lusteloos en moedeloos
26-09-2013 om 12:16 uurHallo allemaal,
ik heb al heel lang copd fase 3/4 en met medicijnen, sport enz kon ik daar redelijk mee omgaan.
De laatste tijd voel ik mij alleen maar moe, lusteloos en het lijkt wel alsof ik de moed ben verloren.
Ik ben het type, dat altijd doorgaat en zichzelf geregeld met een schop onder haar achterste geven,ook weer door kon.
Alleen nu lukt het even allemaal niet, slaap slecht, benauwd en kan de hele dag wel voor mij uit staren.
Ik merk dat ik hier erg moeite mee heb en voel mij ook geregeld verdrietig hieronder.
Ik ben een vijftiger, ik ga geregeld nog wel eens over mijn grensen, alleen nu lukt het even allemaal niet meer.
Sorry voor deze klaagzang, misschien zijn er tips, ik ben in ieder geval even mijn verhaal kwijt :-)
je wilt ook niet altijd zeuren in je omgeving, ook omdat ze dan alle positieve dingen opnoemen, en ja dat is erg lief maar helpt nu even niet en voel ik mij alleen maar nog ondankbaar erbij ook!
bedankt voor het aanhoren/lezen.
groetjes, Jolien
Hallo Toshiba,
ik heb gebeld met mijn longarts en gestart met prednison op haar advies.
Mocht het over een paar dagen niet opknappen dan moet ik weer aan de bel trekken.
bedankt voor het meedenken! Groetjes, Jolien
Hallo Jolien,
Ohhh...,wat herken ik je klachten. Zeker met het wisselen van het weer heb ik ook meer klachten.
maar ik heb ook geleerd goed naar mijn lichaam te luisteren en dan rustig aan te doen.
Mijn longinhoud is 37 %, dus ik kan ook niet veel meer. ook het accepteren hiervan is lastig en vaak verlies ik ook weer even de moed. maar dan denk ik weer aan wat leuke dingen, en doe ik wat ik nog wel kan.
Kaarten maken, breien, legpuzzelen etc. Hier vind ik rust in en kan ik een goed gevoel uit halen.
ook een ritje op mijn scoot vind ik heerlijk om te doen. Maaaaaar, ik moet eerlijk zeggen,
ik rook nog steeds een paar sigaretjes per dag en het stoppen lukt me niet.. Wel in mijn hoofd, maar niet in het ritme van de dag. Stom ja :Y,
Groetjes Greet
bedankt voor je reacie Greet,
Het is ook moeilijk sommige dagen, ik heb al zolang copd en dan denk je dat je dat al verwerkt hebt.
maar soms zakt even de moed, vooral wanneer je merkt dat je weer slechter bent.
ik heb ook genoeg leuke dingen maar soms lukt zelfs dat even niet. Nu eerst maar een kuurtje prednison en daarna hopelijk weer wat beter in mijn vel.
wat fijn zo'n scootmobiel he? Ik ga er ook geregeld op uit, fietsen lukt echt niet meer, ik schommel tussen de 25-28 %, al zegt dat niet alles, de 1 kan meer met 28% dan de ander.
Tja dat roken is niet goed, ik vind je niet stom hoor! Het is ook moeilijk maar ik heb hulp gezocht bij mijn longarts en huisarts, ik ben met behulp van champix gestopt maar dat is al jaren geleden.
Bij mij is het ook een erfelijke iets dus ik moest ook echt wel stoppen, anders gaat het dubbel zo vlug.
wanneer ik het had geweten dan was ik nooit aan t roken begonnen maar ja zoals veel dingen weet je niet alles van te voren en dat is maar goed ook :)
Sterkte ook en groetjes, Jolien
hallo jolien.heb jij ook aad dan?omdat je zegt dat t erfelijk is?ik heb ook aad. je vroeg laatst naar die ventielen die ik geplaatst heb gekregen in groningen.de longinhoud word er niet meer door maar ik voel me wel een heel stuk beter,veel minder aan t happen.ik heb van april t/m juni gerevalideerd en ik begin t nu net een beetje allemaal op de rit te krijgen .maar t valt niet mee he?ik denk ook dat je wel vaker van dit soort momenten hebt toch?t is ook wat marcus zegt(tenminste dat heb ik net allemaal geleerd in dekkerswald hoor ,ik was niet zo wijs van mezelf)dat je rouwt om t geen wat nooit meer terug komt.probeer jezelf wat op te beuren door ff alleen maar leuke dingen te doen ,veel naar buiten zolang de zon nog zo lekker schijnt.succes!
bedankt voor je reactie zoefie,
nee ik heb niet de aad vorm maar er is wel uitgekomen dat het familiar erfelijk is, als ik het zo goed schrijf tenminste :)
Het komt veel voor in de familie, vandaar wel een extra iets voor mij om toen te stoppen met roken, het is toch een combi van erfelijk en roken te samen.
Ik probeer ook wel de leuke dingen te doen, alleen op dit moment gaat het met de longen even niet zo goed, dus prednison moet maar weer even.
ik was benieuwd naar die ventielen, wel erg fijn dat het toch wat helpt, na onderzoek is gebleken dat het bij mij niet kan.
Ik heb ook gerevalideerd in Heideheuvel, heb ik ook veel aan gehad maar het oude patroon komt wel weer terug.
In een revalidatiecentrum lukt het wel, om goed op je grensen te letten enz maar in de "gewone" wereld valt het niet altijd mee.
bedankt en ik hoop dat je je lang beter voelt met de ventielen.
groetjes, Jolien
Misschien voor sommige een taboe, maar het lijkt of je licht depressief bent, hier kan je enorm moe van worden. Continue de strijd aangaan met jezelf. Blijven pushen ('de schop onder je kont'). Dit geeft aan dat je een vechter bent, maar het is niet erg dat sommige emoties er zijn, zolang je ze niet ontkent.
Laat je nare gedachtes of gevoelens maar gewoon komen. Ben bewust van je gevoelens die je op dat moment ervaart, probeer ze niet weg te stoppen, stop de strijd, hoe vervelend ze ook zijn.
Dat jij je verontschuldigd omdat je klaagt zegt al genoeg. Mensen die zeuren over het weer, die klagen. COPD is een heftige ziekte en hier klaag je niet over.
Ik herken dit alles heel erg; moe, futloos, geen inspiratie, continue strijd met jezelf. Schaamte en beter voor willen doen t.o.v. andere mensen.
Heel begrijpelijk allemaal.
Mocht je niet openlijk kunnen praten over emoties e.d. dan kan ik je aanraden een keer met een psycholoog te gaan praten. Openlijk praten met iemand die verder weg van je staat. Lekker even je hart luchten. Dit helpt!
Sterkte!
@Dennisd, bedankt voor je reactie!
ik heb nu een prednisonkuur gehad en merk lichte verbetering gelukkig!
Maar je hebt gelijk, het valt niet altijd mee en soms zit je er dan even door heen.
gelukkig gaat het nu wat beter en dat merk ik ook gelijk in mijn koppie :)
groetjes, Jolien
Goed om te horen dat het beter gaat. Het is soms frustrerend om telkens weer geconfronteerd te worden met je ziekte. Hier word je soms moedeloos van. Sterkte!
Ik zit dit allemaal te lezen en het lijkt wel of ik mezelf hoor denken.
Ook 37% longinhoud maar ben die schop onder m,n kont kwijt.
Zwaar depri momenteel en nergens meer zin in.
Hoelang gaat mijn lijf dit nog volhouden vraag ik me af maar goed dat denk ik al een hele tijd en m,n lichaam kan dit aan.
Als dat hoesten s,morgens en s,nachts maar is wat minder was dan was het leven een stuk makkelijker.
Ook komt er geen gewicht bij maar gelukkig ook niet af.
Gelukkig kan ik hier even klagen en word het begrepen.
Ik kijk weer uit naar morgen misschien voel ik me dan weer wat blijer dan vandaag.
Veel sterkte allemaal.
Vlinder sterkte.