Rachel in het ziekenhuis
28-01-2012 om 07:35 uur GeslotenLieve allemaal,
De titel van het topic zegt misschien genoeg, maar hier mijn verhaal.
Ik ben 31 oktober thuis gekomen na m'n opname van 15 weken in Davos, helaas kreeg ik al vrij snel de griep te pakken, vanaf dat moment is het weer kwakkelen, weer vernevelen en steeds minder kunnen.
Vrijdag de 20ste bij de longarts geweest en deze was niet tevreden, weer nieuwe medicijnen, eerst 2x daags 2 pufjes en als dat niet voldoende zou zijn ophogen naar 3x daags en als dat ook niet voldoende zou zijn moest ik aan de prednison.
Dinsdagavond kreeg ik het opeens flink benauwd en m'n vernevel medicijnen deden niks, dus de Huisartsenpost gebeld, moest komen daar eigenlijk direct doorgestuurd naar de SEH, die ligt gelukkig naast elkaar, daar het hele circus van onderzoeken en gelukkig voelde ik me naar nog meer vernevelen, prednison door het infuus en een kalmerend tabletje weer wat beter, maar ja moest wel blijven.
Nu is het zaterdag en lig ik nog steeds aan de prednison via het infuus en vernevel ik zo om de 2 à 3 uur, maar voel me nog niet veel beter, maar goed ik weet gewoon dat het tijd nodig heeft om weer op te knappen.
Maar ik baal wel flink, maar het is fijn om even m'n verhaal met jullie te kunnen delen.
Veel beterschap gewenst voor andere die het nodig hebben
Groetjes Rachel
Weet niet goed meer wat te zeggen, dusseh...gewoon maar een hele dikke knuf vanaf hier!
Jeetje het zit je niet mee zeg... Heel veel sterkte en beterschap!
Ow, ik ben er ook stil van.
Ik hoop en duim voor je dat je snel weer goed opknapt en niet weer direct terug kan.......
Beterschap
Tessa
Hoi Rachel,
Erg jammer om deze terugval te moeten lezen. Ik heb te weinig woorden en wil je graag helpen maar ik weet niet hoe.... wellicht gaat dit net zo als bij vele anderen.... ik hoop echt... dat het spoedig bergopwaarts met je mag gaan.
Het enigste wat ik wel kan doen is jou via deze weg heel....en heel veel...... beterschap wensen en .... hoe moeilijk het ook zijn mag.... geef niet op.... maar hou vol... je zult zien.... de dag komt dat jij het wint.
Veel beterschap... ^O^
Mtvrgrt kees01
Hay,rachelhier Nadie, terwijl jij 3maal zh in en uit bent gegaan lig ik ernog steeds . Het is bij mij hetzelfde aanval die niet echt over wil gaan ondanks 2x80 cortizone iv per dag ,vernevelen...antibiotica en pufjes allerhande,maar weet aan alles komt een einde en ik kanhet weten. Ben nu62 jaar. Enondanks alles hou ik nog steeds van het leven,geniet vande goede dagen en vergeet al het anderejong. Tussen haakjes heb 3kinderen en 5 kleinkinderen waarvan 2 met astma en allemaal met allergie ( merde) .
Allee het beste en tot wederhoren
Wat een pech zeg! Ik hoop van harte voor je dat het snel beter met je gaat. Heel veel sterkte!
balen zeg dat het weer mis is gegaan.
heel veel beterschap en sterkte
Rachel, maar ook Nosch, nu maar snel naar huis allebei he. Veel beterschap!
Heb vandaag van de dr tehoren gekregen dat ik zeker nogtotminstens woensdag. Moet blijven! Baaaaaallen,wil in mijn eigen bed slapen en naar huis gaan, en terzelfde tijd weet ik dathet nog niet kanmaar toch balen! Rachel ik hoop dathet met joude goede kant opgaat doeiii tot wederhoren . Nadine
Lieve allemaal,
Bedankt voor de lieve berichtjes, maar ik had niet eerder de puf om te reageren.
Ik weet het allemaal niet meer.
Vorige week vrijdag een gesprek met de arts gehad die mijn vaste longarts moet worden in Harderwijk, weer andere medicijnen gekregen en ook iets om wat rustiger te worden en ik mocht weer naar huis, nu 1 week thuis.
En tja... wat moet ik daar van zeggen, ik voel me niet goed, blijf het flink benauwd houden gebruik veel m'n extra medicijnen, heb het gevoel dat er een olifantje op m'n borst zit, hoest met momenten m'n longen uit m'n lijf, ben dood moe, kan op sommige momenten niet eens overeind komen, heb flink last van m'n gewrichten en oke moet zeggen het weer heeft de afgelopen dagen ook niet mee gewerkt.
Ik vraag me af waar dit naar toe gaat, ik wil weer zo graag opknappen, kunnen genieten van m'n nieuwe stekkie, leuke dingen doen.
Een vraag aan andere, hoe houden jullie je hoofd boven water? Want als ik heel eerlijk ben, ik zie het leven zo niet meer zitten, ik kan niet meer m'n lijf is op en m'n geest kan de klappen niet meer aan, elke keer weer die tegenslagen.
En dan als ik terug denk aan Davos, heb daar zo veel geleerd, de plek waar ademen gewoon normaal ging, het geen energie koste, de plek waar ik weer genoeg energie had, waar ik weer kon genieten, waar ik gelukkig was.
Zucht, ik weet dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft, en ik wens alle andere heel veel sterkte en beterschap.
En voor nu ben ik blij weer even m'n verhaal te hebben kunnen delen.
Liefs Rachel