Ik voel me niet zo fit. Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was laat en eigenlijk kon ik dat niet zo goed hebben. Maar het was ontzettend gezellig en ik had het echt niet willen missen. Gezellige avond, lekker eten, goede gesprekken, mooie gedichten en leuke cadeautjes. Iedereen had echt zijn best gedaan. Ik heb een haakpakket gekregen voor een sjaal dus ga het ook proberen :P Vanmorgen langer in bed gebleven en rustig dagje. Wel wat boodschappen gaan halen maar wist zowat niet meer hoe ik er thuis mee moest komen. Denk dat ik morgen ook niet ga roeien. Ik wil wel graag maar m'n lijf zegt dat het beter is van niet. Misschien wel ff koffie. M'n coach had Sinterklaascadeautjes voor ons zei hij. Even rust iig, daar ben ik wel aan toe. Ook nog knetterveel spierpijn in m'n armen en schouders van de training van gisteren :+
@ Mila: fijn dat je een goede eerste indruk hebt gehad. Ik weet niet of je het weet maar dit is het topic waarin ik schrijf over mijn revalidatie. Zowel mijn vorige als mijn huidige. Misschien vind je het leuk om te lezen omdat je altijd wel vraagt hoe het is :) Ik heb ook jaren Spiriva gebruikt, gebruik nu weer Atrovent, dat is de kortwerkende Spiriva omdat ik dan beter kan plannen gedurende de dag. Hoop dat het je goed helpt.
@ TanteDaan: Airomir is Salbutamol in kleine deeltjes maar je hebt ook nog andere luchtwegverwijders zoals Atrovent, misschien ook nog een optie?
Nog steeds veel zieken... iedereen die het nodig heeft beterschap!
Ik ben op het moment niet meer vaak benauwd (alleen wat hoesterig), maar nog steeds zo ontzettend moe. Kan maar erg weinig doen op een dag en merk zelf weinig vooruitgang... Inmiddels al weer 9 weken... vooral zo lastig als men niet goed weet waar het door komt. Probeer mijn geduld maar te bewaren en nog langer rustig aan te doen en hopen op betere tijden.
Gister op controle geweest bij de la. Was erg inspannend dus vandaag weer veel geslapen. De dagen ervoor voelde ik wel wat vooruitgang en daar ben ik blij om. Sinterklaas hebben wij donderdag al gevierd omdat ik vrijdag de controle had. Het was erg gezellig, maar ik vroeg me wel steeds af, zou dit nu de laatste keer voor mij zijn? Daar word ik dan verdrietig van. Ik weet wel dat ik dat niet moet doen maar ik pieker heel veel de laatste dagen. Vaak denk ik aan mijn kinderen, die gaan straks verder zonder moeder. ik wil nu sterk zijn en vrolijk voor ze zijn maar dat lukt niet. Ik word verdrietig van al dat gepieker. Ik merk dat de kinderen dat merken. Ze komen vaak even bij me liggen om te knuffelen. Nu kan het nog, hé mam, zei de oudste gister.
Iedereen die het nodig heeft heel veel sterkte en beterschap!
Long is erg geïrriteerd en gevoelig. Longfunctie lukte niet, was te inspannend. Foto was niet verbeterd, maar ook niet verslechterd. Met haar emotionele situatie besproken. Ik wil nu geen begeleiding, ze heeft oxazepam voor geschreven om wat rustiger te zijn. Deze voor de nacht ingenomen. Ik heb er wel redelijk op geslapen.
Ik ben gisteren een mooie sukkel geweest ;) De hele dag deden m'n longen net niet wat ik wilde. Het was niet genoeg om extra te puffen, maar helemaal fijn was het ook niet. Ik dacht, beginnend verkoudheidje, zal daar wel aan liggen (had m'n neus ookaf en toe een beetje dicht). Kijk ik 's avonds op m'n tellertje.. Blijkt dat ik die ochtend geen medicijnen genomen heb! (Ik zou 'm vandaag vervangen, dus ik weet precies waar hij op zou moeten staan). Ja, dan snap ik 'm ook wel.. Dan viel het zelfs allemaal nog reuze mee!
Verkoudheid heeft helaas ook doorgezet en lijkt zelfs al wat naar beneden te zakken.. Hopen dat dat niet gebeurt ;)
Lieve Mieke, niet alleen jij, maar ook je man, kinderen, vriendin... allemaal dappere dodo's!!! Ik hoop dat je nog heel veel gelukkige herinneringen kunt maken samen. O+
Ik vind het heel begrijpelijk dat je piekert. Het moet heel raar zijn aan je toekomst te denken wanneer je niet ver vooruit kunt kijken. Het is knap dat je het onder woorden kunt brengen. En vooral dat je het met je kinderen kan delen, dat zij weten hoe het met je gaat. Zij hebben vaak zo hun eigen manieren om met verdriet om te gaan en voelen vaak aan wat je nodig hebt. Een extra knuffel dus.
Ik voel me niet zo fit. Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was laat en eigenlijk kon ik dat niet zo goed hebben. Maar het was ontzettend gezellig en ik had het echt niet willen missen. Gezellige avond, lekker eten, goede gesprekken, mooie gedichten en leuke cadeautjes. Iedereen had echt zijn best gedaan. Ik heb een haakpakket gekregen voor een sjaal dus ga het ook proberen :P Vanmorgen langer in bed gebleven en rustig dagje. Wel wat boodschappen gaan halen maar wist zowat niet meer hoe ik er thuis mee moest komen. Denk dat ik morgen ook niet ga roeien. Ik wil wel graag maar m'n lijf zegt dat het beter is van niet. Misschien wel ff koffie. M'n coach had Sinterklaascadeautjes voor ons zei hij. Even rust iig, daar ben ik wel aan toe. Ook nog knetterveel spierpijn in m'n armen en schouders van de training van gisteren :+
@ Mila: fijn dat je een goede eerste indruk hebt gehad. Ik weet niet of je het weet maar dit is het topic waarin ik schrijf over mijn revalidatie. Zowel mijn vorige als mijn huidige. Misschien vind je het leuk om te lezen omdat je altijd wel vraagt hoe het is :) Ik heb ook jaren Spiriva gebruikt, gebruik nu weer Atrovent, dat is de kortwerkende Spiriva omdat ik dan beter kan plannen gedurende de dag. Hoop dat het je goed helpt.
@ TanteDaan: Airomir is Salbutamol in kleine deeltjes maar je hebt ook nog andere luchtwegverwijders zoals Atrovent, misschien ook nog een optie?
Nog steeds veel zieken... iedereen die het nodig heeft beterschap!
Ik ben op het moment niet meer vaak benauwd (alleen wat hoesterig), maar nog steeds zo ontzettend moe. Kan maar erg weinig doen op een dag en merk zelf weinig vooruitgang... Inmiddels al weer 9 weken... vooral zo lastig als men niet goed weet waar het door komt. Probeer mijn geduld maar te bewaren en nog langer rustig aan te doen en hopen op betere tijden.
Gister op controle geweest bij de la. Was erg inspannend dus vandaag weer veel geslapen. De dagen ervoor voelde ik wel wat vooruitgang en daar ben ik blij om. Sinterklaas hebben wij donderdag al gevierd omdat ik vrijdag de controle had. Het was erg gezellig, maar ik vroeg me wel steeds af, zou dit nu de laatste keer voor mij zijn? Daar word ik dan verdrietig van. Ik weet wel dat ik dat niet moet doen maar ik pieker heel veel de laatste dagen. Vaak denk ik aan mijn kinderen, die gaan straks verder zonder moeder. ik wil nu sterk zijn en vrolijk voor ze zijn maar dat lukt niet. Ik word verdrietig van al dat gepieker. Ik merk dat de kinderen dat merken. Ze komen vaak even bij me liggen om te knuffelen. Nu kan het nog, hé mam, zei de oudste gister.
Iedereen die het nodig heeft heel veel sterkte en beterschap!
Hoe was het dan bij de longarts, Mieke? Confronterend als je bij alles denkt 'is dit de laatste keer'. Geniet er dan nog maar extra van. Sterkte!
Long is erg geïrriteerd en gevoelig. Longfunctie lukte niet, was te inspannend. Foto was niet verbeterd, maar ook niet verslechterd. Met haar emotionele situatie besproken. Ik wil nu geen begeleiding, ze heeft oxazepam voor geschreven om wat rustiger te zijn. Deze voor de nacht ingenomen. Ik heb er wel redelijk op geslapen.
@Ieke: Sterkte!
Ik ben gisteren een mooie sukkel geweest ;)
De hele dag deden m'n longen net niet wat ik wilde. Het was niet genoeg om extra te puffen, maar helemaal fijn was het ook niet. Ik dacht, beginnend verkoudheidje, zal daar wel aan liggen (had m'n neus ookaf en toe een beetje dicht). Kijk ik 's avonds op m'n tellertje.. Blijkt dat ik die ochtend geen medicijnen genomen heb! (Ik zou 'm vandaag vervangen, dus ik weet precies waar hij op zou moeten staan). Ja, dan snap ik 'm ook wel.. Dan viel het zelfs allemaal nog reuze mee!
Verkoudheid heeft helaas ook doorgezet en lijkt zelfs al wat naar beneden te zakken.. Hopen dat dat niet gebeurt ;)
Beterschap aan de zieken!
Mieke, ik reageer niet zo heel vaak, maar leef met je mee. Je bent zo dapper! En moedig!
Sterkte!!!!!!
Lieve Mieke, niet alleen jij, maar ook je man, kinderen, vriendin... allemaal dappere dodo's!!! Ik hoop dat je nog heel veel gelukkige herinneringen kunt maken samen. O+
Lieve Mieke,
Ik vind het heel begrijpelijk dat je piekert. Het moet heel raar zijn aan je toekomst te denken wanneer je niet ver vooruit kunt kijken. Het is knap dat je het onder woorden kunt brengen. En vooral dat je het met je kinderen kan delen, dat zij weten hoe het met je gaat. Zij hebben vaak zo hun eigen manieren om met verdriet om te gaan en voelen vaak aan wat je nodig hebt. Een extra knuffel dus.
Sterkte,
Spirit
Big hug voor jou Mieke