astma en depressiviteit?
23-10-2012 om 23:14 uurHoi lieve allemaal
Misschien dat dit al eens aan bod geweest is, maar zou het toch nog eventjes willen vragen aan jullie.
Mijn dokter denkt dat ik antidepressiva moet nemen omdat ik te lang zware stress heb ondergaan, ook is mijn astma een niveau erger geworden en de arts zegt dat depressie astma symptomen verergert. En ook dat men eerder kans heeft op depressie als men aan astma lijdt.
Heeft iemand hierover meer info/ervaring aub?
Ook tips over goeie antidepressiva zijn heel welkom (ik ben heel bang om ze te nemen wegens al die nare bijwerkingen die vermeld staan én omdat ik zelf een zware allergische reactie op medicatie had: Syndroom van Stevens-Johnson, dus liever ook antidepressiva waar dit niet op de bijsluiter staat).
Het is veel gevraagd maar ik weet dat jullie heel goeie tips geven :)
Veel beterschap aan iedereen gewenst.
Lieve groetjes!!!
Hoi longembolen,
Mijn ervaring met AD is dat er niet altijd zomaar mee wordt begonnen.
Toen ik aangaf dat ik liever geen AD wilde gebruiken heeft de psych me 5 pillen meegegeven, daarvan moest ik er 1 innemen op een dag dat ik veel last had van angsten, in een dagboek (grafieksgewijs) moest ik dan aangeven wat ik daarna merkte. Werden mij angsten minder, werd ik rustiger, etc.
Dus je krijgt niet zomaar pillen mee voor 3 maanden is mijn ervaring.
Ook moet je regelmatig terugkomen bij HA of psych om te evalueren hoe het gaat, ze kunnen dan ook op tijd ingrijpen als de meds niet aanslaan, of je er niet goed op reageert.
Dit wilde ik nog even kwijt n.a.v. Mijn eerdere reactie.
Hoi iedereen,
Wat lief van jullie dat er zoveel reacties gekomen zijn.
En hoop dat er geen ruzie komt door dit item want inderdaad ik probeer enkel wat meer te komen van lotgenoten. Ikzelf debk dat men nooit helemaal kan begrijpen wat een ziekte is, als men het zelf niet heeft meegemaakt maar men kan wel begrip ervoor opbrengen en zich erover informeren of als je het in je naaste omgeving meemaakt, heel goed snappen wat het met een mens kan doen.
Voordat ik longembolen had wist ik ook niet wat dat exact met een mens doet, voordat ik hyperventilatie en ik astma had dacht ik ook dat dat eigenlijk wel een ziekte was die met een pufje oké was (blijk ik daar enorm fout in tezijn! dat weet ik nu ik zelf matig ernstig astma heb) en vroeger dacht ik zelf dat depressie vaak een vorm van aanstellerij was (alvast mijn excuses hiervoor). Nu ikzelf hiermee te kampen heb, weet ik dat men er echt van kan lijden.
Bij mij veroorzaakt het vooral fysische pijnen, die bijna niet vol te houden zijn (ik ben zo misselijk dat ik maar één boterham op een dag kan binnenhouden, ik slaap maar twee uurtjes per nacht want ik word van het minste wakker, ik ben enorm uitgeput van niks te doen, ik kan mijn spieren niet ontspannen, hoofdpijn, slechter zicht, buikpijn, extra maagzuur, gewrichtspijnen,...) en doordat ik mij dus zo ziek voel en vaak onbegrepen door omgeving die soms erg vervelende reacties geven, ga ik ook vaak huilen en denk ik zou het niet voor iedereen beter zijn als...
Dus ik denk echt dat ik zonder medicatie dit niet meer recht kan zetten. De langdurige stress van het ziek zijn heeft bij mij de depressie veroorzaakt.
Maar vooral het allerergste bij mij: het verergert mijn astma: mijn gedachten gaan steeds naar mijn slechte ademhaling en dat is uitputtend, ik kan amper aan iets anders denken en ook...ik ben over iederenn ongerust en ongerust over de toekomst en vooral heeeeeeeeeel bang.
En die angst is er dus ook zeker voor die antidepressiva in te nemen, heb inmiddels twee keer een foute reactie gedaan op medicatie die levensbedreigend was...dus de schrik zit erin!
Maar ik zal maar op het beste hopen. En volgende week start ik met cipramil.
Heel veel sterkte aan iedereen en ik hoop dat we mekaar kunnen steunen in de tijden dat het moeilijker gaat (ongeacht welke ziekte je hebt).
Groetjes!!!!
Ja... Heel herkenbaar, accepteren is zooo moeilijk... Ik kan het ook nog maar moeilijk na twee maanden copd... Verder heb ik ook nog Clusterhoofdpijn, zo om het 1,5 jaar, dan ben je ong. Zes weken uit de roulatie.... Creperen vd pijn, zuurstof .. En bidden dat de zes weken maar gauw weer over zijn...... Ik ben tot 3 x toe in mn leven doorverwezen naar een psych.. Paar keer geweest, conclusie.... Nooit meer... vage onzin.. Totaal geen vertrouwen in dat circuitje... Moest tekening maken van een boom bv. Jaja, de psych kan dan meteen zien hoe jij in elkaar zit.... Knap he? Nee, dat vond ik meteen zo'n onzin...... En mijn ex was psych en zo gek als een deur..........
Hardlopen, zwemmen en sporten, fittness......of gewoon beetje uitwaaien op het strand is het beste medicijn tegen depressie....met goede vrienden praten, hart luchten....... Vergis je niet.... Ik stond in gedachten ook al op het dak van de twaalf hoog flat....
Wens je hel veel sterkte.... En de wetenschap dat je niet de enige bent, gaf mij al heel veel hoop....
Voor jou.... En das erg fijn voor je.
Voor mij was het niet genoeg. En voor longembolen dus ook niet. Dus hebben we ook niet zoveel aan dit advies.
@Longembolen: Ik vind je maar een stoer mens!
Heel veel sterkte in de komende tijd en een dikke knuf!
Beste Longembolen
Ik vind het een hele goede stap voor jou. Ik wil je heel veel sterkte toewensen met de start van de Cipramil en duim met je mee dat je geen bijwerkingen zult krijgen.
Laat je af en toe horen hoe het met je gaat.
@Flexine
Elke psycholoog is anders en heeft een andere manier van behandelen. Er moet een klik zijn tussen de psycholoog en de cliënt. Als het met de ene psycholoog niet klikt dan kan het zijn dat een andere psycholoog en jij super door één deur kunnen en je zo samen de juiste behandeling vindt voor jouw problemen. Misschien iets om voor de toekomst in achter de hand te houden. Zeg altijd dat je eerst een aantal intakegesprekken wilt en dan samen bespreken hoe of wat. Als jij je er prettig bij vindt, dan pas doorgaan en behandeling aangaan.
Eén slechte ervaring is dus nog niet zo dat alle psychologen slecht zijn.
Groetjes
Jippie
Ik weet het zo net nog niet....bij studenten onderling is al bekend... Als je niet weet wát je moet gaan studeren, ja, dan ga je psychologie doen..... Maar goed... Meningen verschillen ... Ik vertrouw ze echt niet en heb ook bij anderen gezien dat psychs weinig betekenis geven...je moet het toch zélf doen en praten met vrienden, kennissen of zelfs tegen een muur is veel beter....
>:( Sorry het doet echt pijn al die opmerkingen (zoals deze) die je hier in dit topic maakt!
Reactie op Evi.vIk vind het jammer dat een opmerking van Flexine over haar ervaring op deze manier opgevat wordt. Waarschijnlijk kan Flexine zich niet goed genoeg inleven in de situatie waarin longembolen nu zit. Heel logisch en ik denk dat longembolen dat ook wel begrijpt. En daarom hoeven de opmerkingen van Flexine m.i. geen pijn te doen. Flexine doet haar best, geeft haar ervaring met depressie, ook al is deze niet zo ernstig of in elk geval anders geweest dan nu bij longembolen.
Door op deze manier te reageren op andere reacties, wordt reageren ontmoedigd en ik denk dat het forum daar niet bij gebaat is. Als er meer reacties zijn, kan de plaatser er zelf uithalen wat voor hem/haar interessant is.
Als op dit topic alleen mensen inhoudelijk zouden reageren die precies zo'n ervaring hebben (gehad) als longembolen, zouden er misschien wel geen of heel weinig reacties zijn. Dan zouden er (bijna) alleen maar reacties staan in de trant van 'beterschap, hoop dat je de juiste hulp kunt vinden, etc.' De meerwaarde van inhoudelijke reacties is dan veel minder.
@longembolen: Ik wens je het beste!
Deze opmerking is vrij kort door de bocht mijns inziens.
Er zijn heel veel studenten in welke richting dan ook die te jong zijn om te kiezen en verkeerde keuzes maken. Ik ken heel veel goede psychologen, in mijn vrienden-en kennissenkring en dat zijn hele lieve meelevende mensen.
Ik ken ook door ervaring veel psychologen, want bijvoorbeeld als je in Davos wordt opgenomen of gaat revalideren in een kliniek in Nederland dan krijg je ook te maken met psychologen. En ook tegenwoordig word ik ondersteunt door een PA (personal assistent:) een klinisch psycholoog, die me helpt om mijn rugzak wat lichter te maken en de nare opname van april dit jaar te verwerken. En mijn vertrouwen terug te krijgen in de dokters die toen veel dingen gemist hebben. Waardoor ik nu anders in het leven sta en mijn directe omgeving ook, omdat zij en ik echt bang zijn geweest.
@Abo
Ik wil je nog laten weten dat je opmerking over waarom ik een invalideparkeerkaart moest hebben erg pijnlijk vond!
Ik loop niet graag te koop met wat ik meemaak, maar ook als mensen reageren waarvan je misschien denkt dat ze niets weten over de situatie van longembolen, dan kan het zijn dat het alleen zo lijkt :@
Er zijn veel mensen met ernstig astma die door alle tegenslag en andere dingen medicatie slikken om op de been te blijven. En ja voor mij persoonlijk geld helaas dat sporten of afreageren niet lukt. Gelukkig red ik het zonder antidepressivum maar toen ik twee keer 7 maanden in Davos zat en daar alleen maar op de ziekenboeg lag en moederziel alleen was, toen heb ik het wel gekregen om een extra versnelling te hebben. En met mijn heimwee om te gaan. En de teleurstelling dat opknappen door alle infecties niet lukte.
Ik zei vandaag nog tegen mijn huisarts:" de dagen duren lang, en als je dan geen enkele nacht slaapt dan geniet je wel dubbel"!!! En ja we hebben er samen om gelachen, maar ik hoop dat je begrijpt dat het eigenlijk helemaal niet grappig is. Maar zonder humor komen we nergens.
@Flexine,
Denk dat jij de muur voor je eigen hoofd bedoeld, enige zelfreflectie leren zou beter zijn maar dat is waarschijnlijk waarom jij niet instaat bent om een relatie met een psycholoog op te bouwen en de redenen constant buiten jezelf zoekt.
Misschien ben ik nu even erg hard maar meen het wel. Juist door je weinige vertrouwen in psychologen, je houding en opstelling zal jij nooit instaat zijn om tot enige relatie te komen met een psycholoog al bezoek je er duizend je oordeel over hun zal ook altijd negatief zijn. Je hebt een onbehandelbare houding, stelt je onbehandelbaar op en eigenlijk is ook elke letter die wij nog aan jou wijden hierover zinloos. Aan een dood paard trekken is behoorlijk nutteloos.
Wens je veel sterkte en succes in de toekomst. Reageer zelden of nooit op een dergelijke wijze, daarvoor mijn excuus maar het schoot me nu toch echt in het verkeerde keelgat en stuiten jouw reacties me erg tegen de borst.
Marcus