Mijn leven in de bergen #2
30-12-2013 om 06:23 uur GeslotenAangezien de vorige vol was een nieuwe begonnen
Lieve Jorine, wat fijn dat je in het ziekenhuis lag toen het zo slecht werd en dat ze er op tijd bij konden zijn.
Maar wat jammer dat er zoveel pred voor nodig is...
Zal bidden dat je je vanaf nu weer steeds beter gaat voelen, en dat de pred weer afgebouwd kan worden. Maar rustig aan. Dikke knuf!!
Fijn te horen dat het wat beter gaat. Nu even bijkomen en uitrusten.
Beterschap.
Liefs Tessa
*O* Je hebt je dapper gehouden *O*
Nu goed uitrusten, lekker opt gemak doen! :Y
Wat lief dat je toch een klein berichtje achterlaat ondanks dat het zoveel energie kost, fijn te horen dat het iets beter met je gaat!
Hoi Jorine,
Gelukkig gaat het beter met je longen. :)
Ik hoop dat je snel opknapt en wat kunt gaan opbouwen wat betreft conditie en afbouwen wat betreft de Prednison.
Slaap nu nog maar lekker veel!
Groetjes,
Kariboe
Hoi Jorine,
Er was voor me veel bij te lezen, ben even afwezig geweest. Je pad blijft en is een moeizame weg, een weg waar duidelijk af en toe wijze medici met je mee lopen. Hopelijk krijg je van hun de nodige begeleiding en krijg je van alle andere mensen die regelmatig je pad meelopen de zo brood nodige steun. Zo knap je hopelijk weer snel op en kan je aan conditie, en afbouw gaan werken.
Sterkte en beterschap.
Marcus.
Bezoek
Hoi allemaal,
Wat lief dat jullie zo bezorgd zijn...Dat voelt speciaal! Dank voor t meeleven.
t Gaat gelukkig wel, ware t niet dat ik weer een olifant heb. We zijn in sneltreinvaart aan t afbouwen en dat is voor alles goed, maar hoe mijn longen reageren is natuurlijk leidend. Dat is elke keer weer spannend. En k ben gewoon bizar instabiel op t moment. Ze spreken ook nog niet over ontslag, dat moeten we echt gewoon ongeveer per dag bekijken of dat wat in de buurt komt. Ik denk er maar niet teveel over na, k merk t vanzelf :) Maar goed, inmiddels dus al wel weer bijna 2 weken opgenomen. En dat is voor in Davos best veel...
k Krijg straks bezoek van een vriend die ik van de studie ken. Gelijktijdig in t zelfde jaar gestart en samen met nog een ander nog steeds intensief contact. Hij heeft een zwangere vrouw en dochtertje, maar hij komt voor mij even naar Davos. Had gehoopt leuke dingen met hem hier te doen, maar nu ben ik nog in t ziekenhuis. Maar "ik heb er geen moment over nagedacht om níet te komen" zei hij. Hij komt voor míj en dan komt hij hier zitten om mij te ontmoeten. Hoe waardevol kunnen vrienden zijn he?! Ben zo dankbaar voor zulke échte vrienden!!
k Heb vanmiddag een nieuw bed gekregen. t Andere kon niet meer op of neer. Dus k zat of compleet rechtop of moest plat liggen. Beide geen optie :) Nu een ander, ziet er exact tzelfde uit, maar toch, deze doet wat ik van 'm vraag :-)
k Ben echt zo ontzettend moe, zoals ik gister al schreef. Is niet verwonderlijk, ben helemaal 'op de grond' wat conditie etc betreft: een week griep, een week vechten tegen exa, opname, crisis, bizar veel pred, nog steeds instabiel astma, veel minder slapen dan thuis...niet zo verwonderlijk, maar t vraagt wel geduld. k Denk dat dit echt een heel erg lang herstelproces gaat worden....Vraag me af of ik er wel genoeg kracht of doorzettingsvermogen voor heb...maarja, als ik voor elke dag genoeg heb is het goed, houd ik me maar voor. Niet teveel vooruit kijken. Maar of ik deze winter nog om de DavoserSee kan lopen??????
Verder is 1 patiënte met ontslag, dus we zijn nu met 3, voor zolang t duurt. Best gezellig is het, maar ook onrustiger. Tja.
Vanmo ging t douchen niet zo goed. Belde de zuster om de O2 wat hoger te zetten, dat ging ze doen, maar ging me meteen ook even helpen met afdrogen enzo. Toen heeft ze daarna heerlijk m'n haar geföhnd. Dat was echt een soort van 'wellness', even genieten van de warmte en de verzorging...heerlijk!!
Nou dat was t nieuws weer eventjes. Dank voor t lezen en iedereen in zijn/haar situatie t allerbeste gewenst!
Liefs
Toch wel behoorlijk balen allemaal zo hoor!
Hopelijk als de pred straks op de stand die jullie willen dat je ook wat stabieler mag worden!
Ik ga duimen voor je!!!
He jorine,
Soms kan je idd zo diep zitten dat het besef wat de weg terug van je zal vragen lijkt als de mount Everest die voor je opdoemt. Er zit niets anders op dan het dag per dag te bekijken en ik hoop dat alle steun die je krijgt je helpt om de moed te vinden te blijven ervoor gaan, hoe moeilijk het vaak ook is. Ik ben ervan overtuigd dat jij dat kan! Wat speciaal idd om vrienden te hebben die speciaal naar davos komen om je een bezoekje te brengen, maar je verdient dat hoor!
Erg veel beterschap, ik zal een kaarsje voor je branden dat je spoedig herstelt!
Sien
Bekijk het maar per dag, dat is goed. Je hoeft niet alles tegelijk, neem maar stap voor stap!
Veel sterkte gewenst! Je bent zo dapper, zal bidden om kracht en moed voor je om het vol te houden!
Geniet van je bezoek!
Liefs
Wat lief zo'n vriend.
Het is natuurlijk ook niet niks wat je doorgemaakt hebt dus het herstel zal zijn tijd nodig hebben stapje voor stapje vooruit en dan misschien weer een paar achteruit en weer omhoog eens kom je weer boven aan de berg vanuit het dal. Heel veel beterschap en sterkte.
Hele dikke knuffel vanuit een warm, winderig en nat Nederland.
Paginering