astma en depressiviteit?

@Longembolen: knap van je om hier zo open over te praten en steun te zoeken.  Daar is naar mijn mening het forum  ook voor!  Om elkaar te steunen en waar mogelijk ervaringen te delen! Of soms net even dat zetje in de rug!

Ik heb ooit een jaar AD gebruikt en het heeft mij enorm geholpen. Eerst schaamde ik me maar op een gegeven moment ga je vanzelf makkelijker over zaken denken! Langzaam gaan zaken een plek krijgen!

Ik ken niet je hele verhaal maar weet wel dat het erg moeilijk is als er veel dingen in je leven gebeuren en je dan ook nog eens een chronische ziekte krijg hoe dit te verwerken en een plek te geven!

Ik worstel ook nog steeds en geloof eigenlijk niet dat ik astma heb! Er is vorige week is fout gegaan met de medicijnen en belande maandag via de longarts op de SEH! Mocht wel naar huis maar met ophoging van medicijnen en een predinsonkuur! Ben vandaag ook besloten om morgen aan de LA psychische hulp te gaan vragen. Er gebeurd teveel, tegelijkertijd!

Goed dat je het advies van je huisarts volg! Het kan je echt helpen!

Veel s6 en lees je ervaringen wel!! Yvonne
^O^

Als psycholoog kan ik hier alleen maar heel verdrietig om zijn eigenlijk. Deze discussie toont alleen heel goed aan dat op depressie nog steeds een taboe rust en dat het erg onderschat wordt.
Het klopt dat beweging een positief effect heeft op je stemming, door het vrijkomen van endorfines.
Een depressie is echter heel wat anders dan even een slechte dag hebben. Doordat mensen in het dagelijks leven zo makkelijk het woord 'depri' in de mond nemen, lijkt het ook een fait divers te zijn, maar dat is het zeker niet!

@ abo: ik geloof niet dat je slechte bedoelingen hebt idd, maar je moet wel begrijpen dat iemand die zo'n vraag hier post zichzelf erg open stelt en bloot geeft en dus ook heel kwetsbaar is voor de reacties die je daarop geeft. Volgens mij veroorzaak je daarom veel heftigere tegenkantingen dan je eigenlijk bedoelt.

En om even on topic te blijven: ik vind het goed dat je de beslissing hebt genomen op psy te combineren met medicatie, dit geeft bij een depressie vaak het beste resultaat en ik hoop van harte dat je je snel beter voelt, want daar gaat het tenslotte om!  ^O^

Ik heb zelf ooit heel diep gezeten en toen heeft sport me wel weer de goede kant uit geholpen. Dat was na maandenlang kapot te zijn geweest, achteraf gezien was het wrsch een depressie, maar op het moment zelf was ik het overzicht helemaal kwijt. Pas toen ik ik het oog van de storm kwam, kon ik er eindelijk over gaan nadenken. Van medicatie is nooit sprake geweest, ik heb geen hulp gezocht omdat ik erg met mezelf bezig was en nergens toe kwam.

Het sporten kwam juist op het goede moment, het moment dat ik besefte dat het wel weer beter zou gaan, maar dat ik nog door pieken en dalen zou moeten gaan. Ik kon het eindelijk een beetje overzien. Precies rond die tijd sprak een collega me aan over haar badmintonclubje en toen was ik juist zover dat ik graag wou gaan meedoen. Het sporten heeft me energie gegeven en mijn hoofd wat leeggemaakt zodat ik weer wat meer om me heen kon gaan kijken.

Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik antidepressiva aangeboden had gekregen. Ik heb er persoonlijk een aversie tegen (wie niet?), maar op dat moment wil je niets liever dan de touwtjes weer in handen krijgen en weer zin krijgen in je leven. Dus als een empathische dokter me dat op een "goede" manier had aangeboden, was ik er misschien wel op ingegaan.

Geen twee mensen zijn hetzelfde en geen 2 depressies zijn hetzelfde. Je kan er niet zomaar vanuitgaan dat sport voor alles een oplossing is (en dan ga ik er even vanuit dat sporten mogelijk is). Misschien kunnen antidepressiva ook juist een manier zijn om weer zover te komen dat je kan gaan sporten. Want je moet ook toe zijn aan sport.

Longembolen, ik hoop dat het snel beter met je gaat. Sterkte met alles!

Het is een topic dat veel reuring geeft bij een aantal mensen, heb dan ook ernstig getwijfeld of ik zou reageren!

Zelf heb ik een aantal jaren geleden toen ik een burn-out had psychofarmaca gekregen. Tijdens het slikken van die psychofarmaca waaronder antidepressiva werd ik totaal niet goed van die medicatie. Stond trillend tegen de Albert Heijn stelling en was door de medicatie volledig de weg kwijt, kon alleen nog vrienden bellen met de vraag `kom me maar halen`.

In die periode kreeg ik heel veel op mijn bordje. Tevens is de periode van het slikken van psychofarmaca ook het moment dat mijn astma volledig teruggekomen is, bij navraag bij de artsen natuurlijk ontkennende antwoorden dat de medicatie iets met de terugkeer van mijn astma te maken had. Natuurlijk is dat lastig te bewijzen daar stress ook een grote trigger is.

De psychofarmaca heb ik nog een tijdje aangekeken en toen besloten om alle medicijnen in de prullenbak te doen en een pakje sigaretten te halen. Het klinkt verwerpelijk en het was ook zeker niet goed voor me, maar op dat moment, ik wist het allemaal even niet, leek het een logische keuze. Ben gelijk voor bijna een jaar naar Zuid Frankrijk gegaan.

Het heeft zeker drie jaar geduurd voor alle psychofarmaca uit mijn lichaam was, dit kon ik aan mijn brain werking merken zo kwam er op diverse momenten uit het vet weer wat stof van de psychofarmaca vrij. Bij navraag bleek dat ook psychofarmaca in het vet wordt opgeslagen net als gifstoffen dus. Die sigaret is inmiddels gelukkig ook weer uit mijn leven. Zo gaat het psychisch weer goed met me en is het regelmatig alleen fysiek nog problematisch met mijn longen.

In algemeen sta ik neutraal tegenover psychofarmaca en antidepressiva in het bijzonder. Zoals al gezegd is elke depressie en elk mens is anders. Zelf zou ik enigszins terughoudend zijn en altijd kritisch zijn bij gebruik ervan. Vaak weten de heren/dames artsen, de psychologen, de psychiaters het zelf niet en is het een trial and error systeem ze proberen dan de ene medicatie en kijken of je er baat bij hebt. Vaak duurt het even voor je goed ingesteld bent ook.

Het is moedig dat je zo open over alles hier schrijft, jammer dat het zoveel reuring geeft, dit soort reuring is een van de aspecten dat ik niet meer zo open en actief ben op dit forum. Het is zoals overal, zoveel mensen zoveel meningen en is het goed dat het form er is!!

Wens je veel succes en sterkte.

Marcus

ik ken jullie allemaal nog niet zo goed, ben pas hier ,maar ik wil toch ook wel even iets kwijt. ook ik zit op dit moment aardig in de put en zie nergens het nut meer van in.eerder kon ik overal van genieten , juist van de kleine dingen , nu interesseert ne dat niet .ook kan ik er slecht tegen als mensen(in mijn omgeving) zeggen dat ik t positief moet zien en dat er nog genoeg is om van te genieten.bweh!!! maar ik ga morgen naar dekkerswald voor een gesprek met een psycholoog dus we zien wel weer. maar wat ik wil zeggen is dat als er word geadviseerd om ad te nemen dat je het dan altijd kunt proberen.werkt t niet bij je of voel jeje er helemaal niet prettig bij  dan kun je altijd nog stoppen toch! ik denk wel dat beweging helpt maar als je daar te benauwd voor bent probeer dan om iedere dag of om de dag even naar buiten te gaan , al is t alleen maar om even ergens een kop koffie te drinken.buiten zijn helpt bij mij wel in ieder geval.en ik ben een koukleum maar even 10 minuten wandelen(langer kan ik ook niet) is toch best lekker.verder vind ik dat hier zeker ruimte moet zijn om je mening te geven en ik vind ook dat je niet altijd positief hoeft te doen als je daar geen trek in hebt,er zijn gelukkig altijd wel mensen die wel positief zijn,maar als je niet lekker in je vel zit dan kan een opmerking , hoe goed bedoelt ook, wel verkeerd opgevat worden.daarbij komt dat een geschrevenwoord(of zin) heel anders over kan komen dan een gesproken woord.laten we gewoon denken dat de mensen die hier schrijven er steun zoeken en in goede tijden probere om een ander een hart onder de riem (zeg ik dat eigenlijk goed)te steken  en mensen die die instelling niet hebben moeten even goed nadenken over hoe iets kan overkomen.

beste longembolen, ik wil je sterkte wensen en hoop dat je een goede behandeling krijgt!
of dit nu met of zonder AD is, het gaat erom dat het gaat helpen.
Ik vind het je ook dapper en een dikke knuffel wil ik je geven, al kennen we elkaar niet, ik vind je moedig!

groetjes, Jolien

@abo, misschien kun je eerst nadenken alvorens wat te schrijven! Of lees het een paar keer na voodat je het verzend!
vooral het schrijven van ik zou nooit AD gebruiken, natuurlijk mag jij dit vinden maar wat heeft zij daar aan?
dat zijn toch geen tips of een ervaring? Ik lees nergens dat jezelf depressief bent dus ben je geen ervaringsdeskundige, volgens mij kun je dan niet weten wat je zou doen met een depressie.

hardlopen schrijf je, kan mij voorstellen dat dat goed is maar kan niet iedereen i.v.m benauwdheid enz.
Schrijf dan : bewegen

dat bepaalde AD bijwerkingen hebben geloof ik direct maar soms kun je even niet anders, net zoals veel longmedicatie o.a lang gebruik prednison in hoge doses en antibiotica maar ondanks de bijwerkingen kan ik niet zonder en dus erg blij dat het is uitgevonden.
Als je geen keuze hebt moet je soms medicijnen gebruiken ondanks de bijwerkingen!

Lieve Longembolen,

Van mijn kant uit wil ik je heel veel sterkte wensen. Ik hoop dat de combi psy + AD gaat helpen.
Heel veel sterkte de komende tijd, en je mag wat mij betreft altijd je hart luchten...

Dikke knuffel!

Cisca

PS. Abo, ik hoop voor jou dat je nooit de keuze hoeft te maken, maar als het echt ernstig wordt, heb je weinig keuze....