Ik sta zo alleen.....
02-12-2011 om 13:40 uurHoi hoi allemaal!
Ik ben een tijdje weg geweest (ontkenning denk ik) maar ik worstel met het volgende:
Sinds Juli was er bij mij COPD geconstateerd (zie elders op het forum), mijn longen werken nog maar voor 60%.
Ik weet dat stoppen met roken, meer bewegen, gezonder eten e.d. jij zelf verantwoordelijk voor bent maar ik voel me zo 'alleen' staan.
Niet dat ik de enigste ben ofzo hoor. Mijn gezin steunt me ook in alles maar ik heb een tijdje in de ontkenningsfase gezetten en begin me nu te realiseren dat het toch ernst is!
Zeker nu ik ook nog eens andere lichamelijke klachten ga krijgen (ik heb best zwaar werk en zit nu geregeld met een spierontsteking of slijmbeursontsteking thuis) en sinds vanmorgen sta ik op dat nu mijn linkerheup gaat beginnen.
NU is het dus werkelijk tijd dat ik mijn leven eens onder de loep ga nemen MAAR hetgeen wat ik met bovenstande bedoel is:
De dokter heeft geconstateerd......je gaat naar huis......en dan?......en nu?.........zelf een beetje aanmodderen? Ik lees heel veel via internet maar denk dat het toch anders is als je in de buurt terecht kan ergens........
Hebben meer mensen dit??
Hoi Clasina, ik veroordeel niemand. Dat wil ik niet en zal ik ook nooit doen. Zeker niet als het om ziekte gaat. Verslaving is een hel, een vreselijke hel, het is verschrikkelijk om afhankelijk van nicotine oid te zijn, het is als "houden van/leven met een sluipmoordenaar"... vreselijk!!!
Als mensen van verslaving af willen, maar niet kunnen, kan ik met ze meeleven, dan zal ik met veel steun reageren.
Maar als mensen zeggen niet te willen stoppen, dan wordt t voor mij als astmapatiënt lastig om mijn medeleven voor hun longklachten te blijven tonen. Dat heb ik willen uitleggen, gewoon hoe het werkt voor mij, anders niet.
Dat mag ook op een COPD-topic, vind ik.
Beste Elly,
Dus als we maar een zinnetje in onze tekst zetten: Ik wil wel, maar ik kan niet, dan is alles goed? En dan word ik geholpen met: Je kan het, je kan het! Een beetje hypocriet.
Probeer in een verhaal te lezen waar het werkelijk om gaat en daar op in te gaan.
En als je je medeleven niet kan geven: probeer dan gewoon niet reageren.
Er is al heel veel geschreven op dit forum over het op deze manier op elkaar reageren. Elk forum lid dat hier komt, komt hier omdat die longpatiënt is op welke manier en met welke klachten dan ook!!! Juist deze negatieve omgangsvorm van het op elkaar reageren heeft gemaakt dat ik niet meer op dit forum actief ben. Ook al is deze omgangsvorm vaak een natuurlijke reactie op elkaar en logisch te verklaren. Zo kan men niemand dit kwalijk nemen, elk mens is vaak geneigd zaken naar zichzelf of op zichzelf te projecteren en is de één hier verder mee om dit van zich af te zetten dan de ander.
Elke longpatiënt mag er zijn met zijn/haar klachten, problemen, achtergronden en oorzaken van ziekten, of dat nou wel of geen gezeur is, wie zijn wij om dit uit te maken. Bedenk altijd daar waar wij een oordeel over een ander maken, dit oordeel meer over onszelf zegt dan over die ander!! Iedere longpatiënt heeft een platvorm nodig om zijn/haar gevoelens te kunnen en mogen uiten.
Wens iedereen sterkte.
Groet,
Marcus
Allereerst jammer dat je niet meer actief bent (had je al gemist).
Maar als je het forum geen negatief platform vindt, kun je dan uitleggen wat je hiermee bedoelt? Als ik dit topic teruglees zie ik o.a. een discussie over roken, waarbij niet iedereen het altijd met elkaar eens is, geen negatieve omgangsvorm.
Sorry Marcus, maar ik ben het niet met je eens :N, op een enkele dissonant na is dit forum voor het overgrote deel een heel positief platform waar veel mensen steun, begrip en informatie kunnen vinden.
Genoeg gezegd.
JP je hebt helemaal gelijk. Dat is nu precies wat ik bedoel ..... heb nergens het forum een negatief platform genoemd. Zo trekt elk mens zaken naar zichzelf toe en reageert hier op.
Als de laatste paar berichten door mijn reactie komen, bied ik bij deze daarvoor mijn excuses aan.
Het is geenszins mijn bedoeling dingen in een negatief daglicht te stellen, of wie dan ook af te zeiken.
Wat roken betreft, ben ik het met de huidige gangbare mening eens: het is superongezond, stinkt, slecht voor je directe omgeving en inmiddels erg prijzig, maar ook een verslaving en dat is niet weg te vlakken.
In deze sectie hebben we inderdaad allemaal copd en helaas is dat een onomkeerbaar proces, althans, op dit moment. Het is dan ook erg fijn om met mensen te kunnen spreken die dezelfde aandoening(en) hebben.
Een ieder van ons verkeert in een andere situatie, andere omstandigheden en een andere gedachtengang. Daar is helemaal niets mis mee en standpunten, hoe je ze ook zien wilt, mogen te allen tijde verdedigd worden, je hoeft het niet met elkaar eens te zijn.
Verslaving vloeit voort uit omstandigheden. Hoe beroerder de omstandigheden, des te groter de kans op verslavend gedrag in de toekomst. Daarbij is er ook nog een erfelijke factor, net als bijvoorbeeld crimineel gedrag, dat zit in je genen, letterlijk.
Mijn vader handelde in en gebruikte vroeger hasj, mijn moeder heeft alles wel geprobeerd behalve heroine, wat ik dan wel weer eens geprobeerd heb (niks aan, ik heb het één keer gedaan en nooit weer).Verder ben ik eens in aanraking gekomen met een homofiele pedo, ik was toen 10... dus ja, daar word je aardig geflipt van, al valt het bij mij nog wel mee. Het uit zich vooral in het me niet kunnen binden aan wat dan ook (ik ben meerdere malen alles kwijtgeraakt wat ik had en zit nu weer in een heropbouwende fase), dus noem het gerust bindingsangst, zelfdestructief gedrag, zoals een dikke blow op dit moment, de benauwdheid die het me oplevert wegspoelend met een koud palmpje is me ook niet vreemd trouwens. Ben ik depressief? Misschien, maar dan wel in chronische vorm. Heb ik zelfmoordneigingen? Nee, ik denk er wel eens aan, dat doet iedereen... we leven in een verziekte wereld en ik voel me hier absoluut niet thuis, maar nee, ik zou mezelf niet van kant kunnen maken, da's zonde :)
Nog voor het einde van dit jaar wil ik dit achter me laten en in ieder geval de slechtste gewoontes laten en ik heb het gevoel dat ik op dit forum wel veel steun en begrip kan vinden en zo zijn ook mijn reacties bedoeld. Soms een blijk van begrip, soms een vraag óm begrip.
Het is en zal nooit en te nimmer mijn intentie zijn om wie dan ook persoonlijk te beledigen, op wat voor manier dan ook.
Elly, ik snap best wel dat het voor een niet roker moeilijk is te lezen dat iemand met een longziekte niet wil stoppen met roken.
dat niet willen stoppen lees ik anders, vaak hebben ze het wel geprobeerd maar geven ze de moed een beetje op dat het ooit gaat lukken, ik heb dit zelf ook zo ervaren, dan lukte het niet en zei ik: dan stop ik maar niet, dat is dus het grote probleem van een rook verslaving, dat zijn die receptoren (in de hersenen) die continu bezig zijn een verslaafde over te halen om de volgende peuk weer op te steken, dat is ook dat grote gevecht wat zich afspeelt in je hoofd zodra je wilt stoppen.
Nogmaals ik snap dat het voor een niet roker met een longziekte een soort van slap excuus lijkt om dan maar niet te stoppen, dat is meer de moedeloosheid van het hele proces van stoppen met een verslaving.
neem van mij aan, iemand die echt niet wil stoppen omdat hij of zij het zo lekker vindt die zul je hier niet lang op t forum zien denk ik, degene die er wel zijn en blijven dan zijn juist de echte vechters, gestopt of niet, ze lezen en schrijven juist mee om op die manier om te gaan met hun ziekte en evt verslaving, dat is een gevecht wat tijd nodig heeft, zodra ik over iemand lees die schrijft ik wil niet stoppen dan lees ik tussen de regels door en lees daar ipv ik vind het moeilijk om te stoppen, de moed zakt me in de schoenen enz.
een heel verhaal maar ik bedoel het goed, ik heb dit hele proces van stoppen en weer beginnen 20 keer doorgemaakt en nu dan ook echt helemaal gestopt, ook geen behoefte meer, ik ben er nog alle dagen blij om maar weet wat voor een gevecht dit is geweest!
groetjes, Jolien
Tjongejonge waar gaat dit over? Als je een geliefde hebt gehad die zich letterlijk heeft doodgerookt, dan kan je echt niet veel begrip,opbrengen voor deze discussie. Ik wens het echt niemand toe zoiets mee te moeten maken, iedereen moet maar zijn eigen verantwoording nemen, niet alleen naar jezelf maar ook naar je naasten. Veel wijsheid gewenst.
JP wat erg dat je dat hebt meegemaakt! Ik snap dat je weinig begrip op kunt brengen zodra het over roken gaat.
Ik heb ook vele naaste familie zichzelf letterlijk zien doodroken,mede hierdoor zelf ook gestopt en mijn verantwoording genomen, maar ik ga niet ontkennen dat het voor mij een gevecht is geweest.
Zo'n discussie moet kunnen vind ik, ook al zijn de meningen verdeeld, geen begrip prima, dat heb ik vaak bij het onderwerp hoe voel je je vandaag, soms word ik er kriebelig van om te lezen hoe iemand zich na welke activiteit voelt, gaat soms over niets anders dan moe zijn en een snotneus hebben, moet ook kunnen!
groetjes, Jolien