Van en voor Ieke10 #4
12-03-2013 om 09:48 uur GeslotenHoi allemaal
Bedankt voor jullie lieve reacties en steun. De ok is goed verlopen. De uiteindelijke bloeding kwam van de milt maar het bloed was rond de lever gaan zitten. De milt van Mieke is verwijderd. Wat dat voor consequenties heeft weten we nog niet maar dat zullen we nog wel horen. Ze is rond 1 uur naar de ok gegaan en kwam om 8:45 weer terug. En natuurlijk weer een slang erbij, dit keer een wonddrain. Ze heeft weer opnieuw veel ingeleverd de afgelopen dagen, maar ook dit keer verwacht ik dat ze zich er weer doorheen knokt. Met pijn in mijn hart kijk ik naar haar en zie een teer mensje liggen tussen al die medische apparatuur in dat grote ziekenhuisbed. Ik duim, bid en smeek dat dit de laatste tegenslag is en dat ze hierna gewoon kan opbouwen. Ik ga nu mijn bedje opzoeken om er vanavond weer voor Mieke te kunnen zijn.
Gr. Isis
ik hoop dat ze niet teveel pijn zal hebben.
allemaal veel sterkte
Om 17:00 uur toen iedereen er was, is de slaapmedicatie uit gezet. Ze kreeg dit via een infuuspomp continu. Ze begint nu iets wakker te worden. Ze beweegt iets meer en kreunt nu veel. Ben bang dat ze pijn heeft, maar moeten nog afwachten.
Gr. Petra
Spannend, succes!
Wat een spanning weer, ik wens jullie heel veel sterkte toe.
Ik hoop zo dat ze een beetje rustig wakker wordt.
Ook ik hoop dat ze niet teveel pijn heeft.......
Oma Akke
Lieverds,
Heel veel sterkte voor jullie en ook ik hoop dat ze niet veel pijn heeft.
Blanche
Hopelijk heeft ze niet teveel pijn en wordt ze rustig wakker.
Sterkte.
Fingers crossed!
Ja weer spannend hoe ze zich voelt als ze weer wakker is maar als ze pijn heeft kan ze wel pijn medicatie krijgen desnoods via het infuus.
Groetjes Erika
Om een uurtje of acht was ze pas echt wakker. Ze was erg verward, wist niet waar ze was en wat ze in dat bed deed. Ze begon aan alle slangen te trekken. Pieter was ze vlug overeind gesprongen dat zijn stoel met een harde klap op de grond viel en pakte haar handen vast. Ze stribbelde behoorlijk tegen maar voelde toen de pijn en begon te schreeuwen. Intussen was er een verpleegkundige op het lawaai afgekomen en drukte een extra bel in. In korte tijd stond de kamer vol met witte jassen. Ik ben samen met Petra en de kinderen de kamer even uit gegaan. De kinderen waren aan het huilen. Zo hadden ze hun moeder nog niet gezien. Normaal is Mieke altijd de rust zelve en zal niet vlug huilen, laat staan schreeuwen. Na een kwartiertje mochten we weer naar binnen. Mieke was gekalmeerd. Ze had morfine gekregen tegen de pijn. Ze wist nog steeds niet waar ze was en wat ze daar deed maar herkende de kinderen gelukkig wel. Ze knuffelde ze beide. Daarvan werden de kinderen weer emotioneel van. De jongste vroeg of mama nu alleen nog maar ging opknappen zodat ze naar huis mocht, want ze miste mama nu toch wel heel erg. Ik wil zo graag dat alles weer is zoals het was. Toen moest ik ook even slikken. Ik kan het me zo goed voorstellen dat, dat kind zo haar moeder mist. Je pubertijd moet je toch op een gewone manier kunnen beleven en toch niet met een zieke moeder. Maar, ja het is nu eenmaal niet zo.
Ik blijf bij Mieke vannacht nu ze zo verward is. Ik hoop nog wel een beetje te kunnen slapen.
Gr. Isis