Onbegrip astma

Hey chippie,

Ook ik herken dat probleem. Ik krijg van meeroken een soort schorheid en hoest. Is niet zo erg, maar s'nachts krijg ik het erg benauwd en kan ik niet slapen of word ik snachts wakker, door benauwdheid. Mijn astma is al jaren stabiel en goed mee te leven en dat wil ik graag zo houden. Dus ik heb tegen vrienden en familie gezegd, als er in huis gerookt wordt kom ik niet. En mijn gezondheids probleem uitgelegd. De meesten, bijna alle, snapten dat gelukkig. En gaan ook in hun eigen huis dan naar buiten. Dat er een soort rookluchtje hangt van vorige dagen, kan ik wel redelijk tegen, als het maar gelucht is. Er zijn ook vrienden die het roken in huis belangrijker vinden dan mij en mijn gezondheid. Daar kom ik dus ook nooit meer. Tja weet je gelijk wie je vrienden zijn..

Als ik jou was zou ik eens persoonlijk met deze mensen gaan praten, waar je eerst wel een goede band mee had. Leg eerlijk uit waarom je er zieker van wordt en wat de gevolgen zijn. Hopelijk zeggen ze dan, oke :)

Soms moet ik nog wel vrienden eraan herinneren als ik langskom, maar dat gaat daarna altijd weer goed  :Y .

Met openheid kom je een heel eind, is mijn ervaring. Het is moeilijk om het erover te hebben, maar het is ook je gezondheid en dus erg belangrijk.

succes,

groetjes bioloogje

Hey Chippie,

ik herken je verhaal ook wel een beetje, dat je de indruk hebt dat je wereldje steeds kleiner wordt hierdoor. In België mag je sowieso nog steeds roken op café, dus daar moet ik echt niet komen of het gaat mis, want er wordt echt veel gerookt!
Mijn familie is begripvoller en rookt niet meer in huis sinds mijn astma zo instabiel is en ook vrienden waar ik langs ga gaan dan voor een keer buiten roken dus wel lief  :)
Ik heb het bvb ook moeilijk op het openbaar vervoer. Want als op de bus iemand naast me komt zitten die net gerookt heeft en een halve fles parfum opgedaan heeft, krijg ik het ook al benauwd  ;)
Met je vrienden en kennissen zou ik het er wel over hebben, ik vind dat die toch wel rekening met je kunnen houden, en als ze niet bij jou willen langskomen omdat ze dan buiten moeten roken vind ik dat echt heel onaardig van ze  :{w

veel sterkte hoor!

He Chippie,

Ik herken zeker het onbegrip.. Nog niet zozeer met het roken maar meer in het algemeen.
Het wordt steeds meer het motto "als je het niet ziet is het er niet."

Aan een astma patient is niets te zien dus wat valt er te begrijpen.

Dat is erg frustreren GRRR >:(

Groetjes Tamaartje

Ik herken het probleem, heb me hier speciaal aangemeld omdat ik er iets over kwijt wilde.

Ik studeer al een paar jaar en woon al die tijd in studentenhuizen. Ik heb altijd gezocht naar huizen waar volgens de advertentie niet gerookt mocht worden. En áltijd krijg ik te maken met nieuwe huisgenoten die tóch roken. Ik ruik heel goed, dus ik ruik het meteen als er iemand een verdieping lager een sigaret opsteekt. Ik word er benauwd van en ga dan ook altijd naar de betreffende huisgenoot toe om de situatie uit te leggen. Ik blijf heel vriendelijk, leg rustig uit dat ik astma heb en wat dat is. Dat ik het echt niet zeg om te zeuren, maar dat ik dit huis heb uitgekozen omdat er officieel niet gerookt mag worden. Ze zeggen dan het te begrijpen en dat ze er rekening mee zullen houden. Maar ik ruik elke dag precies wanneer er weer eens iemand zit te roken. De huisbaas heeft die regel zelf opgesteld, maar het interesseert hem duidelijk niet of mensen zich er wel aan houden. Als hij z'n kamers maar verhuurt. Ik heb het ook al heel vaak aan hem uitgelegd maar verdenk hem er nog steeds van dat hij tegen nieuwe huurders zegt dat ze 'wel uit het raam' mogen roken.

Mijn probleem is dus dat mijn gezondheid niemand blijkbaar interesseert. Als zij maar kunnen roken (terwijl dat dus officieel niet eens mag). Als iemand hier in huis rookt, adem ik dat in en word ik er benauwd van. Mensen snappen blijkbaar niet hoe je longen werken, ze denken dat het erom gaat dat ik het ruik en gaan dan met luchtverfrisser spuiten of doen wierook aan. Waar ik ook benauwd van word. Ik heb het echt al 3241752137x uitgelegd en word nooit boos of wat dan ook. Maar het haalt niets uit. Aan hun reactie merk ik dat ze me maar een zeur vinden.

Hoe gaan jullie hiermee om? Blijf je vriendelijk of word je boos? Hoe leg je het uit dat je echt benauwd wordt van die rook?

hier ook steeds dat onbegrip van rokers zelfs bij mijn ouders mijn moeder snapt niet dat als ze in mijn buurt rookt of nog maar in huis dat het goed fout gaat

Hey,
Dus vrienden die je gezellig uitnodigen om te komen bbqen hebben jullie ook?
:N ik snap m af en toe ook niet hoor! Ik ben ook heel wat vrienden kwijt niet door het roken maar gewoon omdat je niet latijd alles meer kan en ik heb het idee dat ze denken dat je hat als smoes gebruikt of zo!? ook herkenbaar?
gr.

Mijn omgeving snapt ook weinig van mijn astma. Vooral op de school waar ik werk. Het zijn gewoon teveel mensen om aan uit te leggen dat astma niet betekent dat je eens in de zoveel tijd een aanval hebt, maar dat het een chronische aandoening is waar ik wekenlang de hele dag last van kan hebben... Dus als je dan weer eens hijgend de trap opkomt, krijg je altijd van die leuke opmerkingen als: toch maar weer eens gaan sporten he (wat ik gewoon doe). Als ik de energie heb leg ik het uit, anders laat ik ze maar kletsen. Blijkbaar is het ook heel raar dat je wel gewoon op school bent, maar niet genoeg lucht hebt als je door de kou moet fietsen... Hooikoorts begrijpt daarentegen iedereen, maar laat ik daar nou niet zo'n last van hebben (en dat snappen ze dan ook weer niet, je hebt toch astma en dan heb je toch ook benauwdheid door hooikoorts)

Overigens merk ik wel dat als ik zelf duidelijk ben, andere mensen vaker positief reageren. Toen we met een paar collega's op het strand zaten, wilde ik ergens anders gaan zitten omdat er iemand een sigaret opstak, maar zij stond er op dat zij ergens anders heenging, omdat zij de keuze heeft om te roken en ik niet of ik benauwd word. De rest van de avond heeft ze ook iedereen die wilde roken bij mij weggejaagd :P
En ook de rector, die in haar eigen kantoor (illegaal) rookt, had er gelijk begrip voor toen ik zei dat ik het gesprek niet in haar kantoor wilde/kon voeren, vanwege de rooklucht.

Het blijft alleen jammer dat iedereen wel iemand met astma kent, maar 'de kennis' heeft blijkbaar altijd milde astma en hijgt niet als hij trap moet lopen/krijgt het niet benauwd van mist/regen/warm weer/pas gemaaid gras/stofzuigen etc. Het uitleggen blijft vermoeiend. En nu bijna iedereen op school het snapt, mag ik op zoek naar een nieuwe baan. Weer 130 nieuwe directe collega's en afwachten of de lokalen voldoende geventileerd kunnen worden...

Ik ben per toeval op deze site gekomen en zat direct met tranen in de ogen...zoveel mensen die weten wat ik doormaak en zelf ook zo afzien, waarom vond ik dit niet eerder?
Ik heb astma gekregen toen ik 2 was, na een zware bronchitis. Sindsdien ben ik alleen maar zieker geworden.
Wat Tamaartje zegt is zooo juist: je ziet het niet, dus is het er toch niet? Ik sta in het onderwijs en val regelmatig voor een paar weken uit. Heb nl ook chronisch sinusitis en het ene infecteert het andere. Nu ben ik reeds een maand van de ene medicijnenkuur naar de andere gegaan en ik herval continu, heel frustrerend. Heb heel lieve collega's die me wel steunen, maar je voelt ze naar je kijken als je terug bent en zeggen 'die ziet er toch niet ziek uit'?
Mijn leven is altijd bepaald geweest door de allergisch en inspanningsatsma, sinussen en allergieën aan stof, geuren, rook, koud weer, alle dieren, wakte, ... Mijn droom om ooit een paard aan te raken zal nooit uitkomen, kunnen fietsen in de bergen, naar een circus gaan, eens op café gaan, zonder zorgen naar een feestje gaan, en vooral dingen op voorhand kunnen plannen, allemaal eeuwige dromen...
Maar goed, we houden vol en zijn blij met alles wat we wel kunnen doen, maar het is niet gemakkelijk. Soms ben ik zo jaloers op iemand die zijn been gebroken heeft en na 6 weken terug kan staan springen...
Zelfs mijn partner begrijpt half niet wat ik doormaak. Bij aanvallen zegt hij alleen: je hebt het een beetje lastig hé, maar hij begrijpt totaal niet hoe zwaar dat 'beetje lastig' is.
Momenteel zit ik in een periode waar ik tot 5 keer per nacht extra moet puffen met de ventolin of ik kan totaal niet meer ademen. Maar zolang die infectie op mijn sinussen blijft, zal ik geen nachtrust hebben, doodmoe blijven en zal mijn astma ook niet onder controle komen. We leven op hoop!
Bedankt voor deze site, bedankt dat ik hier mijn hart eens kan luchten en bedankt voor ieders begrip.
Veel sterkte, moed aan iedereen, er zijn wel mensen die jullie begrijpen!

groetjes x

Hallo allemaal,

In ieder geval herkennen we dit allemaal. Ging het daardoor maar beter met de astma maar helaas. Ik heb periodes weinig last van mijn astma maar nu is mijn astma instabiel en daardoor mijn wereldje erg klein. Ik zet mijn 'sociale leven' op een laag pitje als ik maar kan werken. Gelukkig kan ik wel redelijk makkelijk thuis werken en mijn werk weet ook dat het niet goed gaat. Maandag weer contact met longarts, dus dan horen we het wel weer. Niet zoveel zin om weer aan de prednison te moeten.

Groetjes en fijn weekend allemaal!

Liselore