Eén en al theater??

Hallo allemaal.

Ik heb gisteren een hele rare dag en nacht gehad en alles maakt me erg aan het twijfelen.
Ik voelde me gisteren de hele dag benauwd en ik voelde geen resultaat met de medicatie. Nou had ik geen last van aanvallen, maar een gevoel van constante benauwdheid. Zo'n contante kramp in de luchtpijp en het gevoel alsof 'ie in lichtelijk in brand stond. Ik voelde me ook helemaal niet lekker.
Ik heb s'avonds op mijn werk mijn bloeddruk even laten meten en die was verhoogd (170/95). Nou ben ik bekend met hoge bloeddruk en gebruik hier twee soorten medicatie voor, waarmee de bloeddruk de laatste twee jaar stabiel is, alsin 130/80 gemiddels zeg maar. Dus die verhoging was niet helemaal top.
Tegen het einde van mijn dienst voelde ik me echt niet goed meer en het fietsen naar huis was helemaal niet prettig; ik kwam moeilijk vooruit, hijgen, dat soort dingen.
Thuis bedacht ik me dat ik de doktersdienst maar even moest bellen om te overleggen of ik überhauot nog Salbutamol kon nemen, gezien het oplopen van de bloeddruk en ik me helemaal niet lekker voelde. Ik dacht dat ik misschien niet goed op de Salbutamol reageerde, die ik sinds twee dagen gebruikte. Ik heb uitgelegd hoe ik me voelde en dat ik benauwd was door de astma. Zij ging overleggen, belde later terug. Ze vroeg of er familieleden bekend waren met hartklachten. Ja, aan mijn moeder's kant bijna allemaal met hart- en vaatziekten, als in hartstilstand en hersenbloeding. Hierop zei zij dat zij de ambulance liet komen en ik rustig op de bank moest gaan zitten. Nou, ik was wel eniszins verbaasd en dacht nog:"Zo erg is het toch niet?"
Even later kwam de ambulance, maar ik was prima in staat om gewoon naar buiten te lopen, waarop twee mannen mij verbaasd aankeken en zeiden:"Je komt gewoon aanlopen met een tasje?" (ik had mijn medicatie in een plastic tasje gedaan, tsja...). Hierop was ik weer verbluft  :? Nou, aan de reactie te merken vonden ze het maar raar, waarop ik zei:"Ik wil wel hier blijven hoor. Ik heb dit niet bedacht."
Eén van de mannen zei toen door de portofoon:"Mevrouw kwam er al aanlopen, met een tasje." Waarop de man aan de andere kant van de portofoon op een smalende toon zei:"Oh, ze kwam er al aanlopen met een tasje."
ik werd toen echt even boos en zei:"Wat is dit?? Jullie staan me hier gewoon uit te lachen. Dit was mijn idee niet hoor." Alsof ik even gezellig uit logeren wou, zo deden ze.
Ik voelde me zo lullig  :'( In dde ambulance hebben ze een ECG gemaakt en mijn bloeddruk opgemeten, die 200/105 was. Dus weer hoog ja. De man vroeg wat er aan de hand was en ik zei dat ik de hele dag erg ebnauwd was. "Oh, maar u ziet er niet benauwd uit."  En weer voelde ik me hardstikke lullig.
Uiteindelijk hebben ze me naar de huisartsenpost gebracht. De arts heeft mijn bloeddruk gemeten, die nog altijd zo hoog was. Longen geluisterd, die zoals gewoonlijk niet piepen. En zoals verwacht kon ik gewoon weer naar huis.

En nu voel ik me nog onzekerder als ik al was, in die zin van: hoe kan dat ik én nooit piep én nooit astmaanvallen heb én mijn hoesten eigenlijk wel mee valt? Is het dan allemaal theater??
Heb ik misschien helemaal geen astma? Kan iemand meerdere malen slecht blazen bij een longfunctietest terwijl er fysiek niks aan de hand is? Ik vrfoeg me dat sowieso al de hele tijd af, maar door alles wat er vannacht gebeurde voel ik me zo'n aansteller en vraag ik me af of niet alles geoon tussen mijn oren zit.

Hoe dan ook, die ervaring met de ambulance was heel naar. Ik had eerder aan de telefoon met de doktersdienst gewoon uitgelegd dat ik me niet goed voelde, mijn bloeddruk te hoog was en ik een druk voelde op mijn borst, maar die al een hele tijd zo voel. Ik heb er zelfs nog bij gezegd, geen acute pijn.
Ik heb echt spijt dat ik überhaupt gebeld heb. Wat voelde ik me lullig zeg in die ambulance. Alsof ik één of andere hysterische vrouw was, dat gevoel gaven ze me.

Zijn er mensen die het gevoel van theater herkennen? Ik voel me echt zo lullig  :'(