Van en voor Ieke10 #4
12-03-2013 om 09:48 uur GeslotenHoi allemaal
Bedankt voor jullie lieve reacties en steun. De ok is goed verlopen. De uiteindelijke bloeding kwam van de milt maar het bloed was rond de lever gaan zitten. De milt van Mieke is verwijderd. Wat dat voor consequenties heeft weten we nog niet maar dat zullen we nog wel horen. Ze is rond 1 uur naar de ok gegaan en kwam om 8:45 weer terug. En natuurlijk weer een slang erbij, dit keer een wonddrain. Ze heeft weer opnieuw veel ingeleverd de afgelopen dagen, maar ook dit keer verwacht ik dat ze zich er weer doorheen knokt. Met pijn in mijn hart kijk ik naar haar en zie een teer mensje liggen tussen al die medische apparatuur in dat grote ziekenhuisbed. Ik duim, bid en smeek dat dit de laatste tegenslag is en dat ze hierna gewoon kan opbouwen. Ik ga nu mijn bedje opzoeken om er vanavond weer voor Mieke te kunnen zijn.
Gr. Isis
Wat een mooie foto en wat een geweldige ervaring een rondreis door India. Dank je wel Jippie.
Gr. Mieke
Goed dat die longdrain eruit is en dat ze nu veel minder pijn heeft. En gelukkig dat de dromen en hallucinaties weg zijn. Dan heeft ze er maar 1 of 2 dagen last van gehad, kan ze die ervaring ook weer op haar lijst met ziekenhuiservaringen bijschrijven.
Een nieuwe Mieke, zo mak als een lammetje. Maar dat is natuurlijk maar tijdelijk, komt voor dit moment even goed uit. Wat wil je, na zoveel morfine, operatie en slaapmedicatie.
Ik ben blij dat ze alles weer helder ziet en dit dieptepunt weer achter de rug is.
De rechterlong is nog spannend, begrijp ik. Mieke gaat dus aan de slag met speciale ademhalingsoefeningen, haar kennende zal ze dat weer met grote inzet doen. Ik hoop dat dit snel het gewenste resultaat heeft.
Ja, dit verhaal blijf ik uiteraard volgen. Onderhand is dit een soort van thriller geworden, met worse case scenario's maar nog altijd de hoop op een goede afloop.
Veel sterkte!
ik hoop dat alles goed blijft gaan!!!
Wat is 't toch fijn dat er kleine stapjes vooruit worden gemaakt. Nog niet letterlijk zo te lezen, want op dit moment zijn de stapjes of iets doen natuurlijk nog teveel, maar lichamelijk gezien.
Nog even opletten met die saturatie nog zo te lezen, maar hopelijk gaan die waarde's de komende tijd ook steeds iets beter worden.
Sterkte voor jullie allemaal en zet 'm op Mieke, je doet 't echt zo goed! ^O^
Fijn om te lezen dat het weer kleine stapjes vooruit gaat.
^O^
groetjes
petra
Hallo lieve mensen van het forum
I am back in Town zullen we maar zeggen want zo voelt het voor mij, alsof ik er een poosje tussenuit ben geweest. Maar dan ook volledig, één zwart gat. Inmiddels is het een week geleden, maar voor mij begin ik die zondag gewoon opnieuw. Alleen een stuk minder mobiel en ook wat zieker. Er is veel gebeurt deze week, maar voor mij gelukkig niet zo bewust. Ik mag de komende week niet uit mijn bed. Heb daar nu nog niet echt problemen mee omdat ik door de medicijnen die ik krijg erg rustig wordt gehouden. De drive wordt onderdrukt zullen we maar zeggen. Natuurlijk baal ik als een stekker dat dit me is overkomen. Het gaat nu allemaal weer een aantal weken langer duren. Tijd is natuurlijk maar relatief, maar ik leef mijn leven liever bewust dan onbewust. Ik wil graag genieten van iedere dag die ik heb en ze niet slapend door brengen.
Daarnaast is er ook weer een stukje van mijn lijf in de prullenmand verdwenen. Vroeger dacht ik wel eens, ik zou nooit iets van mijn lijf willen missen. Ik ga dood zoals ik geboren ben. Nu er al twee keer iets is weggenomen voelt dat toch als verlies. Ik moet dat verwerken, rouw is een groot woord maar ik denk wel dat het ongeveer zo voelt voor mij. Steeds als ik de littekens op mijn lijf zie of voel is de confrontatie er. Dat zal in de loop van de tijd wel minder worden als de littekens wat gaan vervagen.
Waar ik erg blij mee ben is dat mijn rechter long het wonderbaarlijk goed doet. Dat blijft toch mijn grootste zorg. De rest komt er wel, maar nog een stukje long verliezen wil ik niet. Daarnaast verbaasd het me hoe een goed herstel vermogen ik heb. Daar mag ik blij mee zijn, maar daar heb ik ook heel hard voor gewerkt. Zo'n twee jaar geleden woog ik nog boven de honderd kilo. Door het sporten bij Isis en gezonder gaan eten heb ik daar in een jaar tijd 40 kg vanaf gepeuterd en ben toen ziek geworden. Aangeboren hartafwijking die ging op spelen en daardoor getrickerde astma (wist daarvoor niet eens dat ik astma had). Maar nu achter af weet ik dat ik daar mijn hele leven al last van heb gehad maar in een zeer acceptabele gradatie. Natuurlijk is het zuur als je zo hard gewerkt heb om weer in een gezonde toestand te komen om dan zo ziek te worden, maar de cardioloog zei dat ik anders ook wel ergens rond deze tijd zo ziek was geworden en dan veel minder goede overlevingskansen had gehad. De kans was groot geweest dat ik er dan nu allang niet meer was geweest. Dat geeft mij troost. Ik heb hard gewerkt en het heeft me extra tijd om te leven terug gegeven. Van deze extra tijd wil ik gaan genieten, hoe zwaar die ook nog gaat worden. Het afvallen zal moeten veranderen in verantwoord aankomen want inmiddels ben ik nog ergens tussen de 15 en 20 kg kwijt. Ik weet nu niet wat ik weeg maar het zal ergens tussen de 40 en 45 kg liggen terwijl ik toch 1,73 m ben. Dus dat wat ik er extra nog af heb zal er weer aan moeten. Ik beschouw vandaag als de eerste dag van de opbouw en zal jullie op de hoogte houden van mijn vorderingen. Ik moet stoppen nu want er staat hier weer team van verpleegkundige om mijn te wassen wat niet makkelijk is omdat ik nog bijna niet mag en kan draaien.
Liefs en knuffels van Mieke
Lieve Mieke,
Welkom terug meis,wat hebben wij van het longforum ons zorgen gemaakt!!
Ik denk dat wij allemaal blaren op onze duimen hebben van het duimen dat het goed komt ^O^
Luister naar de verpleegsters en dokters,dan ben je eerder opgeknapt.
Heb ook gesprekken met een psycholoog,wat je bent veel kwijtgeraakt.
Je gaat nu opknappen en dan lekker genieten van je man en je kinderen :Y
Heel veel knuffels van Blanche.
Welkom terug. ;)
Fijn om weer een berichtje van je te lezen. Isis en Petra hebben ondanks alles ons goed op de hoogte gehouden.
Hoi Mieke,
Fijn weer iets van jezelf te horen!!
Ik hoop dat je vanaf nu elke dag ietsie pietsie beterder wordt.
Wat bent jij een vechter!!! Leef met je (jullie) mee,
Je hebt wel erg veel meegemaakt de laatste tijd.
Ik blijf duimen voor je.
Hou je taai en véél sterkte
groetjes bessie
Ik lig nu te wachten op het bezoek. Na de verzorging (duurde meer dan een uur) heb ik een poosje liggen slapen. Verzorging is geen pretje. Pijn neemt dan door het bewegen enorm toe. Ik had al vlug een pijnscore van 7 à 8. Heb toen morfinespuitje gehad. Voor morgen is afgesproken om voor de verzorging al morfine te geven. Hoop dat het dan minder pijnlijk is. Met name mijn ribben aan beide kanten geven veel pijn.
Ik ben nu een uurtje wakker en begin me te vervelen daarom jullie maar even lastig vallen met mijn gezeur. Fysio is geweest en heeft met mij geoefend met een triflow. Dit is een plastiek apparaatje met drie balletjes die ik moet proberen door goed in te ademen omhoog te houden. Ik ben al blij als ik één balletje omhoog krijg. Maar goed zal allemaal nog wel komen. Ik heb in iedergeval weer iets om mee te spelen en te oefenen. Alles wat nodig is om mijn rechterlong te sparen neem ik serieus en ga ik voor.
Groetjes Mieke