Verdrietig
11-02-2011 om 20:27 uurHelaas... na lang vechten, bewijzen, doorvechten en nog meer willen bewijzen is de kogel nu door de kerk: ik kan nooit meer fulltime werken en zal dus uren moeten gaan inleveren. Dat betekent dat ik vanaf zsm de woensdag vrij ben om mijn geweldige baan wel te kunnen blijven uitoefenen. Dat is natuurlijk super, want ik geniet echt van mijn werk. Maar toch... het doet pijn en het valt me zwaar. En ik weet dat ik op termijn nog verder terug moet qua uren. Het is niet reeel meer om zo door te blijven kwakkelen en steeds aan de top van de medicatie te zitten, vaak ziek thuis te zijn, etc.
Ik hoop dat ik door minder te gaan werken de balans weer beter te kunnen krijgen en behouden én dat ik kan gaan afbouwen met de prednison, want inmiddels heb ik een heuse prednisonkop (ja heideheuvelgangertjes uit 'mijn' tijd, het is écht waar! na ruim een jaar is nu dan toch echt te zien dat ik prednisonverslaafd ben ;))
Ik heb veel steun aan mijn longarts, longverpleegkundige, arbo-arts, diverse collega's en vrienden, maar ik wil er liever niet over praten merk ik. Daarom dat ik het met jullie deel, toch anders om met lotgenoten er over te hebben dan met anderen.
De longarts was blij toen ik deze week vertelde dat ik besluit nu toch maar genomen had. Hij reageerde met 'dit was dus stap 1'. Hmmm..... stap 1? Ja volgens hem zijn er nog wat stappen nodig, zoals verhuizen naar betere omgeving, nog minder gaan werken en vaker naar Davos en zee gaan...
Voor nu eerst wennen aan deze stap.
Liefs Mies
Ik vind het goed van je dat je het met ons wilt delen. Hopelijk gaat het je helpen om je gezondheid te verbeteren. Het accepteren zal niet zonder slag of stoot gaan. Ik wens je heel veel sterkte en succes om je draai hier weer in te vinden. O+
Ha meid,
Fijn dat de dag vrij je goed gedaan heeft. Mss is t ook wel iets makkeljker mentaal te accepteren als je lichamelijk positieve uitwerking ervaart? k weet niet, ik heb geen ervaring op dat gebied maar k zou t me zo voor kunnen stellen. Maar dat t verdrietig is om in te moeten leveren en nog ns op onbegrip te stuiten ook dat is wel begrijpelijk. wel fijn van die lieve berichtjes van collega´s. die heb je wel nodig ook, maar t is dan ook fijn dat ze komen!
Hopelijk weer wat nieuwe energie om mo en vrij weer aan de slag te gaan!
LIEFS
Hoi Mies,
Wat een herkenbaar bericht!! Ik hoop zo dat je weer een beetje in een makkelijker ritme komt door een dag minder te gaan werken!! Oh en die blosjes :@ op de wangen...ja ik herken het ook. Ik heb het zelf ook en gelukkig weten de mensen in mijn omgeving wel dat het een 'teken aan de wand' is en tijd wordt voor wat rust.
Ik hoop zo dat jij ook begrip zult gaan krijgen van je omgeving!! Heel veel sterkte en ik hoop dat je al kunt merken dat het wat beter gaat!!
Is inderdaad waar weinig begrip, je ziet er toch goed uit .Je voelt je vaak zo eenzaam.
Ben heel blij dat ik ga revalideren op dekkerswald 22 maart 2011.Was ook voor mij een moeilijke stap heb namelijk 3 Primera winkels en ook dat moet gewoon doorgaan.Gelukkig heb ik een hele lieve zus waarmee ik dit samen doe ,maar toch ja laat zo veel achter.En dan het gevoel dat je dus echt met de dag minder kan is best een eng idee.Ben ruim een jaar bezig geweest om naar Dekkerswald te gaan .,en ik ben er klaar voor.Ben zo verslaafd geraakt aan al die medicatie dat ik dat alleen niet meer kan afbouwen ,dus alle hulp is welkom.Revalideer jij ook?
groetjes van lucretia
@ Lucretia ik lees je bericht nu pas, had geen melding gekregen :(
Maar heb vorige jaar gerevalideerd in Heideheuvel en dat heeft me goed gedaan, veel geleerd, veel inzichten gekregen en ook qua medicatie goed ingesteld nu: helaas wel met langere lijst daar weggegaan dan ik kwam, maar het is wel nodig. De dag minder werken is erg prettig, maar gek genoeg besef en merk ik nu pas goed dat 4 dagen eigenlijk ook nog te zwaar is...maf is dat...dat je jezelf zo voor de gek kan houden voor lange tijd....
Succes, hoop dat je het ook als positief zal ervaren, zoals ik dat heb gedaan :)
Vandaag is er weer een kogel door de kerk gegaan: het wia-traject wordt ingezet via arbo en werkgever. Heb sinds gisteren weer een aanval en ondanks die vrije dag op woensdag red ik het einde van de week net. Volgende week gesprek bij arbo-arts over hele traject met arbeidsdeskundige en UWV enzo.
Ik ben down, moedeloos om eigen lijf, verdrietig, etc. Ook al weet ik dat dit uiteindelijk een balans zal brengen die wel werkt. Maar toch. Die spiegel, die feiten, ik zie ze liever niet. Ik mankeer toch niets ernstigs? Ik zie er zo gezond uit! Zucht..... ik wilde dat ik een wat makkelijker karakter had en een ratio die minder sterk is. Of gewoon een lijf dat sterker is.
Sorry, ik mag niet zo klagen, maar ik zit nog midden in een proces en voel me er vaak alleen in staan omdat, behalve wat lotgenoten, niemand echt kan invoelen hoe het is.
Liefs Mies
och mies, t valt allemaal ook heus niet mee. afscheid nemen van je gewone leven is ozo moeilijk, ozo zwaar!
en klagen.... dat doe je niet (en vind je dat wel dan klaar je hier maar lekker, dan mag allemaal!) :*
Wie zegt dat?????
natuurlijk mag je klagen en wat is klagen tenslotte. Zeggen dat je t moeilijk vindt? Dat is toch geen klagen? Dat is niet meer dan normaal in jouw situatie! t valt toch niet mee om steeds nog weer wat meer in te moeten leveren terwijl je zo gemotiveerd bent om aan t werk te zijn en het zo je hart heeft? Ik zou het raarder vinden als je nu stond je huppelen zeg maar...!
Ik weet niet wat het betekent om niet meer te kunnen werken (k heb t nooit gekund, dus heb geen ervaring met afgekeurd worden want k was het al voor ik begon :)) maar ik probeer het me een beetje in te denken..Ik denk dat ik me ook zo zou voelen als jij je doet, i.i.g. gewoon gigantisch teleurgesteld in je eigen lijf. dat zo'n andere kant op gaat dan je graag zou willen en waar je je best voor doet. Dat dat je pijn doet lijkt me dus heel logisch.
Jammer dat je eigenlijk maar zo weinig begrip ervaart, dat maakt alles ook nog wel extra moeilijk denk ik...Ik ben er voor je! (althans, dat probeer ik...)
Liefs en dikke knuf
Jorine
PS goed van je dat je het deelt hoor op t LF, dan bied je ons tenminste de kans om mee te leven, anders zouden we t niet weten dat je in een moeilijke periode zit!
Ff verwijderd....
Balen Mies.
Tuurlijk mag je klagen.
Schrijf het hier maar lekker van je af hopelijk doet het je goed.
Wil je graag een virtuele knuffel geven.
Sterkte meid O+