Dubbele Longembolie

Hoi Ilja,

Het is heel vervelend als artsen elkaar tegenspreken. Wat ik in zo'n situatie probeer te doen is om meteen aan de arts waarmee ik in gesprek ben te vertellen dat zijn collega een tegengestelde mening heeft. Meestal kunnen ze dan wel het een en ander verhelderen.

Sterkte met alles.

Bedankt voor de knuffel.
Die heb ik hard nodig.
Het is gewoon erg zwaar.
Emotioneel zit ik er door heen.
Mag van de longarts niets anders dan rusten, rusten, rusten.
De muren komen op me af.
Het gevaar dat het los kan schieten is nog steeds aanwezig.
Dit kan enkele weken tot maanden duren is mij verteld.
De eerste 2 maanden mag ik geen fysio voor de longen.
De pijn zou nog wel even aanhouden zei hij moest ik maar paracetemol voor gebruiken.
Ik ben moeder ik wil wandelen.
Ik ben moeder ik wil van alles.
En ik kan niks even heen en weer school is al te vermoeiend.
Iets wat mijn zoontje van 2 met gemak loopt.
Vanmiddag de zon die scheen ik kon de hele wereld aan dacht ik.
Klein blokje gewandeld.
En ik was kapot gesloopt.
Ik had veel pijn op de borst alsof alles werd dicht getrokken.
Benauwd kon moeilijk praten.
En viel bijna flauw.
Het wil gewoon niet
De geest wel het lichaam niet.
En mijn conditie gaat hard achter uit.
Hoop zo dat de zon weer gaat schijnen.
Alleen wanneer.
De long arts was duidelijk, maar het komt hard aan.
Afgelopen zaterdag was 1 van de kinderen jarig.
We hadden het bezoek al beperkt gehouden.
En toch was het teveel.
Ik had zoveel pijn die avond dat ik bang was dat ik niet meer wakker zou worden.
Alsof je longen op elkaar klappen.
Je krijgt weinig lucht.
Heel angstig vind ik dat.
Wanneer gaat dit voorbij.
Aan de buiten kant zie je niks.
Mensen snappen ook niet wat het inhoudt.
Ik wil weer mezelf zijn.
Ik wil weer energie.
Ik wil gewoon een eind kunnen lopen.
Hoop dat het snel beter gaat.

Ik vroeg me gisteren juist af hoe het met je gaat. Ik zag geen postings meer van je. :?
Ik vrees dat het voor jou nog een langdurig traject gaat worden. Ik ben ook langer dan een jaar ziek, maar ik kan gelukkig beperkt dingen doen. Natuurlijk wil je al die leuke dingen doen, want deze tijd kun je nooit meer inhalen.  En pijn mat af, als je niet oppast zit je in een neerwaartse spiraal.
Misschien kun je dan beter even met je jas aan desnoods, in het zonnetje gaan zitten. In de tuin of op het balkon? Krijg je toch de warmte en licht van de zonnestralen, en het kost je geen energie.
Veel sterkte meis, dikke knuffel

sjonge wat vervelend zeg! Ik heb dan geen longembolie gehad, maar wel een dubbele longontsteking. Daardoor kan ik ook heel weinig, terwijl ik graag zoveel wil! Word helemaal onzeker van m'n lijf, dat ik zo helemaal niet ken! En dan de zorg voor je kids, die je niet zo kan doen als je dat zo graag wilt! (ik heb ook 4 jonge kids) Sterkte hoor! En als je PB soms wilt spuwen: welkom!

Bedankt voor de reacties.
Ik wou dat het elke dag iets beter ging.
Wanneer is de kritieke fase voorbij?
Dat is de grootste vraag.
Waar niemand antwoord op kan geven.
Mij is verteld gemiddelld ongeveer 7 weken tot enkele maanden.
Dan pas zijn de propjes opgelost.
Er blijft een kans dat ze los schieten zolang ze er zitten.
Dat geeft mj de grootsrte angst.
Je voelt van alles je kent je lichaam niet meer.
De benauwdheid en de pijn op de borst vooral na inspanning vind ik het ergst.
De longen die trekken alsof ze dicht worden geknepen.
Maar goed ooit komt het weer goed wordt het althans beter.
Daar zie ik naar uit.

Komt een groot verschil in bloeddruk vaker voor  na longembolie?
Mijn linkerkant bloeddruk 125/88
Mijn rechterkant 130/110.
Gebruikt medicatie voor de bloeddruk.
Mijn man zei misschien zijn je longen links beter dan rechts.
Maar heeft het wel met je longen te maken?
Moet volgende week terug komen bij de huisarts

Hoi Ilja, fijn om weer eens iets van je te horen. In principe kan een bloeddruk links lager zijn dan rechts, soms meet een arts tweezijdig om bijv. vaatvernauwing te kunnen constateren.  Of dat bij een embolie ook zo kan zijn, weet ik niet. Maar heb je dit zelf thuis gemeten of heeft een arts dit geconstateerd? Dan kun je dat meteen vragen nl.
Je wordt nog steeds geplaagd door allerlei onzekerheden. Ik hoop dat je volgende week wat meer duidelijkheid krijgt van de arts, of anders hier. Dikke knuffel

Hallo

Vanochtend is dit gemeten door de huisarts.
En ja vragen komen altijd later.
Wacht hier de reacties af en anders hoor ik het volgende week wel.

Bedankt voor je reactie

Inmiddels contact gehad met de assistent van de longarts de bloeddruk kan niet komen van de longembolie.
Dit hadden ze tenminste nog nooit eerder mee gemaakt.
Jammer dan had ik een oorzaak nu wordt het verder zoeken.
Zal naar cardioloog moeten hiervoor.
Hart en vaatziekte staat op nummer 1 in de familie dus neem geen risico.
Heb nog steeds erg veel last van mijn longen.
Benauwd
veel pijn na inspanning
Druk op de borst
Longen die samen trekken moeilijk uit te leggen heel naar gevoel.
Hiervoor wordt ik binnen 36 uur terug gebeld.
Dus ja afwachten maar weer.

Het onbegrip van mensen is hard.
Mensen die gewoon keihard zeggen stel je niet aan.
Terwijl je knokt knokt om er weer bovenop te komen.
Wat zou ik graag meer energie hebben.
Wat zou ik graag meer lucht willen.
Net moeder geworden een tijd die nooit meer terug komt.
Een tijd die je niet meer over kunt doen.
De mensen die weten wat het inhoudt die weten dat ik geluk heb gehad.
Geluk dat ik nog leef.
Maar soms denk ik wel eens wat was beter geweest.
Ik kan weinig tot niks
Ik ben vreselijk benauwd.
En energie is echt ver te zoeken.
De muren komen op me af.
Het enige wat ik wil is wandelen, wandelen en nog een wandelen.
Maar een klein blokje een blokje die mijn zoontje van 2 met gemak kan lopen is al teveel.
Wanneer wordt dit beter.
Wanneer kan ik weer meer.
Mijn longen ze willen niet.
Ik wordt er niet vrolijker van.
Ik probeer er voor mijn kinderen te zijn.
Te rusten als zei er niet zijn.
Ik wil niet dat ze later zeggen mijn moeder lag alleen maar op bed.
Maar het is zwaar heel zwaar.
Ik  geef nog steeds volledig borstvoeding.
Ik moet het opgeven, maar ik kan het niet.
Het is het laatste wat ik nog heb.
Dit is wat ik kan doen.
Maar o wat zou het me een energie geven.
Maar waarvoor?
De pijn in de longen neemt het niet weg.
De benauwdheid zal blijven.
Ik wil wel, maar mijn lichaam wil niet.
Als er iemand is die van zuurstof heeft en wat energie is het welkom.
Ik hoop spoedig op betere tijden.