Onbegrip voor kinderen met astma #3

Och jee wat heb ik toch een medelijden met jullie kinderen. Het lijkt me zo heftig dit allemaal mee te moeten maken.
Wat een onbegrip voor astma he! Je zou bijna denken dat je beter kanker of een gebroken been kunt hebben. Dan worden dingen vaak zo klakkeloos aangenomen en geaccepteerd.

Ik hou mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat. Mika toont zich nu een heel onafhankelijk mannetje en trekt niet zo naar groepen, maar ik kan me voorstellen dat dit ander wordt naar mate hij ouder wordt.

De mist is hier in ieder geval weg, ik hoop bij jullie ook.

Sterkte met de kinderen!  :Y

Hoi Caro,

wat vervelend voor je dochter (Ba)!!! Weten de trainers wel van haar astma, wat het voor haar inhoudt enz. Kan het jullie nog helpen om met hen een gesprek aan te gaan? Voetbal is eigenlijk zo'n goede sport voor de longen! Speelt ze in een hoog team dan, omdat ze gestraft wordt op niet trainen??? >:( Kan ze nog in een lager team spelen, waar meer naar de kinderen wordt gekeken i.p.v. het competatieve?? Of is dat geen mogelijkheid? Erg naar voor haar hoor!

Mariad, dat even niet in de picture zijn, herken ik ook heel sterk bij mijn dochter en dat doet je als ouder ook heel veel verdriet! ;( Na een tijdje komt het bij onze dochter nog altijd gelukkig vanzelf weer goed, hopelijk geldt dat ook voor je zoontje! O+

Ongelovelijk om kids op die leeftijd al zo te straffen zeg  :N Doen ze het nu express door laksigheid maar nee dit is een gegronde reden...Word daar wel verdrietig van. Onze zoon zit nog niet op voetbal, maar dit opent wel mijn ogen voor straks.
Ik zou toch weer opnieuw een gesprek aan gaan inderdaad. Sterkte ermee!

Mariad, ook een knuf voor jouw zoon.

De trainers weten van haar astma. Ik heb ook doorgegeven dat ze door de mist te veel last heeft van haar astma om te kunnen/mogen trainen. Het weer is hier vandaag beter dus normaal had ze morgen wel kunnen spelen maar ze krijgt dus niet eens de kans. Het competitieve is blijkbaar belangrijker.
Ze kan wel overschakelen naar een damesploeg maar dan kan ze dit jaar niet of nauwelijks matchen spelen want die vallen net op het moment dat ze muziekschool volgt. En dan nog moet haar huidige ploeg een “transfer” toestaan. Plus dat ze daar echt wel bij de jongste zou zijn en dat kan dan lichamelijk heel zwaar zijn.
Een jaar lager spelen kan eventueel wel maar dat competitieve blijft en of er daar meer begrip zal zijn is ook nog de vraag.
Ik probeer deze avond dus de jeugdverantwoordelijke te bereiken.  En dan zien we weer verder.

Hier gaat het gelukkig beter nu het beter weer is. Dat scheelt enorm!

Janna, goed te lezen dat dat sociale deel weer bijtrekt ook bij wat grotere kinderen. Ik maak me er echt wat zorgen over. In de eerdere schooljaren en op kleuterleeftijd speelde dit helemaal niet maar nu dus duidelijk wel.

Wat ook heel opvallend is, is dat hij sinds de lokaalwissel weer werkt in de klas. Hij deed echt nauwelijks wat in het oude lokaal. En nu kijkt de juf haar ogen uit want hij werkt berehard door. Ze zien een groot verschil.

Caro, Fijn dat S. nu snel word geholpen bij de KNO, ik hoop voor je dat het net zo goed helpt als bij onze kleinste boy! Vooral bij de eerste keer buisjes kregen wij een heel ander ventje terug, lekker vrolijk, gewoon iemand die lekker in zijn velletje zit!! Dat zou heerlijk zijn. Wat vervelend en zielig voor Ba, ik hoop dat je inderdaad wat kan bereiken, onbegrip is verschrikkelijk he? Soms lijkt het wel of men gewoon geen zin heeft om het te snappen. Sterkte ermee, ook voor vrijdag!!

Mariad, Fijn dat het nu wat beter gaat, maar lekker gaat het de laatste tijd ook niet met je zoon he? En wat betreft het sociale deel, ben je niet de enigste die zich zorgen maakt. Hier heb je nog een moeder die soms ook niet weet wat nu wijs is om te doen. Zaterdag had onze boy een verjaardag, daar zou en moest hij perse naar toe. Dus geen zwemmen maar naar de verjaardag. Hij kwam erg prikkelbaar thuis, dus vroeg ik of het niet leuk was en kreeg als antwoord: Nee!! Waarom dan niet? Nou, ze gingen telkens rennen en dan kon ik niet meer omdat ik zo moe was en toen ben ik maar naar zijn grote zus gegaan en heb gezegd dat ik moe was. Ook gingen ze een eind lopen, en toen moest ik telkens heel erg hoesten. Ja, vooraf ben je al bang dat er al drempels gaan komen op zo'n verjaardag, maar telkens hoop ik dat hij het red om er voor uit te komen hoe hij zich voelt, en dat de klasgenootjes dat dan accepteren. Niet dus, ook deze week zegt hij als hij met de buurkinderen speelt, dat als ze bijv. tikkertje doen, moet hij hem zijn, want hij kan ze toch niet pakken zeggen ze dan. (Dit vind ik dan echt vreselijk om te horen) Maar zeg dan luchtig, kom dan lekker binnen, en probeer het morgen weer. Maar.....morgen gaan ze fietsen zo hard ze kunnen, en wie komt er een eind achteraan......? Onze lieve boy!! Wat moet je ermee? Heeft iemand tips? Ook krijgt hij in "mindere" tijden ook minder uitnodigingen, en dan merk ik dat bijv andere van zijn klas bijna elke woensdag ergens gaan spelen. Dus ik hoop net als voor jou, dat het sociale deel weer bijtrekt als ze wat groter worden!  :Y

Smurf, is het nog steeds bankhangen of gaat het al weer wat beter? En ben jezelf weer helemaal opgeknapt?

Janna, hoe gaat het nu bij jullie? Altijd weer fijn om dit met "lotgenoten" te kunnen delen he? Dan heb je eindelijk iemand die je begrijpt!!

Hier gaat het nog steeds wisselend. Gisteren had hij een hele goeie dag, en kwam hij vrolijk uit school en was vrolijk tot hij in bed lag. Dus zag het vandaag ook wel goed komen. Niet dus! Kwam al boos uit school, hij was onderweg gevallen, andere kinderen hadden hem uitgelachen, en ik had het idee dat het op school ook niet zo goed was gegaan. Hij moest veel hoesten zei hij. Thuis werd hij dus om de kleinste dingen erg boos en ook heeft hij bijna niet gegeten. Hij heeft meer liggen hangen dan gespeeld, en kleine broer was de dupe van zijn aanvallen. Toen hij naar bed ging, begon hij ook weer meer te hoesten en hoorde je hem ook piepen. Ik heb nog steeds een babyfoon in zijn kamer staan ondanks hij al 6 is, en sommige mensen het echt heel raar vinden. Ik vind het echt handig, in 2008 hoorde ik hem niet en kwam 's avonds boven en toen lag hij benauwd in zijn bed en de volgende morgen lag hij in het zh, dus daar heb ik wel van geleerd. Nu hoor ik hem dus wel af en toe flink hoesten, maar het valt nog niet tegen. Ben benieuwd wat hij vannacht gaat doen, misschien gaat het wel weer een stuk beter. Ventolin doet zijn werk weer goed. Vorige week zijn we bij de kinderpsych. geweest en kregen wij de uitslag van de intelligentietest. Daaruit blijkt dat school zeker niet teveel is voor hem, en hij ondanks dat hij een jonge leerling is toch goed mee kan komen. Ze denkt dat hij in een prikkelbare bui beland zodra hij zich niet lekker voelt, en ook de leeftijdsverschil tussen zijn kleine broer zou volgens haar een rol kunnen spelen. Ook heeft ze een gesprek gehad met zijn nieuwe KA en die wil wachten tot het voorjaar voordat hij een antwoord kan geven op bijv. Wat heeft hij nu precies, waarom gedraagt hij zich zo, etc. Eerst wil hij onze boy beter leren kennen, en kijken wat het gaat doen als ze in het voorjaar de medicijnen gaan stopzetten. Nu krijgen we nog ongeveer 4 gesprekken met de psych. om te kijken hoe er mee om te gaan en het voor hem wat makkerlijker te maken, en dat hij zich beter kan gaan uiten zonder in een drift/boze bui te belanden. Maar ja, heeft dit allemaal zin? wij weten het ook niet, maar we gaan maandag vol goede moed naar het eerste gesprek en wachten wel weer af.....

Hoi Britt,

wat naar van die tikspelletjes enzo... Moet je je voorstellen als je 6 van de 10 keer getikt wordt... Dat is al vervelend. Laat staan als je 10 van de 10 keer als eerste de klos bent.   >:( Krijg je nou niet echt een goed zelfvertrouwen van... Hoe voel je je dan als kind in de groep staan??   :N Juist!

Heb je niet een "groter" kind in de buurt, die het zijn leeftijdsgenootjes kan duidelijk maken, hoe dat voelt? Wij hebben een 11-jarig meisje in de buurt, die ons in zulke situaties heel goed helpt. Dan is zij een keer de tikker... Wil niemand meer meedoen. Blijft ze doorzeuren, kom nou, ff meedoen enz. En dan tikt ze iedereen zonder genade, heel snel! Als ze daarna dan ook nog uitlegt, hoe dat dus anders moet (volgens mij, gewoon met respect voor je zoon, dus geen tikspel, als hij mee wil doen, dan kies je iets, wat je zoon ook leuk mee kan doen!!!) dan is zo heel veel winst te behalen.

Succes!!! En heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel échte eerlijke complimenten geven helpt! En taakjes, die hij makkelijk kan, maar waar anderen dan heel blij mee zijn, zoals zelf brood smeren. "Het is toch zo heerlijk dat je zélf je brood smeert. Hoef ik dat niet voor jou te doen."  enz...

Hoop dat het met hoesten niet erg doorzet en dat hij weer opknapt.

Aan anderen die genadeloos (gemeen) zijn, kun je niet zo heel veel doen. Wij zijn er achter gekomen, dat door onze dochter heel veel vertrouwen te geven (en hier moeten wij flink ons best voor doen aangezien de buitenwereld en haar astma dat voortdurend afbreken)  ze sterker staat, daardoor de gemene opmerkingen minder hard aankomen en ze er dus beter mee omgaat, waardoor het minder leuk is voor de klieren om ermee door te gaan enz enz.. Moeilijk, maar het werkt wel.

Mariad, fijn dat het qua leren/werken weer beter gaat ! Let maar op,nu zal zijn zelfvertrouwen ook weer opkrikken en komt het sociale ook wel weer!! Ik duim voor julle! ^O^

liefs, janna

Britt, het klinkt wel verstandig wel goed wat de kinderpsychiater te melden had. In ieder geval wordt het niet 'afgedaan' als een gedragsprobleem maar wordt serieus naar de samenhang met de medische klachten gekeken. Je kan toch wat aan die gesprekken hebben al is het maar steun voor de moeilijke situatie waar je toch in zit met die voortdurende zorgen.
Verstandig dat je een babyfoon gebruikt. En ja, dat dat bij kinderen van zes normaal niet wordt gedaan, is niet belangrijk. Die hebben ook geen gevaarlijke aanvallen.

Janna, het lijkt al weer iets beter te gaan op sociaal gebied sinds deze week. Ik ben wellicht ook wat te ongeduldig  :@. Ik denk dat je helemaal gelijk hebt dat je je kind zo goed mogelijk moet wapenen door zoveel mogelijk zelfvertrouwen te geven. Aan de buitenwereld kan je niet veel doen, maar aan dat deel juist wel.

Britt wat naar om te lezen zeg van je jongen. Kunnen kinderen toch gemeen zijn zeg.

En als je focust op de dingen die hij wel goed kan?  Helpt dat? Wellicht kan hij goed puzzelen, spelletjes doen, gameboy of zo? Nodig 2 kinderen thuis mee uit om iets te doen wat jouw zoon goed kan.

Benader zijn positieve dingen. Jouw zoon kan vast zonder huilen een prik doorstaan.

Ik heb een stel vriendjes vroeger wel eens een rietje gegeven om door te ademen. Toen hielden ze dat rennen niet zo lang meer vol en snapten ze beter hoe het was om benauwd te zijn. Werkt super!

Wonen jullie trouwens in een stad of dorp? Wij wonen in een klein gehucht met alleen maar een school en een kerk, ik merk dat hij in de klas tot nu toe heel goed geaccepteerd wordt. Hij wordt zelfs geholpen met zijn tas etc. De klasgenootjes (groep 1 en 2) zijn (tot nu toe  ;) ) heel erg zorgzaam.
Ik denk er nog maar niet aan wat ons evt te wachten staat.

Heel veel sterkte!!

S was superflink gisteren. En de verpleegster van de recovery zei me wel drie keer dat het een straffe madam is, de KA zei me dat ook al. Er staat ons wat te wachten.

Ba speelt nu bij een andere groep, een jaartje jonger, voetbal.Nu zij is van december dus zoveel scheelt dat niet, al meisje bij een jongensploeg mag dat. Er is één voordeel, nu zijn ze daar met twee meisjes en het lijkt wel te klikken. En het vertrouwen van de trainers in haar is er ook; ze zet zich enorm in en is vanmorgen zelfs half ziek gaan voetballen en heeft nog tweemaal gescoord ook. Wat dat toch kan doen hé met een kind.

Britt, kinderen kunnen enorm hard zijn. Ik vind dat wel een goed voorstel om in een kleine groep te starten.