Eerste opname, spannend maar valt mee
20-03-2018 om 15:42 uurHoi allemaal,
Vorige week had ik wat vragen over de opname en inmiddels lig ik al een halve dag in het ziekenhuis.
Afgelopen weekend ging het slecht en ik keek bijna uit naar de opname. En vanochtend was het eindelijk zo ver, vol zenuwen op naar een voor mij vreemd ziekenhuis voor mijn eerste opname.
Super lieve mensen hier gelukkig! Ik lig op een zaal met drie andere vrouwen. De longarts is langsgeweest en nu weet ik wat het plan is. Mijn eigen medicatie stopt en ik krijg nu magnesiumsulfaat intraveneus en prednison en nog iets ook intraveneus. Daarnaast moet ik vernevelen en hopen dat ze me er zo snel bovenop krijgen:)
Ik ben als de dood voor naalden en infuus prikken ging natuurlijk mis xD ook de bloeddrukmeter is niet mijn vriend, al vanaf kleins af aan ben ik bang dat dat ding mijn arm eraf knelt (ik weet dat het niet gebeurt, maar de angst blijft). Temperatuur was alweer gestegen richting koorts, maar zoals bijna altijd is mijn saturatie keurig.
Nu hopen dat 4 dagen voldoende zijn en dat ik van het weekend lekker weer naar huis kan:)
Oh, wat jammer! Maar beter nog even goed opknappen!
Hier de update:
Morgen heb ik een "jubileum", dan ben ik al 6 maanden ziek... Maargoed dat even ter zijde. Sorry voor eventuele rare zinnen, ik krijg zoveel medicatie dat ik niet altijd even helder ben haha.
Sinds een paar dagen blijft mijn bloeddruk ineens hoog en krijg ik spontaan een hoge bloeddruk als ik alleen al aan het apparaat denk, helpt ook niet echt natuurlijk. Ze met hem handmatig, want automatisch is hij nog hoger door mijn irrealistische angst dat hij mijn arm eraf knelt. Daarnaast blijft mijn hartslag ook hoog. Mijn saturatie was vandaag weer beter, namelijk 98%. Normaal is deze altijd 99%, maar zakt hier telkens naar 96/97%. Niet schokkend, maar voor mij wel voelbaar en een teken dat het niet echt goed gaat.
Vandaag is mijn eigen longarts langsgeweest, dat was wel heeeel erg fijn gewoon een bekend gezicht en iemand die je historie kent. Ook de longverpleegkundige liep toevallig vandaag mee op de afdeling en heb ik ook even gesproken. Beiden hadden niet verwacht dat ik nu nog hier zou liggen, evenals ikzelf.
Ik krijg nu medicatie voor mijn bloeddruk, morgen komt als het goed is een internist langs en ze gaan weer bloedprikken.
Al met al heb ik het mentaal wel even zwaar de afgelopen dagen en gelukkig zijn ze hier zo lief en begripvol! Dat doet me wel echt goed. Vandaag ook een goed gesprek gehad met de fysio, moet goed op mijn grenzen letten, maar ook dat komt wel goed.
Dankjullie wel voor alle lieve berichtjes, ik lees ook redelijk wat op de achtergrond mee en heb soms gewoon even de puf niet om te typen, maar dat snappen jullie vast wel.
Ik ga me zo lekker omkleden en hopen dat de tijd voorbij vliegt en ik kan gaan slapen:p
En dat acceptatieproces zal nog wel even duren, maar ook dat komt uiteindelijk allemaal goed:D
Wat ben je toch dapper, zo lang extra in het ziekenhuis is echt niks aan.
Ik hoop dat je vanacht lekker slaapt, morgen weer een frisse dag.
Dikke knuffel!!!
Sterkte en hoop dat je snel iets opknapt.
Lieve Nckiie,
Ik heb de afgelopen tijd vooral mee gelezen, maar zoals er eerder gezegd werd wat doe je het goed.
Ik hoop dat je snel naar huis mag.
Veel sterkte en een dikke knuffel
Rachel
De arts is net langsgeweest en ik mag donderdag naar huis! Kan niet wachten!!!
Nog maar een nachtje en dan mag ik eindelijk echt naar huis! Gelukkig is de tijd best snel gegaan:D
Ik kan niet wachten tot ik mijn lieve huisdieren weer kan zien en eindelijk weer in mijn eigen heerlijke bedje lig!
Herstelt ben ik nog lang niet, heb de longverpleegkundige al gemaild voor een afspraak om dingen te bespreken over hoe nu verder en ik ben benieuwd en ook wel een klein beetje bang hoe het thuis gaat. Gelukkig is het paasweekend en is er continu iemand thuis om voor mij te zorgen:)
Wat fijn Nckiie, lekker naar huis morgen en in je eigen bedje is toch het fijnst.
Thuis begint het echte herstel, vooral rustig de tijd nemen.
Sterkte, Jolien
Yes! Goed nieuws!
Wat is het fijn om weer in je eigen bed te kunnen slapen na 10 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen!
De terugreis gister was heel zwaar, het is een half uur rijden en natuurlijk stond er ook nog file. Zo eigenwijs als ik ben meteen langs de apotheek om medicatie te halen en stond daar lijkbleek te zijn. In de auto verging ik al van de pijn bij mijn ribben en tussen mijn schouderbladen en toen ik eindelijk op de bank plofte stortte ik ook even in.
Wat had ik mij vergist in hoe dit zou gaan!
‘S avonds met moeite de trap op gelopen en op mijn bed geploft en wat lag dit lekker! Eindelijk weer mijn grote zachte bed. Mijn kat kwam midden in de nacht bij me liggen en ik dacht dat ik aan het hallucineren was haha, ik dacht dit kan niet ik ben in het ziekenhuis, hoe kan ze nou hier komen? Toen keek ik rond en dacht ik: waarom is het ziekenhuis zo raar en de deur aan de andere kant? Langzaam viel het kwartje en dacht ik: ik ben thuis! En zo viel ik weer in slaap. Tot ik vanochtend om 9.45 uur wakker schrok en op de klok tot mijn grote verbazing zag dat het al zo laat was.
Ik lig nu nog lekker in bed en ga me zo maar eens omkleden en weer beneden op de bank installeren en kijken hoe vandaag gaat. In ieder geval ben ik thuis, zorgen de dieren goed voor me en wijken niet van mijn zijde en mijn lieve moeder is ook het hele weekend vrij en hoeft nu geen roteind meer te rijden om mij te kunnen zien.
Fijne dag allemaal! En ik zal af en toe nog wat posten hoe het nu thuis gaat.