Rachel in het ziekenhuis
28-01-2012 om 07:35 uur GeslotenLieve allemaal,
De titel van het topic zegt misschien genoeg, maar hier mijn verhaal.
Ik ben 31 oktober thuis gekomen na m'n opname van 15 weken in Davos, helaas kreeg ik al vrij snel de griep te pakken, vanaf dat moment is het weer kwakkelen, weer vernevelen en steeds minder kunnen.
Vrijdag de 20ste bij de longarts geweest en deze was niet tevreden, weer nieuwe medicijnen, eerst 2x daags 2 pufjes en als dat niet voldoende zou zijn ophogen naar 3x daags en als dat ook niet voldoende zou zijn moest ik aan de prednison.
Dinsdagavond kreeg ik het opeens flink benauwd en m'n vernevel medicijnen deden niks, dus de Huisartsenpost gebeld, moest komen daar eigenlijk direct doorgestuurd naar de SEH, die ligt gelukkig naast elkaar, daar het hele circus van onderzoeken en gelukkig voelde ik me naar nog meer vernevelen, prednison door het infuus en een kalmerend tabletje weer wat beter, maar ja moest wel blijven.
Nu is het zaterdag en lig ik nog steeds aan de prednison via het infuus en vernevel ik zo om de 2 à 3 uur, maar voel me nog niet veel beter, maar goed ik weet gewoon dat het tijd nodig heeft om weer op te knappen.
Maar ik baal wel flink, maar het is fijn om even m'n verhaal met jullie te kunnen delen.
Veel beterschap gewenst voor andere die het nodig hebben
Groetjes Rachel
Hoi Rachel,
Wat ontzettend balen zeg....
Ik hoop dat je snel n beetje opknapt.
Begrijpelijk dat je geschrokken bent en dat je angstig bent. Toch moedig dat je ons op de hoogte houdt. Misschien dat je in het ziekenhuishier ook met iemandover kunt praten.
Je bent in ieder geval in goede handen en ik hoop en duim dat je je gauw weer beter voelt.
heel veel groetjes en beterschap
Tessa
Lieve Rachel.
Wat enorm sneu dat je toch weer in het ziekenhuis bent opgenomen.
Hopelijk kun je over je bezorgdheid en angst met andere mensen over praten.
Ik wens je heel veel beterschap.
Liefs van mij
Jeetje, sterkte meid!!!!! En die angst kan ik me zoooo goed voorstellen het is ook niet niks!! Ik hoop dat je het een plaatsje kan geven en steun vind in de mensen om je heen!!!
Liefs
Ach meis, wat een schrik en wat balen zeg.
Kan me voorstellen dat het je een beetje bang maakt, ik hoop dat je het, behalve met ons, ook goed met mensen in je omgeving kan delen.
Veel sterkte, wens je beterschap en een hele dikke knuf.
Hhay rachel ik denk dat we in hetzelfde schuitje zitten lig ook in het zh voel je je al wat beter, balen he. >:O
Beterschap! dat je bang bent, hoe nu verder in de toekomst, hopelijk kan je er met je arts, en familie over praten. Ik wens je veel sterkte en steun uit je omgeving.
Wat vervelend dat je weer opnieuw opgenomen moest worden!
Heel veel beterschap Rachel!
Groetjes Evi
k Hoop dat t inmiddels weer wat beter met je gaat meid...!!!
xxx
Jorine
Lieve allemaal,
Hier weer een berichtje van mij uit ziekenhuisland.
Allereerst allemaal bedankt weer voor de lieve reacties.
Helaas wil het nog niet echt opknappen, het hoesten wordt erger en m'n slijm is groen/geel van kleur als ik het al omhoog krijg, gister is er een sputem kweek weg gegaan dus het is allemaal afwachten. Hoop gewoon dan de prednison snel z'n werk gaat doen en dat ik nu echt kan gaan opknappen, want dit is niet grappig meer, voel me doodmoe en zo slap als een vaatdoek. Ben ook de laatste 1,5 week weer ruim 1 kilo afgevallen en dat terwijl ik al op de grens zat wat ik mocht wegen, dus zit ook weer aan de bijvoeding.
Kan momenteel niks met m'n eigen longarts bespreken, dit omdat ik nu niet bij m'n eigen longarts in het ziekenhuis lig. Ik kom namelijk oorspronkelijk uit Amsterdam en was daar nog onder behandeling, maar woon in Ermelo, daarom lig ik dus nu in Harderwijk. Heb donderdag wel telefonisch contact met m'n longverpleegkundige gehad en er is nu ook afgesproken dat ik over ga naar een longarts hier in Harderwijk, nu heb ik elke dag een andere arts aan m'n bed, gewoon de gene die zaaldienst heeft. Heb donderdag ook de longverpleegkundige hier gesproken en daar heb ik het wel aan verteld, maar die kon er ook niet echt iets mee, waardoor ik me er minder zorgen over maak.
Maar goed, probeer moed te houden, al heb ik daar momenteel heel veel moeite mee, ik vind het zo moeilijk, niks te kunnen en een lijf dat zo tegen zit terwijl m'n koppie graag van alles wil.
en dan tot slot ook voor alle andere die het nodig hebben, heel veel sterkte en beterschap gewenst.
Liefs Rachel
Hallo Rachel, het is wel erg snel om nu alweer in het ziekenhuis te moeten liggen en lastig voor je dat je niet je vertrouwde arts hebt. ik hoop voor je dat dat snel gebeurt.
Sterkte en beterschap en blijf het maar lekker van je af schrijven.