Verzuim op werk en grenzen aangeven
06-10-2005 om 13:08 uurAllen,
Ik vraag me af hoe vaak jullie moeten verzuimen door de astma.
Ik schets even mijn situatie;
Ik ben 2 jaar geleden verhuisd van Arnhem (2 min fietsen van werk naar kantoor) naar Heemskerk (werk in Den Haag en dus minimaal 1,5 uur aan het reizen met OV) Sinds ik hier woon gaat het zowiezo veel slechter gezien de vervuiling hier (Corus)
Sinds ik dus veel moet reizen en ook nog eens op een kantoortuin werk met circa 25 man op 1 afdeling zonder goede ventilatie ben ik om de haveklapt ziek. Afgelopen winter (2004/2005) meer thuis geweest dan op kantoor.
Ik voel me dan echt te beroerd om naar kantoor te gaan.
Nu ligt de drempel voor mij natuurlijk wel hoger doordat ik zolang moet reizen. De treinen en trammen zitten vol met hoestende en rochelende mensen. Nog niet te spreken over het geen mensen meedragen aan hun kleding aan haren, rook en noem maar op.
Ik ben dus nog nooit zo veel ziek geweest als nu hier.
(ben dus ook op zoek naar een baan in de buurt)
Ik ben duidelijk naar kantoor over wat ze kunnen verwachten, maar snap ook dat ze aan mankracht missen en er werk blijft liggen. Ik voel me snel schuldig en ga vaak sneller aan de slag dan eigenlijk kan. (wat er weer op uitdraait dat ik na een paar weken weer terug bij af ben)
Hoe gaan jullie hier mee om? Verzuimen jullie veel? Weet je je grensen goed aan te geven? Wat doen jullie en je werkgever om het ziekteverzuim zo laag mogelijk te houden?
Bij mij op het werk valt niet te praten over een aparte werkplek waar ik kan zitten waar ik minder onder invloed sta van andere mensen en dus 'aangestoken' kan worden. Hoe zouden jullie dit oplossen?
Ik ben benieuwd naar jullie mening. Dank jullie wel!
Bij mij op het werk zijn er momenteel 3 collega's thuis wegens luchtweg problemen (misschien toch iets in het gebouw). Ikzelf voel me op mijn werk vaak beter, dan als ik thuis zou blijven zitten. Ik heb een baan waarbij ik erg veel buiten ben veel wandelen, fietsen en binnen zwemmen.
Ik geef het altijd aan als ik te benauwd ben om te fietsen of te zwemmen. mijn collega's gaan hier goed mee om. Benauwd om te wandelen komt gelukkig niet vaak voor, maar als ik dat zou hebben zou ik thuis blijven.
Ik heb mijn astma ook zo'n 5 jaar onder controle gehad, wist precies wanneer ik extra medicijnen in moest nemen, zodat ik niet zo benauwd zou worden dat ik niet zou kunnen werken. En ik werk veel aan mijn conditie en ook als ik me minder goed voel en dat werkt prima. (was deze zomer eventjes de controle kwijt, heb toen prednison kuur gehad en heb het nu weer onder controle)
Maar wees op het werk duidelijk, dat je astma hebt in welke mate en welke consequenties dat heeft op het dagelijkse leven en dus ook wat betreft je werk. Jij kunt er niks aan doen dat je het hebt, je zult ermee moeten om leren gaan, en je omgeving kan alleen rekening met je houden als ze weten wat er is.
En voel je niet bezwaard om thuis te blijven, beter thuis uitzieken dan nog zieker te worden.
hallo,
ik zit nu al vijf maanden thuis, en ik krijg mijn astma niet onder controle.
Zo nu en dan probeer ik het weer op halve kracht, maar moet me vaak na een week alweer ziek melden.
ik vindt het echt vreselijk, als je je voor de zoveelste keer moet ziek melden.
Ik heb dus ook een aantal keren gewerkt wanneer het eigenlijk niet had gemoeten, grenzen aangeven blijft moeilijk. ik weet ook niet of ik dit ook zal leren.
ik zal als ik weer beter wordt ook bepaalde taken niet meer uit kunnen voeren, hoe dit moet worden ingevuld weet ik nog niet, maar wel dat het lastig gaat worden.
ik vindt dit op dit moment toch wel een van de lastigste dingen van mijn ziek wezen.
ik kan je op dit moment dus niet echt goede tips geven, want dit is voor mij zelf ook nog een moeilijk punt.
sterkte nijnke
misschien moet je eens met de arbo gaan praten over een andere invulling van je functie, wellicht dat dat je wat lucht schept (what's in the name). ZUlke gesprekken kunnen heel verhelderend zijn
hallo allemaal,
ik denk persoonlijk dat het een heel moeilijk punt voor iedereen blijft. Naast dat het vervelend voor de werkgever is dat je ziek ben, heb je ook nog collega,s. Mijn collega's proberen het te begrijpen, maar ik merk toch aan hun vragen dat ze het echt niet snappen.
Ik krijg altijd het gevoel dat ik een zielig hoopje ben dat altijd "wat heeft?". Ook al bedoelen ze het niet negatief hoor, ze zijn juist aardig voor me. Ik denk dat het probleem wat dat betreft bij mijn ligt. Want zo wil ik niet gezien worden, maar ik heb nou eenmaal astma.
Ach het blijft moeilijk en ik denk dat we het onzelf juist nog moeilijker maken!!! Zoals iedereen hier bijna, maak je je druk dat je al zo vaak ziek ben geweest. Of al zo lang ziek thuis zit. Maar i.p.v moeten we ons daarover niet druk maken maar om onze eigen gezondheid!!!
Alsof wij ervoor kiezen en het erg leuk vinden om thuis te zitten. ja, hoor het is mijn hobby!!!
groetjes
Het lijkt wel of mensen met astma allemaal over dezelfde karaktereigenschappen beschikken.
Niet willen toegeven dat ze ziek zijn, slecht voor zichzelf grenzen aan kunnen geven en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen.
Op mijn zwakste en beroerdste momenten barst ik in huilen uit en zeg tegen mijn lief 'dit ben ik niet, dit wil ik niet'.
Dat zijn dan de momenten waarop ik weer mensen moet afbellen, de deur niet uit kan of zoiets. En zo wanhopig voelt het soms ook.
@Nijnke, wat doet de huisarts/longarts om de oorzaak te vinden waarom je je zo beroerd voelt? Heb je zelf enig idee waar het vandaan komt? Ik weet hoe je je voelt, (dit is mijn 4e week thuis) als je eens van je af wilt schelden dan PB je maar ;)
hallo,
bedankt dimple en buzzer voor de reactie.
Buzzer: er is vanalles al besproken met de arbo arts.
We wachten nu eerst deze prednison kuur af en gaan dan verder kijken over hoe en wat.
Alle artsen houden het er op dat het weer over gaat en dat ik dan weer normaal kan functioneren.
Al was mijn huisarts bij mijn laatste bezoek toch wel wat minder enthousiast met het roepen van dat het allemaal wel weer over zou gaan.
dimple; ik stuur je vanmiddag even een pb je
groetjes nijnke
:W Hallo allemaal,
Dit is de eerste keer dat ik reageer.
Wat goed dat er een forum is. Er zijn zoveel herkenbare dingen. *O*
Ik heb al ruim 8 jaar last van astma. De afgelopen 2 jaar heb ik alleen geleefd met antibiotica en prednisolon kuren. Begin dit jaar ben ik 2 maand bij de deur geweest. Maar ben helaas veel te snel weer naar mijn werk gegaan. Aan mijn huisarts heb ik ook niet veel. Wanneer je er komt vraag hij alleen maar "Wat wil je dan?" Nou wat denk je van een 34 jarige moeder zijn die een paar uur in de week werkt en leuke dingen met haar gezin kan doen en het huishouden runnen. :X
Ik zit momenteel alweer 3 weken thuis. Ik voel me heel rot tegenover mijn werk maar ik ben al blij dat ik een half uur thuis wat kan doen. Door al die medicijnen en het moeten accepteren dat je astma hebt ben ik momenteel helemaal op.
>:(
Hallo hollyhobby,
nou ik ken het gevoel hoor. Rot he!!!!!
Ik heb dan nog wel geen gezin maar je huishouden doen is dan een zware taak als je ziek ben.
Zeker met kinderen. Ook het toegeven dat je het niet kan..... vind ik zo lastig. :'(
En dan nog een schuldgevoel hebben tegenover je werk... Je kan je energie wel anders verdelen toch. En dat weten we allemaal goed en toch.... doen we het niet!
Veel succes ermee!!!
groetjes :W
dat ben ik wel met je eens, als je gewoon voor je zelf weet dat je echt niet kan, en je lichaam dat ook duidelijk aangeeft, kun je wat mij betreft zonder schuldgevoel thuis blijven. Het is nu eenmaal niet een situatie waar je zelf om vraagt.
Ik zit dus nu alweer thuis vanaf 21 september..........en het gaat gewoon niet......
Ik baal zo ontzettend, heb moeite mezelf rustig te houden, maar ben nog zo moe en val in de middag gewoon om.
Ik heb nieuwe medicijnen gekregen en ik hoop dat alles nu bergopwaarts gaat. Ik heb wel weer zin om een beetje meer te leven........