Dubbele Longembolie

Dikke knuffel, hou vol!
Misschien moet je toch nog eens met je huisarts gaan praten, het is nogal wat en misschien is je hormoonhuishouding ook wat in de war?? Dat is normaal al van het ontzwangeren, maar jij krijgt nu wel veel in één keer.

Wat betreft de borst geven, ja ik heb het bij mijn jongste als enige niet gedaan en nog altijd spijt van :@ (hij is 22), maar je zou het misschien half/half kunnen doen?

Probeer te genieten van de kleine dingen, en te kijken naar wat wel kan en niet alleen maar naar wat je zou willen en wat je niet kunt. Een kind onthoud denk ik wel de knuffels die hij/zij van zijn mamma krijgt en het voorlezen van boekjes of een rustig spelletje doen of een luisterend oor en niet de einden fietsen of wandelen.

Wat misschien een idee is om elke dag een stukje te schrijven hoe je je voelt, en misschien zie je dan de hele kleine stapjes voorwaarts ineens wel.

Echt dit is goed bedoeld, maar ik denk dat je hulp moet zoeken.
Groetjes Jippie

Lieverd, ik sluit me bij jippie aan, maar wordt je nu zo aan je lot overgelaten? Misschien zit je hierdoor wel mede in een post partum depressie?
Als je het op kunt brengen, probeer dan elke dag even hier een stukje te schrijven. Veel kunnen we niet doen, maar i.i.g. aanhoren en je trachten te bemoedigen.
En het zou goed zijn om je eens uit te kunnen spreken tegen een psycholoog, c.q. psych verpleegkundige.  Een mens zou van veel minder in de put geraken.  :?
Heeft de dokter geen verklaring voor die pijn in je longen? (Of iemand anders hier?)

Wat lief dat jullie reageren doet me goed.
Ik zit geloof ik ook een beetje in de knoop.
De longarts heeft gezegd dat dit erbij hoort.
Dat het onzekerheid is en dat je weer vertrouwen moet krijgen in je lichaam.
De pijn hoort er nog bij kan weken tot maanden duren.
En de huisarts zegt is niet niks allemaal.
Hulp is erg lastig tegenwoordig.
En ik mocht de eerste 2 maanden geen fysio voor de longen.
Mijn huisarts wil wel dat ik dit krijg aangezien hij zegt dat ik verkeerd ademhaal.
Maar de longarts wil dat mijn longen voor nu rust krijgen.
Eind april moet ik weer heen dan is het bespreekbaar.
Mijn internist heb gebeld of ik eerder langs mag komen.
Hij vind dit niet nodig.
Ook heb ik een tekort aan vitamine D en B12 hiervan heb je ook klachten.
En ja ik ben nog aan het ontzwangeren.
Ik ben niet depressief, maar wil gewoon zoveel meer.
Ik ben 31 en voel me af en toe 80.
Moet zeggen is wel fijn om hier te komen.
Om van me af te schrijven.
En ik denk erover om een boek te gaan schrijven.
Hiervoor heb ik nu de tijd.
Plus ik kan dan alles verwerken voor mezelf.
En ik zou niks liever willen dan met iemand praten.
Maar dan wel met iemand die mij begrijpt.
Die het herkent en ook heeft meegemaakt.
Er is zo weinig over bekent.
En natuurlijk doe ik leuke dingen met mijn kids.
En moet ik daar van genieten.
Maar ik wil zo graag wandelen.
In de zwangerschap zag ik daar al naar uit.
En nu ik dat gewoon niet kan is dat heel frustrerend.
Ik moet me er bij neer leggen hoe moeilijk dat ook is.
En ja wat betreft de borstvoeding ga proberen het half/half te doen.
Ik wil niet stoppen en spijt krijgen dat is zonde.
Het is zo fijn om je kind borstvoeding te geven.
Het is zo'n bijzonder moment.
Ik ga proberen de avond voeding te laten vervallen.
Wel kolf ik dan nog 15 minuten en zie ik wel wat er komt.
En wordt ik in de nacht wakker en slaapt de kleine kolf ik even 15 minuten.
Dat scheelt enorm veel tijd.
Die gekolfde melk geef ik dan voor de nacht.
Zo wil ik proberen mijn rust te pakken.
Ik wou dat iemand mij kon vertellen hoelang het herstel gaat duren.
Ik wou dat iemand mij kon vertellen die pijn is normaal het hoort erbij.
Niemand kan dat het heeft tijd nodig.
Bedankt voor de steun
Ooit hoop ik dat de zon gaat schijnen.
Fijn dat ik hier mag komen.
Fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Dankjewel

;), deze tekst maakt me iets geruster Ilja.

Nee geen boek schrijven, gewoon per dag een klein stukje. Je hebt nu even genoeg.
En wandelen, kan ook een rondje om het huis zijn. Rust nu goed uit, en dan komt over twee weekjes de lente, dartelen de lammetjes en voel jij je wat fitter en ga jij een kwartiertje met al je kotertjes er opuit.

Neem je fototoestel mee, en vraag een voorbijganger om een foto te maken.
Kleine stapjes. En één ding, van verkeerd ademhalen krijg je het heeeeeeel benauwd.
Een beetje zelf goed opletten, je hand op je buik en ernaartoe ademen. Voorlezen helpt ook tegen verkeerd ademen.

Misschien is er een haptotherapeut in jouw woonplaats, vraag eens aan de huisarts of dat iets voor jou is?
Praat met iemand in je omgeving, al is het een vriendin.

Er zijn hier op het forum veel mensen met longproblemen, realiseer je dat achter elke deur wel wat is, ook achter de deur hier :@. Stap voor stap meid.

En laat mensen maar denken of praten, maar laat ze vooral jou helpen, sla geen hulp af omdat je stoer wilt doen. Iedereen die iets voor jou doet, daar doe jij later weer iets voor terug, of daar bak je lekker iets voor!!

Ik heb altijd 2 gezegdes die me op de been houden.

Zelfs door het kleinste raampje schijnt de zon
Men lijdt het meest van het lijden dat men vreest

En bespreek dingen met je partner.

Groetjes Jippie

o o wat herkenbaar! Ik ben 33 en voel me ook 80. Er is dan zo'n grote kloof tussen willen en kunnen! En bij jou speelt ook nog mee dat je bang bent voor die longembolie. Bij mij zit er langzaamaan verbetering in, maar ik voel me soms ook echt een beetje kasplantje :@ vergeleken met wie ik eerst was. Mijn kids maken zich ook erg ongerust, want die vinden ook dat ik zo langzaam vooruit kom. Het schijnt erbij te horen, maar dat wíl je gewoon niet.... ik schrijf nu ook elke dag een stukje, en ik moet zeggen: ik knap ervan op. Even alleen zijn, en een stukje schrijven, dat wat er op het diepst van je hart ligt. Verder put ik kracht uit m'n geloof. Ik ervaar dat ik het niet alleen hoef te doen en dat God weet wat ik (en wij als gezin) doormaakt. Sterkte in alles, ik hoop dat je de rust en het geduld zult vinden en natuurlijk ook dat er snel verbetering in komt!

Wil nog even toevoegen dat je idd van verkeerd ademhalen, allerlei vage klachten kunt krijgen. Google maar eens op chronische hyperventilatie, wordt vaak niet herkend door artsen.
Als iemand echt een aanval heeft, is dat wel snel duidelijk. Maar als je vanwege angst voor pijn, verkeerd, te diep, te snel, ademt, kan dat vervelende gevolgen hebben.
@Willuku: wat mooi om te lezen dat jij kracht put uit je geloof!

En als je op straat loopt denk je: ben ik de enige die zich zo rot voelt? Maar als je voor controle de ziekenhuishal instapt, zie je tientallen, misschien honderden mensen!
En dat in elk ziekenhuis!

Wie gezond is, heeft tientallen wensen. Wie ziek is, heeft er maar eentje.

Hallo

Vandaag weer bij de huisarts geweest i.v.m het verschil in bloeddruk.
Helaas is dit nog steeds het geval.
Helaas is het verschil nog te groot.
En ja de huisarts vond het wel nodig dat ik door ging naar de cardioloog.
Niet met spoed, maar wel binnen enkele dagen.
Hij wilde mij al aan de medicijnen zetten voor het hart.
Ik wil eerst de cardioloog afwachten.
Ik hoop echt dat het meevalt.
Maar ik voel me gewoon niet goed.
Afwachten maar weer.

Het is dus wel spoed.
Moet morgen al komen.
ben de hele ochtend onder de pannen.
De huisarts vertrouwd het gewoon niet.
Erg spannend allemaal.
Krijg meteen de uitslag dat is wel fijn.
Maar of ik een fietstest kan doen net na de longembolie?
Mocht niet teveel doen de eerste 2 maanden na de longembolie.
Rusten, rusten en nog eens rusten.
Bespreek dit morgen wel met de cardioloog.
Afwachten.

heel veel succes morgen ilja!
ze zullen in t ziekenhuis goed weten op je een fietstest kunt doen net na de longembolie.

Een fietstest? Kan het niet met een hartecho, filmpje, of iets dergelijks? Je conditie is natuurlijk sowieso slecht. Ik hoop dat je iig duidelijkheid krijgt, want dit is zo slopend.
Sterkte!