Rachel in het ziekenhuis

Heftig voor je, meid.

Ik kan me indenken dat t zker niet fijn is om te horen dat ze denken dat ál je benauwdheidsklachten psychisch zijn...Of dat waar is, is idd wel de vraag, want je hebt tenslotte wel gewoon aangetoond astma.
Maar dat astmaklachten verergeren of in standgehouden worden door psychische factoren is natuurlijk ook wel een bekend fenomeen. Lastig om alles goed uit elkaar te halen!  Maar dat astma puur psychisch is, is gewoon niet waar, het is een lichamelijke ziekte, dus...!

k Hoop dat je je hoe dan ook serieus genomen voelt, op alle terreinen. In ieder geval fijn om te weten dat HH wel voor je klaar staat als je (o.a. door opname op de PAAZ) straks weer beter in je vel zit...Ze willen je in ieder geval helpen, maar vragen zich af of dat nú er de goede tijd voor is...

k Wens je heel veel sterkte en een hele dikke knuffel voor jou, dappere meid!!!
Liefs
Jorine

Ten eerste een dikke knuffel voor je Rachel  :*

Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt met het idee dat het allemaal psychisch zou zijn. Zoals Jorine al aangeeft, heeft astma gewoon een lichamelijke oorzaak en als je daar heel veel last van hebt dan is het niet gek dat dit na een tijdje invloed op je geestelijke gesteldheid gaat hebben...
Aan de andere kant zou het natuurlijk heel mooi zijn als je op de PAAZ geholpen zou kunnen worden met je benauwdheid. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je je beter gaat voelen, wat de oorzaak van je klachten ook mag zijn. Als deze behandeling nou niet blijkt te helpen, dan is meteen heel duidelijk vastgesteld dat je benauwdheid niet psychisch is en kun je verder kijken. En alles wat deze behandeling je wel geeft is mooi meegenomen toch?

Ik hoop dat je je snel weer wat fijner gaat voelen in je lijf :)
Liefs

Lieve allemaal,

Hier weer een berichtje.
Het is zwaar op de PAAZ, kom niet echt verder, blijf somber, verdrietig en erg gespannen. Moet wel zeggen dat m'n neiging tot zelfmoord verdwenen is, heb nog wel zoiets van als ik morgen ochtend niet meer wakker werd vind ik het prima.
Ben nu met weekendverlof, heerlijk om thuis te zijn. Ben alleen behoorlijk beroerd, heb vermoedelijk een longontsteking, roep al sinds vorig weekend dat het niet goed zit, maar het werd maar afgeschoven op hyperventilatie. Nu weer aan de prednison en een kuurtje antibiotica. Nu maar hopen dat ik snel opknap.
Dinsdag behandelplan bespreking, hoor dan wat voor een behandeling ik krijg, hoop zelf wel in deeltijd, zodat ik de avonden en het weekend lekker thuis ben.

Ik houd jullie op de hoogte en ik wens alle medeformers die het nodig hebben veel sterke en beterschap.
Groetjes Rachel

Balen dat het nog niet echt lekker gaat.
Fijn dat je wel weer even thuis bent.
Hoop voor je dat het behandeling in deeltijd wordt.
Wens je heel veel sterkte en beterschap. O+

balen zeg dat het nog niet beter gaat.
veel succes een dinsdag met het gesprek.
heel veel sterkte en beterschap.

Hi Rachel,

Je zegt het gaat niet snel op de PAAZ, maar hou in je achterhoofd dat dit soort dingen gewoon tijd nodig hebben Je bent er nu ongeveer 2 weken denk ik. En je noemt zelf al een aantal dingen die beter gaan. Je hebt geen zelf moordgedachten meer , je vind het fijn om thuis te zijn.
Ik gebruik even je eigen woorden. Maarre: Een heel stuk beter dan voor je erheen ging. Toch?

Probeer te accepteren dat het gewoon tijd nodig heeft. Geniet van wat je al bereikt hebt, en hou in gedachten hoeveel beter het nog kan worden als je dit doorzet.

Succes en niet opgeven !!!!
Silvia

Hoi Rachel,

Wat ontzettend naar dat je je nog steeds zo somber voelt! Dat is bijna niet te omschrijven hoe rot dat is... ;(
Wel knap dat je al wat verder bent en de zelfmoordgedachten wel verdwenen zijn. Ik kan me voorstellen dat dit nog lang niet is wat je graag zou willen, je wilt je gewoon niet zo enorm rot voelen, maar ik hoop voor jou dat dit een klein beginnetje is bergopwaarts...

Heel veel sterkte met alles! Goed en knap dat je het hier van je af schrijft! ^O^

Groetjes Evi

Lieve allemaal,

Ondertussen behandelplan bespreking gehad, het loopt allemaal niet zoals ik gehoopt had, ben nu wel weer thuis, maar momenteel is het nog onduidelijk of er nog een vervolg komt,  tegen mij werd gezegd van niet en in de overdracht naar mijn woongroep van wel, de woongroep probeert hier nu duidelijkheid in te krijgen, ik weet het niet meer, ben volledig op, vooral lichamelijk, maar het lijkt wel of alles maar op het psychische wordt afgeschoven, geestelijk zit ik ook niet lekker in m'n vel, maar dat komt ook doordat ik zo doodmoe ben en constant benauwd ben, gaat nu met de prednison wel iets beter. Ik weet het niet meer, zit er vanavond weer helemaal doorheen, loop bijna alleen maar te janken en heb het gevoel dat niemand me begrijpt.

Het is wel fijn om dit met jullie te delen.
Voor alle andere medeformures die het nodig hebben veel sterkte en beterschap gewenst.
Groetjes Rachel