Eerste opname, spannend maar valt mee
20-03-2018 om 15:42 uurHoi allemaal,
Vorige week had ik wat vragen over de opname en inmiddels lig ik al een halve dag in het ziekenhuis.
Afgelopen weekend ging het slecht en ik keek bijna uit naar de opname. En vanochtend was het eindelijk zo ver, vol zenuwen op naar een voor mij vreemd ziekenhuis voor mijn eerste opname.
Super lieve mensen hier gelukkig! Ik lig op een zaal met drie andere vrouwen. De longarts is langsgeweest en nu weet ik wat het plan is. Mijn eigen medicatie stopt en ik krijg nu magnesiumsulfaat intraveneus en prednison en nog iets ook intraveneus. Daarnaast moet ik vernevelen en hopen dat ze me er zo snel bovenop krijgen:)
Ik ben als de dood voor naalden en infuus prikken ging natuurlijk mis xD ook de bloeddrukmeter is niet mijn vriend, al vanaf kleins af aan ben ik bang dat dat ding mijn arm eraf knelt (ik weet dat het niet gebeurt, maar de angst blijft). Temperatuur was alweer gestegen richting koorts, maar zoals bijna altijd is mijn saturatie keurig.
Nu hopen dat 4 dagen voldoende zijn en dat ik van het weekend lekker weer naar huis kan:)
@Nckiie Fijn dat je weer thuis bent
Heb je wel ondersteuning gekregen voor je huishouden?
Want nu pas begint het herstellen pas!
neem de tijd en luister goed naar je lichaam.
@puckie ik woon nog thuis dus die ondersteuning heb ik gelukkig altijd al:D
Net de huisarts gebeld want het gaat niet goed. Die vroeg waarom ze me in hemelsnaam naar huis hebben laten gaan. Ondertussen is mijn moeder snel naar het ziekenhuis om een vernevelaar te halen, zodat ik hopelijk het Paasweekend “goed” doorkom.
Het valt allemaal niet mee om weer thuis te zijn, maar terug wil ik echt niet meer dus probeer alles om het thuis uit te houden. Hopelijk gaat het met de vernevelaar beter:)
Sterkte Nckiie, het valt allemaal niet mee. In elk geval ben je thuis. Fijn dat er goed voor je gezorgd wordt. Laten we hopen dat het met de vernevelaar beter gaat!
Ai, wat een narigheid toch. Heel veel sterkte, ook ik hoop dat je goed de paasdagen doorkomt.
Nckiie
Ik hoop dat je snel weer wat beter voelt, beterschap
Wat zitten hier toch lieve mensen op het forum! Super bedankt voor alle beterschapswensen, doet me erg goed!
Helaas voel ik me vandaag weer als een slappe vaatdoek en gaat het met het vernevelen wel iets beter maar nog lang niet zoals ik zou willen. Ondertussen maak ik me al zorgen over hoe dit verder moet. Ben serieus nog nooit zo ziek en moedeloos geweest. Ik vraag me nu ook af of thuis zijn wel zo fijn is, want alles kost meer energie. Douchen is lastiger (door kniebeperking en lastige douche), voor de wc moet ik een trap af, mijn bed is alleen maar plat en dat helpt ook niet tegen de benauwdheid.
Kortom ik zit er mentaal even doorheen en ik wil heel veel en kan zo weinig. Ben super super moe, heb pijn tussen mijn schouderbladen en bij mijn ribben. Ik hoest ondertussen door de codeine heen. Aghja even een klaagmomentje. Ik hoop dat er snel verbetering optreed, anders dan weet ik het echt niet meer. Ohja en de prednison is niet mijn vriend, daar word ik erg naar van. Gelukkig zit ik nu op nog maar 10mg ipv de 50 en 40 die ik in het ziekenhuis kreeg.
Fijn paasweekend alvast voor iedereen!
Sterkte Nckiie.
Tis heel herkenbaar hoor dat je je thuis eigenlijk weer slechter voelt dan in het ziekenhuis. Het valt toch weer tegen thuis, je moet en wilt toch meer! Dit kost gewoon veel tijd en dat je moe bent, herken ik ook. Ik moet na een opname ook altijd gigantisch bijslapen, gewoon van de te weinig uren slapen in het ziekenhuis en het ziek zijn.
Probeer je hoofdeind van je bed wat omhoog te zetten door iets onder de poten vab t ledikant te zetten. Als dat niet lukt, dan kussens of iets anders onder je matras. Plat liggen is bij benauwdheid idd niet prettig!
Hopelijk voel je je gauw beter, maar geef het de tijd...
Het mentaal zwaar hebben is heel logisch, hoort erbij. Maar probeer lief te zijn voor jezelf en je lijf en niet teveel te willen en geduld te hebben. Als je jezelf overvraagt kost t alleen maar meer tijd...
Liefs
@Edelweiss super bedankt voor je reactie!
Er ligt al een dik kussen onder mijn matras dus helaas kan dat niet verder omhoog.
Ik ga proberen lief te zijn voor mezelf! Zo stom want in mijn hoofd kan ik alles gewoon, maar in werkelijkheid is douchen al topsport.
Het scheelt wel dat eindelijk mijn eetlust terug komt na ruim 3 weken afwezig te zijn geweest. Ik denk dat dat komt doordat de prednison nu flink lager is. Hopelijk krijg ik daardoor ook wat meer energie.
De onzekerheid nekt me gewoon, we weten nog steeds niet waardoor het zo slecht gaat en ik heb ook pas 6 maanden astma. En om het nog leuker te maken ben ik ondertussen verkouden aan het worden:)
Maar we houden vol en duimen dat het snel beter gaat! Ik ben in ieder geval super blij dat ik nu thuis een vernevelaar heb, dat scheelt al een hoop.
@Nckiie
Misschien een idee om tijdelijk gebruikt te maken van Po-stoel als je boven in je bed ligt. maar probeer zoveel mogelijk rechtop te zitten ( hoeft niet als een wortel hoor)
En mopperen en klagen mag altijd.
sterkte
Ha Niikie, hier mag je altijd klagen!!!! Al vind ik helemaal niet dat je klaagt hoor. En gelukkig is hier veel herkenning.
Zal ik even met je mee proberen te denken voor nu?
Op je slaapkamer even warm als in de woonkamer, kou-warm is ook een prikkel
Bed hoofdeinde omhoog door onder de poten klosjes plknen (en ik deed het met laadjes) hoger te zetten
Douchen met frisse lucht maar geen tocht (raam of deur open).
Afdrogen door een badjas om te slaan, droog ben je. Scheelt veel energie ipv afdrogen met handdoek.
Zie douchen als actie, hierna rusten ben je bij getankt je aankleden
Postoel of emmer bij je bed voor de plas.
En besef dat pred ook zorgt voor moedeloosheid (en hyper, in je hoofd kun je alles)
Voor de verkoudheid neus/holtes spelen met water en zout. Filmpjes op internet te vinden
Heel veel sterkte!