Liefde van God is voor iedereen. Hij zet mensen om je heen. Die houden van jou je bent nooit alleen. In blijdschap en vreugde op de achtergrond. Maar als het even moeilijk gaat er weer voor je staat. Hij zal je dragen als het niet meer gaat, Maar zorgt dat je er nooit alleen voor staat.
Dit gedicht komt niet uit een bundel maar heb ik zelf gekregen van mijn tante toen alles tegen zat en dit gaf mij kracht.
Mooi gedicht, Mieke was even in tranen toen ik het voorlas. Ze was het er helemaal mee eens.
Hoi Allemaal
Bedankt weer voor jullie lieve en meelevende berichtjes. Gister was een zware dag. Dag 1 van de opbouw zullen we maar zeggen. De revalidatie arts is geweest en heeft eerst een beeld geschetst van wat er nog over is van Mieke. Hij heeft allemaal metingen gedaan. Conclusie: er is vrijwel niets meer over van haar ooit zo mooi opgebouwde spiermassa. Is natuurlijk niet gek, maar wel een tegenvaller. Ze kan op dit moment niet meer op haar benen staan of de rand van het bed zitten gewoonweg omdat ze geen rompstabiliteit meer heeft. Er is begonnen met wat lichte oefeningen. Maar ook die zijn super zwaar. Daarnaast heeft ze natuurlijk een zeer kleine longinhoud. Als ze even iets doet is ze compleet buiten adem. Moeilijk om te zien. Ze start nu vanuit een nulpunt en het zal een lange weg omhoog worden. Gister vond ze dat erg moeilijk om te accepteren. Ze zei Isis: het was goed wat we voor dat ik ziek werd bereikt hebben maar ik zal opnieuw moeten beginnen en nu ben ik er nog slechter aan toe dan twee jaar geleden. Ik weet niet of ik dat kan opbrengen.
Niet te ver vooruitkijken, moment voor moment, dag voor dag, je hebt afgelopen week al zoveel bereikt....dat is niet voor niks. Ook dit gaat je lukken zeker met de fantastische steun om jou heen! :Y
Mieke, Ik kan je helemaal begrijpen. Opnieuw beginnen, valt niet mee. Maar: je kan het!!! Hopelijk nu zonder tegenslagen meer, die heb je genoeg gehad. Ik zal voor je duimen en ik gun het je van harte!!!!!!!! Koppie op, ik blijf je volgen
Als je te moe bent om te bidden, te verdrietig om woorden te vinden, weet dan, dat er mensen zijn, die bidden voor jou, en voor alle lieverds om je heen.
Je bent door zoveel diepe dalen gedaan, maar je deed het! Ik weet niet waar je de kracht steeds weer vandaan haalt, maar probeer te blijven putten uit die bron. Leef maar bij de dag, een dikke digikuf voor jullie
Mieke wilde eigenlijk zelf iets schrijven maar ik zie net dat ze het niet heeft gedaan, dus ik zal jullie nog even een update geven. De afgelopen dagen staan in het teken van afbouwen wat er afgebouwd kan worden (medicatie, zuurstof, slangetjes) en opbouwen wat er opgebouwd kan worden. En dat gaat in kleine stapjes. Vandaag heeft ze met hulp op de rand van het bed gezeten. Haar romp balans is weg, dus zelf zitten lukt nog niet. Mieke vindt dat maar niks, maar goed het is nu eenmaal even zo. Prednison wordt langzaam afgebouwd. Zuurstof staat nu op 12liter per minuut. Gaat goed zo. Ze is weer gestart met sonde voeding. Psychisch blijft nog erg moeilijk. Ze huilt gewoon veel. Ze wil er wel voor gaan, maar de knop is nog niet echt om. Dat komt wel, maar heeft nog even tijd nodig, waren de woorden van de consulent psychiatrie. Ze heeft gewoon zoveel meegemaakt. We moeten haar gewoon tijd gunnen. De boog kan gewoon niet altijd gespannen zijn. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Mieke komt er wel. Zowel psychisch als lichamelijk. Gr. Isis
voor mieke en familie en vrienden.
een gedicht voor jullie
Liefde van God is voor iedereen.
Hij zet mensen om je heen.
Die houden van jou je bent nooit alleen.
In blijdschap en vreugde op de achtergrond.
Maar als het even moeilijk gaat er weer voor je staat.
Hij zal je dragen als het niet meer gaat,
Maar zorgt dat je er nooit alleen voor staat.
Dit gedicht komt niet uit een bundel maar heb ik zelf gekregen van mijn tante toen alles tegen zat
en dit gaf mij kracht.
sterkte anja
Hoi Anja
Mooi gedicht, Mieke was even in tranen toen ik het voorlas. Ze was het er helemaal mee eens.
Hoi Allemaal
Bedankt weer voor jullie lieve en meelevende berichtjes. Gister was een zware dag. Dag 1 van de opbouw zullen we maar zeggen. De revalidatie arts is geweest en heeft eerst een beeld geschetst van wat er nog over is van Mieke. Hij heeft allemaal metingen gedaan. Conclusie: er is vrijwel niets meer over van haar ooit zo mooi opgebouwde spiermassa. Is natuurlijk niet gek, maar wel een tegenvaller. Ze kan op dit moment niet meer op haar benen staan of de rand van het bed zitten gewoonweg omdat ze geen rompstabiliteit meer heeft. Er is begonnen met wat lichte oefeningen. Maar ook die zijn super zwaar. Daarnaast heeft ze natuurlijk een zeer kleine longinhoud. Als ze even iets doet is ze compleet buiten adem. Moeilijk om te zien. Ze start nu vanuit een nulpunt en het zal een lange weg omhoog worden. Gister vond ze dat erg moeilijk om te accepteren. Ze zei Isis: het was goed wat we voor dat ik ziek werd bereikt hebben maar ik zal opnieuw moeten beginnen en nu ben ik er nog slechter aan toe dan twee jaar geleden. Ik weet niet of ik dat kan opbrengen.
Gr. Isis
Lieve Mieke!
Niet te ver vooruitkijken, moment voor moment, dag voor dag, je hebt afgelopen week al zoveel bereikt....dat is niet voor niks. Ook dit gaat je lukken zeker met de fantastische steun om jou heen! :Y
Houd moed!!!
Mieke,
Ik kan je helemaal begrijpen.
Opnieuw beginnen, valt niet mee.
Maar: je kan het!!!
Hopelijk nu zonder tegenslagen meer, die heb je genoeg gehad.
Ik zal voor je duimen en ik gun het je van harte!!!!!!!!
Koppie op, ik blijf je volgen
véél liefs bessie
Lieve Mieke,
Als je te moe bent om te bidden,
te verdrietig om woorden te vinden,
weet dan, dat er mensen zijn,
die bidden voor jou, en voor alle lieverds om je heen.
Je bent door zoveel diepe dalen gedaan, maar je deed het!
Ik weet niet waar je de kracht steeds weer vandaan haalt, maar probeer te blijven putten uit die bron.
Leef maar bij de dag,
een dikke digikuf voor jullie
Heel veel sterkte voor mieke ^O^ ^O^ ^O^
Hoi allemaal
Mieke wilde eigenlijk zelf iets schrijven maar ik zie net dat ze het niet heeft gedaan, dus ik zal jullie nog even een update geven. De afgelopen dagen staan in het teken van afbouwen wat er afgebouwd kan worden (medicatie, zuurstof, slangetjes) en opbouwen wat er opgebouwd kan worden. En dat gaat in kleine stapjes. Vandaag heeft ze met hulp op de rand van het bed gezeten. Haar romp balans is weg, dus zelf zitten lukt nog niet. Mieke vindt dat maar niks, maar goed het is nu eenmaal even zo. Prednison wordt langzaam afgebouwd. Zuurstof staat nu op 12liter per minuut. Gaat goed zo. Ze is weer gestart met sonde voeding.
Psychisch blijft nog erg moeilijk. Ze huilt gewoon veel. Ze wil er wel voor gaan, maar de knop is nog niet echt om. Dat komt wel, maar heeft nog even tijd nodig, waren de woorden van de consulent psychiatrie. Ze heeft gewoon zoveel meegemaakt. We moeten haar gewoon tijd gunnen. De boog kan gewoon niet altijd gespannen zijn. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Mieke komt er wel. Zowel psychisch als lichamelijk.
Gr. Isis
Isis bedankt voor de update
En deze is voor jullie allemaal
Bedankt voor de update.
Hartelijke groeten allemaal!!!!!!!
Bedankt voor de update.
Mieke zet hem op je bent een kanjer.
Dikke knuffel voor jullie allen. O+