Rachel in het ziekenhuis
28-01-2012 om 07:35 uur GeslotenLieve allemaal,
De titel van het topic zegt misschien genoeg, maar hier mijn verhaal.
Ik ben 31 oktober thuis gekomen na m'n opname van 15 weken in Davos, helaas kreeg ik al vrij snel de griep te pakken, vanaf dat moment is het weer kwakkelen, weer vernevelen en steeds minder kunnen.
Vrijdag de 20ste bij de longarts geweest en deze was niet tevreden, weer nieuwe medicijnen, eerst 2x daags 2 pufjes en als dat niet voldoende zou zijn ophogen naar 3x daags en als dat ook niet voldoende zou zijn moest ik aan de prednison.
Dinsdagavond kreeg ik het opeens flink benauwd en m'n vernevel medicijnen deden niks, dus de Huisartsenpost gebeld, moest komen daar eigenlijk direct doorgestuurd naar de SEH, die ligt gelukkig naast elkaar, daar het hele circus van onderzoeken en gelukkig voelde ik me naar nog meer vernevelen, prednison door het infuus en een kalmerend tabletje weer wat beter, maar ja moest wel blijven.
Nu is het zaterdag en lig ik nog steeds aan de prednison via het infuus en vernevel ik zo om de 2 à 3 uur, maar voel me nog niet veel beter, maar goed ik weet gewoon dat het tijd nodig heeft om weer op te knappen.
Maar ik baal wel flink, maar het is fijn om even m'n verhaal met jullie te kunnen delen.
Veel beterschap gewenst voor andere die het nodig hebben
Groetjes Rachel
ha meid,
Reactie op RachelFijn weer wat van je te lezen! Wel heftig allemaal. Jammer dat je zo benauwd blijft en je niet goed voelt. t Heeft allemaal veel tijd nodig, zeker na alles wat je hebt meegemaakt, dat is niet zomaar voorbij. Maarja, dat vraagt veel geduld en dat is zo lastig, want je wilt zo graag vooruit gaan....Ik kan dat wel begrijpen!!
Dat je bovenstaande schrijft kan ik me ook wel indenken. t Is gewoon super heftig wat je meemaakt.
Vind t wel een beetje lastig om iets te zeggen wat je kan helpen....ik weet dat nl niet zo goed.
Ik herken het wel dat het moeilijk is om steeds weer opnieuw de moed te vinden om er weer voor te gaan, om weer van vooraf aan te beginnen, van onder t nulpunt vandaan zeg maar. Dat overkomt mij ook geregeld en daarom kan ik wel een beetje invoelen wat je bedoelt. Het vraagt ook enorm veel kracht en moed elke keer weer en daar ontbreekt t soms gewoon aan..
Maar dat je schrijft dat je zo het leven niet meer ziet zitten, vind ik wel ernstig. k Kan natuurlijk niet inschatten hoe 'zwaar' je dit bedoelt, maar in combinatie met 'ik kan niet meer, mijn lijf is op', lijkt mij dit wel reden om snel hulp te zoeken! Begeleiding, lichamelijk, maar ~vooral ook~ mentaal / psychisch. Want deze uitingen van over hoe je voelt, zijn serieus, en moeten ernstig genomen worden. Hier kom je in je eentje niet uit schat ik in. Dat je je zo voelt is overigens heel begrijpelijk, maar er moet denk ik wel iets gebeuren om je er bovenuit te helpen.
Het lijkt mij dieper te gaan dan enkel een dipje omdat je zo ziek bent (geweest). Wat neerslachtigheid kan natuurlijk ook bijwerking van prednison zijn, en dat heb je ook veel gehad de laaste weken, maar hoe ik je berichtje lees, lijkt er me meer aan de hand, als ik eerlijk ben.
k vind t lastig om concreet iets voor je te betekenen, je mag me gerust pb-en om wat persoonlijker contact te hebben dan zo via dit topic. Wie weet kan ik je nog een beetje helpen, omdat ik het zeer regelmatige ziekzijn én t leven in Davos wel herken en kan invoelen. Kijk maar, voel je niet verplicht!
k Wil je sterkte wensen en veel kracht en moed! En, nogmaals, schroom niet om hulp te zoeken! Is die wellicht een beetje dichtbij in de woonvorm waar je nu woont? k Hoop het voor je!
Ook beterschap en meer lucht wens ik je toe. Als ik wat Davoser lucht zou kunnen sturen deed ik het met liefde :)
Groetjes
Jorine
Hoi lieve Jorine,
Dank je wel voor je reactie.
Het klopt dat er meer speelt dan zomaar een dipje. Er is de afgelopen jaren veel gebeurt.
Gelukkig heb ik een psycholoog waar ik mee kan praten, maar ondanks dat worden mijn sombere buien sinds Januari steeds erger, ik krijg ook sinds Januari antidepressiva, omdat ik de klappen/tegenslagen niet meer kan opvangen. En daar heeft deze periode nou ook niet echt aan bijgedragen.
Ik neem je aanbod graag aan, om wat meer persoonlijk contact te hebben.
Groetjes voor nu en ook jij daar in Davos veel sterkte enne een beetje Davoser lucht zou heerlijk zijn :)
Rachel
Goh Rachel wat naar toch meid. Ik zie wel veel herkenning in jouw en Jorine's berichtje.
Ik zal je straks even pb'en, maar voor nu alvast heel veel sterkte met alles. O+ Goed dat je 't hier deelt.
Ja Rachel ik begrijp zeer goed hoe jij je voelt,ik zelf lig nog steedsnin het zh (week 6) E n soms groeit het allemaal over uw hoofd he ',blijf vertrouwen hebben dat het eens beter wordt en verlies aub de moed niet,maar zwaar is het zeker ik kan uit ervaring meesprekken, en iedereen heeft goedbedoelde raad maar daar heb je op een bepaald moment meer dan genoeg van en denk je LAAT ME IN GODSMAAM METRUST, ik weet het jong
Maar eens kom je in een kalmere periode terecht . Ikzelf had van 82 tot 92 een periode met meer dan 40 opnames waarvan de meeste minimum drie tot zes weken duurden en dan heb je het gevoel dat je niet leeft maar geleefd wordt,alles gaat aan je voorbij zonder dat je er vat op hebt,we zijn dan verhuisd naar de zee dicht bij het strand en daar ben ik bijna 9 jaar gewoond met maar een tweetal oopnamesnu drie jaar geleden terug verhuisd naar het binnenland en reeds vijf maal opgenomen waarvan drie keer langer dan vijf weken,ik denk dat er voor mij niets anders zal opzitten dan opnieuw naar de kust te verhuizenik weet niet waar je woont maar ben jij ook niet beter aan de zee? Vele groetjes en veel sterkte . Nadine
Lieve medeforumers,
Allereerst enorm bedankt voor de lieve berichtjes zowel hier in t topic als de pbtjes.
Hier gaat het nog hetzelfde. Ik wil nog steeds niet echt opknappen.
Ik blijf benauwd, gebruik naast de 4x daags standaard gebruik ik nog zo'n 6x daags extra ventolin. Eten gaat ook niet goed geef veel over en daardoor ga ik regelmatig van m'n stokje. De huisarts is druk opzoek naar de goede combi medicijnen om m'n eetlust te verbeteren en te zorgen dat ik minder misselijk wordt.
Blijf ook flink somber, ook hier is de huisarts voor opzoek naar het goede medicijn.
Al met al heb ik het flink gehad, de muren komen af en toe flink op me af.
Vrijdag heb ik weer contact met de huisarts, als het goed is is er dan ook contact met m'n longarts geweest, ik ben benieuwd, ik hoop dat er snel een oplossing komt en dat ik weer een beetje kan gaan opknappen.
Ik houd jullie op de hoogte, ook beterschap en sterkte aan alle andere mede formurers die het nodig hebben.
Liefs Rachel
hoi rachel,
Wat moet jij je beroerd voelen!
Maar ik stuur zal kijken of ik een pb kan sturen.
sterkte
petra
Wat jammer, Rachel, dat t nog steeds niet de goede kant op gaat.
Vervelend om zo misselijk te zijn lijkt me...Dat komt je stemming ook niet ten goede!
Balen joh!!
Veel sterkte!
Liefs
Jorine
dik balen, een hele dikke knuffel!
en natuurlijk hoop ik dat er vrijdag een goede oplossing voor je komt!
Een hele dikke knuf O+
Hopelijk komt er vrijdag een oplossing
Heel veel sterkte en beterschap.
Tjonge, het zit niet echt mee he? 2 knuffs, ton