel merk is dat ik richting in mijn leven kwijt ben. Je hebt geen ritme meer, er komt weinig uit mijn handen. Ik ben blij als ik me weer 100% beter voel en weer aan het werk kan, ritme en regelmaat in mijn leven heb.
hallo, ;( ;( ;( ;( ;( :'( :'( :'(
Ik heb helaas een heel rot gesprek gehad met mijn werkgever. ;( Het komt hier op neer dat hij mij dus wil ontslaan omdat ik dit jaar helaas 5 maanden ziek ben geweest.(begin dit jaar 2 maanden en nu helaas 3 maanden) Ik werk nu 8,5 jaar bij deze werkgever en het is voor het eerst dat ik zo'n tijd ziek ben. Het ging weer heel goed met me maar na dit gesprek is er wel enige stress ontstaan en mijn astma steekt weer behoorlijk de kop op.
Mijn bedoeling is om weer terug te komen en dan me weer voor 500% in te zetten maar helaas hebben ze daar geen vertrouwen in.
Het ergste vind ik dat ze nu met dingen komen wat niet waar is. Zo hebben ze via derden gehoord dat ik niet deed en doe wat mijn artsen mij opdragen :?
Ik weet echt niet hoe ze daar bijkomen maar ik doe meer dan wat ze me opdragen.
En ze hadden nog veel meer rot opmerkingen. Volgens mij hebben ze geen idee hoe ze me daar mee kwetsen.
Het gesprek is nu bijna 2 weken geleden maar ik voel me nog steeds zo boos en verdrietig. Ik kan de hele dag wel huilen en ik voel me er heel kl........... >:( ;( :? :X :'( -O- :'( :X :? >:( ;( >:( onder.
Gisteren heb ik geprobeerd om weer rustig aan aan het werk te gaan maar ik ben huilend en heel benauwd weg gegaan na 1,5 uur.
Beste Olga,
Wat een ontzettend nare streek zeg, dat je werkgever zich zo gemeen opsteld. Je hebt maar liefst 8,5 jaar lang voor hen klaar gestaan en dan krijg je zo'n onmenselijke reactie in je schoot geworpen ;(
Ik begrijp best dat het voor een bedrijf vervelend is als iemand langdurig ziek is, maar het is toch alsmaar weer meer duidelijk dat je binnen de arbeidsmarkt alleen wordt gewaardeerd als je kunt presteren.
Puur een commercieel oogpunt waarbij 'het menselijke' eigenlijk al lang ver te zoeken blijkt te zijn.
Heel erg voor je Olga, ik hoop, dat je het een beetje van je af kunt zetten en verder kunt gaan. Sterkte !
Groeten,
Stuart
Olga meid!
Laat je zelf niet uit het veld slaan! JIJ hebt uiteindelijk de langste adem. Ze mogen je niet eens ontslaan! Dus laat je niet overrompelen.
Zolang jij in de ziektewet zit mogen ze je niet ontslaan, dus asjeblieft onderteken NIKS!
Ze hebben geen poot om op te staan hoor! Dit is alleen dreigen in de hoop dat jij niks meer met ze te maken wil hebben en zelf ontslag neemt. Mooi niet doen dus!
Ik weet hoe je je voelt, ik zit ook nog steeds thuis. Gelukkig heeft mijn manager alle begrip en geeft me alle ruimte.
Ik denk dat je het verdrietige gevoel moet omzetten in vechterslust! Laat je niks wijs maken, ze weten niet waar jij mee te maken hebt! En 5 maanden ziek? Als zij zo doorgaan dan onstaat er ook nog zoiets als scheve arbeidsverhoudingen en moeten ze dan maar eens zien hoelang dit gerekt kan worden.
Ik vind het geen stijl dat ze zo met je omgaan. Dit kan echt niet! Heb je hulp van je huisarts of longarts? Laat die daar eens gaan praten.
Jeetje, ik zit echt met open mond je verhaal te lezen. We leven verdorie niet in de middeleeuwen!
Kop op!
PB gerust, je weetme te vinden!
Liefs Jess (die ook nog steeds thuis zit aan haar 3e prednison kuur van dit najaar -O-)