Van en voor Ieke10 #9

Wat heerlijk om te lezen dat je weer thuis bent.
Daar heb je dus zo lang voor gevochten, kanjer!
Ik sluit me verder bij de woorden van Thirza aan, ik had het niet anders kunnen verwoorden.
Geniet er van en we hopen dat je op schema blijft met het aansterken.
Liefs Tessa

TOPPER!! 

Hoi Allemaal

Hier gaat alles goed. De maandag heb ik gebruikt om bij te komen van het weekend. Er is toen helemaal niemand geweest. Heerlijk rustig, maar ook erg stil toen de kids naar school waren. Pieter heeft deze week vrij genomen dus die is er wel. Volgende week hebben de kinderen vakantie dus ben ik ook niet alleen. Die week daarop komt er een paar keer per dag wijkverzorging. Komt allemaal goed. En Isis komt natuurlijk in de vrije dagen met me trainen. Dinsdag hebben we onze eerste sessie gedaan. Cardio is nog zwaar maar gaat wel steeds beter. Krachttraining doen we nog puur met ons eigen lichaamsgewicht. Wanneer er in de revalidatie gewichtje gebruikt gaan worden, neemt Isis die ook mee.
De revalidatie is even wennen nu ik in een groep van 10 mede patiënten zit. Ik had tot nu toe één op één begeleiding en nu moet ik de aandacht delen. Op zich niets mis mee, hoor, maar wel wennen. De groep is leuk maar de meeste mensen zijn een jaar of 10 ouder dan ik. Er is één iemand van mijn leeftijd, maar dat is iemand die helemaal niet wilt en niet gemotiveerd is om te trainen. Ze zeurt om alles en dan moet je niet bij mij zijn. Ik ken haar hele geschiedenis al. In vergelijking met mijn verhaal, valt dat allemaal wel mee. Maar goed ik mag niet oordelen. Ieder beleeft het op zijn eigen manier natuurlijk. Op woensdag is er ook psychologische begeleiding en die zal afwisselend individueel zijn en in de groep. Gister was die in de groep en mocht iedereen zijn verhaal doen, zodat iedereen van elkaar weet wat hij of zij heeft meegemaakt. Was niet makkelijk. Vooral bij mijn verhaal hield niemand het droog, zelfs de psycholoog niet. Ik heb beknopt mijn verhaal gedaan en heb geen details genoemd. Ik was er verbaasd over hoe makkelijk ik het kon vertellen tegen een groep totaal vreemden. Tijdens de training in de sportzaal had ik het gevoel dat iedereen het over mij had. Sommigen kwamen ook naar mij toe om te zeggen dat is het zo knap had gedaan de afgelopen maanden. Ik merk dat ik die aandacht helemaal niet wil. Ik wil vooruit en niet steeds herinnert worden aan wat er gebeurd is. De volgende keer ga ik dat ook zeggen. Iedereen heeft daar iets meegemaakt en voor iedereen is dat hard aangekomen. Ik wil niet degene zijn die het, het ergst en het zwaarst heeft gehad. De psycholoog nam mij ook nog even apart om te zeggen dat er niet vaak patiënten zijn die door een zo'n diep dal zijn gegaan als ik en dat het voor haar de eerste keer is dat ze zo'n patiënt heeft. Ik kon altijd bij haar binnen wippen als ik daar behoefte aan had. Ik heb haar gezegd dat ik niet anders dan de andere behandeld wil worden. Dat kon ze begrijpen maar ik moest me wel realiseren dat ik wel anders dan de anderen ben. En daar kwam ik dan ook gelijk achter want ik kon niet met de groep mee tijdens de training. Maar ik ga mijn best doen om dat zeer binnenkort wel te kunnen en gelukkig heb ik thuis ook nog begeleiding die mij daarbij helpt en afremt als ik teveel en te hard van stapel loop.

Gr. Mieke

heb jij voor mij ook een rem

Je bent geweldig, je doet geweldig en je denkt geweldig, een voorbeeld voor velen!

Vandaag een matige dag achter de rug. Ik werd al benauwd wakker. Daar schrok ik van. Geen koorts gelukkig, dacht ik toen ik dat had gemeten. Dus maar even vragen bij revalidatie. Echt ziek voel ik me niet. Pufjes geven geen verlichting. Bij de revalidatie moest ik gelijk door naar de dokter. Piepende longen, astma was de conclusie. Getrickerd door het natte weer. Nou daar ben ik dus weer klaar mee. Nu zit ik weer aan de prednison. Gelukkig mocht ik wel meedoen met revalidatie. Maar ook dat ging niet echt lekker. Het huilen stond me nader dan het lachen en dat kwam er dus ook uit. De fysio stond naast me en vertelde dat revalideren gepaard gaat met twee stappen vooruit en dan weer één terug en daardoor ging ik door het lint. Ik moest zo huilen. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar het is ook zo'n teleurstelling dat ik me niet goed voel vandaag en weer een stap terug moet zetten! Ik ben eerder naar huis gegaan.
Vanmiddag kwam Isis, wat niet afgesproken was omdat ik revalidatie had. Ik wist dat je niet goed in je vel zat. Ik heb dat aangevoeld en weer moest ik huilen. Daarna nog een hele tijd gepraat en uiteindelijk kon ik ook weer lachen. Volgende week, begin ik gewoon weer opnieuw. Ik laat me niet kisten door mijn astma, die is gek!

Gr. Mieke

Sterke meid, inderdaad wat de fysio zegt is maar al te waar(weet het sinds van de week ook uit ervaring mijn heup ging goed tot dinsdag teveel gedaan en weer meer last baalde ik van gaat na rust gelukkig weer beter).
Fijn dat Isis er weer was om je op te beuren.
Hopelijk gaat de revalidatie volgende week weer beter.
Zet hem op meid je kunt het.