je stelt je aan, dit word mij vaak gezegd.
10-04-2007 om 07:56 uurhi,
misschien kennen jullie dit ook wel. volgens sommige mensen stel ik mij aan. :N als ik bijvoorbeeld is mijn puffer ventolin ergens neer leg wordt er gekeken hoeveel er nog in zit. en als er dan volgen hun 'te'
veel van gebruikt is, wordt er gezegd dat het niet goed voor me is. soms is het zo erg dat ze zelfs vragen of ze de puffer even mogen zien. ik kan hier zo ontzettend boos om worden >:( ik durf dus nergens mijn puffers neer te leggen in de zegezegde angst dat iemand ze vind/ziet. verder durf ik aan niemand te vertellen dat ik dus nu astma heb. nergens weten ze het behalve op de fitness dan, maar school en andere familieleden en vrienden weten het niet. ik durf het ook niet goed te zeggen want ben bang met nog meer commentaar van je stelt je aan :X
ik denk namelijk ook dat mensen dit vinden omdat het redelijk spontaan is opgekomen. voordat ik voor de eerste keer naar de HA ging had ik het al 2 maanden benauwd. de doorslag om naar de HA te gaan kwam door een ontiggelijk lange en erge aanval in de nacht. -O-
volgens mij begrijpen ze bij mij thuis gewoon niet hoe erg ziek en benauwd ik mij soms is voel en ik heb me moeder ook al is met zo'n rietje laten blazen.
heeft iemand van jullie dit ook wel is en zo ja wat doen jullie eraan?? :?
groetjes schorpioentje :W
hey,
ook ik krijg het vaak te horen... vooral van leeftijdsgenoten
thuis hebben ze gelukkig altijd wel begrip... maar ja ik kan het anderen ook niet echt kwalijk nemen als ze het niet aan me zien als ik het benauwd heb...heb het zelf ook niet altijd door :+
thuis is juist het omgekeerde daar zijn ze vaak te bezorgt.. alles uit handen willen nemen daar kan ik al helemaal niet tegen! dus ja ik weet niet wat beter is soms heb ik gewoon het gevoel laat me zoals ik ben en laat me het gewoon zo doen, mocht ik hulp of commentaar willen vraag ik er wel om :P
knuf en suc6 sam
Als ik met m'n moeder ergens naar toe fiets, fietst zij altijd harder dan ik. Als ik harder ga fietsen, dan krijg ik het benauwd en last van mijn neus. Zij vindt dan ook dat ik me aanstel en harder moet fietsen, ze is immers 30 jaar ouder dan ik (zegt ze dan), ja maar zij heeft geen astma!!
Op m'n werk denken ze dat ik me om niets ziekmeld als ik thuisben ivm alweer bronchitis/sinusitis. En omdat ik geen astma-aanvallen heb in de zin van heel erge benauwdheid, denken ook mensen dat ik me aanstel en nergens last van heb.
Irritant vooral omdat ik daardoor soms aan mezelf ga twijfelen. Hebben jullie dat laatste ook??
Ik heb dat ook vaak dat als ik me ziek meld ze denken dat het is om een stomme toets niet te hoeven maken (tsja zit nog op school he). Ik heb me er ook maar bij neer gelegd dat sommige dingen me gewoon niet goed lukken zoals iedereen. Maar soms begin je de mensen om je heen te geloven en dan ga je twijfelen. Terwijl je jezelf natuurlijk het beste zou moeten kunnen vertrouwen.
Maar ik twijfel ook vaak dan denk ik ben ik wel benauwd? stel ik me niet gewoon aan? Maar als ik dan uiteindelijk ventolin heb gepuft en dan weer wat lucht krijg heb ik zoiets van zie je wel. Vooral als het de ene dag beter gaat dan de andere krijg ik de kriebels wie wil er nou geen duidelijkheid hebben.
pfff het twijfelen aan jezelf bedoel je toch met je vraag?? VERSCHRIKKELIJK.
de ha zij laatst je hebt behoorlijke astma... en dan nog denk ik ze heeft zich vast vergist. de allegoloog zei dat het niet zo erg was.
Mmm jaja, ik bedoelde idd twijfelen aan mezelf. Ben nogal een onzeker typje helaas
heej,
ik ken het gevoel van jullie helemaal, je wilt niet onderdoen voor een ander!
vaak ga ik ook door mijn grens heen en dan lig ik smiddags weer helemaal versuft en benauwd op de bank, tegenwoordig wordt mijn moeder zelfs boos, als iemand van werk opbelt om te vragen of ik kan werken en dan ja zeg, ik durf/kan niet goed nee zeggen.
wel geluk dat mijn moeder het aan me ziet, ik word dan wit en heel stil (kheb het overigens zelf niet vaka in de gaten) dan zegt ze, Mir, je komt vanavond niet weg, je gaat op tijd slapen, en ik dan weer boos want ik had wat afgesproken. dan moet je weer opbellen dat je niet komt! >:(, ik verzin meestal een smoes, hoofdpijn, of grieperig ofzo, maar ik zeg eigenlijk nooit dat ik last heb van mn astma.
maar goed, hier valt wel mee te leven, alleen moet ik het zelf nog leren.
groetjes,
mirjan
Vandaag had ik het weer op m'n werk. Het was tijd om te gaan puffen en dus zeg ik tegen m'n collega dat ik even van de groep ga om dat te gaan doen. Nee wat denk je: ze zegt je bent toch helemaal niet ziek of zo, je hoest niet, piept niet, dan hoef je toch ook niet te gaan puffen. :W Hallo! Kom jij uit een ei of zo?
Ik heb d'r maar gezegd dat als ze niet wilde dat ze straks een ambulance moest bellen omdat ik blauw aanliep, ze me toch maar ff rustig kon laten gaan puffen...
Je hebt mensen, je hebt fietsbellen. Dat zeg ik altijd maar.
Jeetje snotneusje niet normaal meer hoe ze reageerde...Je ziet wel dat veel mensen het gewoon echt niet snappen wat astma is :N
Veel liefs,
Miranda
Toen ik na paardrijden ff ging puffen en mijn moeder toevallig mijn kamer binnenkwam stond die ook raar te kijken. Van ja je hoest toch niet waarom zou je moeten puffen? Dus ik ff uitgelegd met moeite (was al hartstikke moe en benauwd). Van ja mam ik heb die blauwe puffer (ventolin) nodig om ff lucht te krijgen als ik het ineens benauwd heb dan hoef je niet eens perse te hoesten of te piepen. En die paarse (seretide) is gewoon zodat ik het de hele dag door minder benauwsd heb en om mijn longen te beschermen tegen infecties enz.
Na een diepe zucht heeft ze het denk ik half begrepen en dan toch rookt ze soms stiekem binnen. Dan heb ik zoiets van sta ik nou tegen een muur te praten.
't Is sowieso een beetje een weinig begripvol typje