je stelt je aan, dit word mij vaak gezegd.
10-04-2007 om 07:56 uurhi,
misschien kennen jullie dit ook wel. volgens sommige mensen stel ik mij aan. :N als ik bijvoorbeeld is mijn puffer ventolin ergens neer leg wordt er gekeken hoeveel er nog in zit. en als er dan volgen hun 'te'
veel van gebruikt is, wordt er gezegd dat het niet goed voor me is. soms is het zo erg dat ze zelfs vragen of ze de puffer even mogen zien. ik kan hier zo ontzettend boos om worden >:( ik durf dus nergens mijn puffers neer te leggen in de zegezegde angst dat iemand ze vind/ziet. verder durf ik aan niemand te vertellen dat ik dus nu astma heb. nergens weten ze het behalve op de fitness dan, maar school en andere familieleden en vrienden weten het niet. ik durf het ook niet goed te zeggen want ben bang met nog meer commentaar van je stelt je aan :X
ik denk namelijk ook dat mensen dit vinden omdat het redelijk spontaan is opgekomen. voordat ik voor de eerste keer naar de HA ging had ik het al 2 maanden benauwd. de doorslag om naar de HA te gaan kwam door een ontiggelijk lange en erge aanval in de nacht. -O-
volgens mij begrijpen ze bij mij thuis gewoon niet hoe erg ziek en benauwd ik mij soms is voel en ik heb me moeder ook al is met zo'n rietje laten blazen.
heeft iemand van jullie dit ook wel is en zo ja wat doen jullie eraan?? :?
groetjes schorpioentje :W
Ik was bang dat ze mij op mn werk als een aansteller zouden zien, omdat ik als vakantie/invalkracht werk en dus vaak al werk als er iemand ziek is en er dan dus een gat valt op het werk.
Ik heb eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en ben naar mn baas gegaan om te vragen hoe zij er tegenover stond, en dat ging gelukkig goed.
Verder ben ik het nog niet tegen gekomen dat mensen mij vonden aanstellen, al zegt mijn moeder wel eens dat ik moet proberen gewoon adem te halen *alsof dat zo makkelijk is!!!*
Ik heb inspanning en allergische astma, dus kan best goed aanvallen voorkomen.
Maar dat is dus ook een groot nadeel want een echte aanval heb ik bijna nooit, dus niemand ziet wat ik heb ('je hebt toch nooit ergens last van?')..
Ik krijg heel snel longontsteking, zelfs een simpele verkoudheid slaat 50% van de keren door naar een longontsteking/bronchitis.
Mijn ouders weten het wel en willen ook niet dat er gerookt wordt en er wordt extra schoongemaakt. Maar zusje rookt gewoon in mijn bijzijn, vriendinnen kijken raar als ik een extra pufje neem voor het uitgaan (zij roken en alleen binnenstaan steeds is ook niks).
Mijn ex (was ik 6 jaar mee) vond ook dat ik zeurde. Zelfs als ik snachts piepte kreeg ik een stomp, hij dacht dat ik snurkte.
Ik heb toen expres een dag geen med genomen en was snachts toen zo benauwd en liep blauw aan. Toen kreeg hij een beetje door wat ik had en was echt geschrokken. Maar het is toch te erg dat je een keer zoiets moet doen om door te dringen bij mensen.
Ik kan me helemaal vinden in wat jullie zeggen!
Ik denk dat astma echt word onderschat. Ik krijg vaak te horen van: "Jij bent altijd moe!" Jahhh vind je het gek???!!! Met zoveel medicijnen als een astma patient moet innemen, en ook voor de astma patienten die niet zoveel innnemen, astma is gewoon vermoeiend.
Vooral als ik stage loop ergens waar de schoonmaak niet helemaal goed word gedaan, merk ik dat meteen. Stof ligt overal, en aangezien ik ook nog overal allergische voor ben...hahaaha..en ik werk in het ziekenhuis in de HHD. Schoonmaak dus, dus ik let altijd heel goed op of er goed word schoon gemaakt...echt een tic...hahahaha
Ik ben nog herstellende van 2,5 week ziek zijn en mijn moeder heeft inmiddels ook al weer drie keer gezegd: "Jij bent altijd moe!" En dan meer als verwijt, alsof ik voor de lol moe ben -O-. Ik denk dat astma niet alleen wordt onderschat maar dat er over de ziekte in het algemeen en alle klachten die erbij komen én dat het vaak heel veel invloed op je leven heeft veel te weinig bekend is. Mensen denken simpel van: "Ach, je neemt een pufje en dan is het weer over". Ik vind dat er meer bekendheid gegeven zou moeten worden aan het feit dat astma zoveel meer is dan af en toe een pufje.
En dan krijg je ook nog commentaar als je alwéér puft, of van een 'simpel verkoudheidje' doodziek wordt ("Jij kan ook niets hebben!") -O-. Zo, ik heb weer ff genoeg geklaagd :P.
Reactie op mexxHier ben ik het helemaal mee eens. Vandaag toen ik geheel ingepakt naar buiten ging kreeg ik van mijn vader nog ff de opmerking van zo koud is het nou ook weer niet. Dan raak ik ook ff in de war want als ik gewoon met alleen een jas aan naar buiten ga en daarna aan het niezen ben krijg ik het commentaar dat ik me warmer moet kleden :?.
De opmerking van leraren doe wat actiever/enthousiaster begint me nu ook de keel uit te hangen om het zo te zeggen.
Mijn ouders verwachten ook wonderen van de puffers ze vinden het bijvoorbeeld raar als ik na school nog een uur moet gaan liggen.
Helaas is het vaak zo dat er eerst iets moet gebeuren voordat iemand het ziet. Zoals ik met een aanval liever alleen op mijn kamer ben zodat ik rustig blijf en niks anders hoef te doen dan mijn ademhaling onder contole te krijgen. Een keer toen het mis was zag mijn moeder mij op mijn bed liggen en schrok ook.Ze belde de ha post die dus zeiden dat het wel een infectie zou zijn die wel overwaait. Sinsdien rookt ze buiten en snapt af en toe nog niet waarom en wanneer ik benauwd ben, maar probeert me af en toe wel te begrijpen.
Tot voor kort was ik een buitenstaander in de wereld van de astma. Ja mijn schoonzus heeft het al zo lang ik ken (ruim 35 jaar) maar daar merk ik weinig van. Ik weet dat het huis aangepast is, dat er in huis niet gerookt wordt maar verder merk ik niets aan haar als ik haar zie. Misschien kan ik het een beetje vergelijken met mijn fibromyalgie. Ik heb daar de laatste jaren weinig last meer van maar ik heb bijna 10 jaar lang een rolstoel gehad. Maar ook speelde ik badminton. Mensen snappen dat niet en dat kun je 100x proberen uit te leggen maar als je het zelf niet voelt is dat niet te begrijpen. Bovendien, als ik uit ging (ga) zorg ik er voor dat ik er goed en verzorgd uitzie, mensen zien dan de leuke (hoop ik :)) buitenkant maar zien niet hoe je na een avond feesten een halve dag of langer uitgeput op de bank of bed ligt. Zij zien je alleen op de goede momenten. Wat doe je als je je niet goed voelt? Dan kruip je op bed, of gaat naar je kamer waar niemand ziet hoe slecht het gaat.
Ik denk dat meer voorlichting wat dat betreft niet of weinig helpt. Zelf heb ik op een gegeven moment geleerd mij totaal niets meer aan te trekken van wat mensen er van vinden, ze denken maar, maar dat is niet altijd gemakkelijk :N